O υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και έγκριτος συνταγματολόγος Κώστας Χρυσόγονος διευκρινίζει, σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική εφημερίδα POLITICAL και τον δημοσιογράφο Αντώνη Αντωνόπουλο, τι εννοεί το κόμμα του όταν μιλάει για «παντοδυναμία» της ΝΔ και αναφέρεται σε όλα εκείνα που του προκαλούν ανησυχία την επόμενη μέρα των εκλογών. Απαντά στην κριτική που δέχεται το ΠΑΣΟΚ τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά και υποστηρίζει πως «όσοι επιδιώκουν να εμφανίσουν το ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν ταυτίζεται είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν εκ του πονηρού, για να προωθήσουν τις δικές τους ψηφοθηρικές επιδιώξεις». Απαντώντας στα επικριτικά σχόλια περί «μικρομεγαλισμού», υποστηρίζει με οξύ ύφος πως «το ΠΑΣΟΚ διαθέτει το πολιτικό γονιδίωμα κόμματος εξουσίας, σε αντιδιαστολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ».
Πώς εννοεί το ΠΑΣΟΚ την έννοια «παντοδυναμία» της ΝΔ στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση και ποια είναι τα στοιχεία που σας κάνουν να ανησυχείτε για την επόμενη μέρα;
Παντοδυναμία θα ήταν μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία 180 εδρών και άνω, η οποία θα επέτρεπε στη Νέα Δημοκρατία από το τέλος του 2024 και μετά να διαπιστώσει την ανάγκη αναθεώρησης οποιασδήποτε διάταξης του Συντάγματος (εκτός από τις θεμελιώδεις για τη μορφή του πολιτεύματος) μόνη της, χωρίς τη συνδρομή κανενός άλλου κόμματος. Στη συνέχεια ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές όποτε θα τον βολεύει η πολιτική συγκυρία και να ολοκληρώσει την αναθεώρηση με την απλή πλειοψηφία των 151 εδρών στην επόμενη Βουλή. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν στις 21/5 είχε εφαρμοστεί το σύστημα που θα ισχύσει στις 25/6, η ΝΔ θα λάμβανε 172 έδρες, ενώ εξάλλου ιστορικά το πρώτο κόμμα πάντοτε ενισχύεται, έχοντας τον «αέρα» του νικητή, όταν έχουμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις σε μικρή χρονική απόσταση η μία από την άλλη. Η παντοδυναμία της ΝΔ είναι, άρα, ένας πραγματικός κίνδυνος και όσοι μετριοπαθείς ψηφοφόροι ταλαντεύονται μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να τον λάβουν σοβαρά υπόψη πριν καταλήξουν στο να δώσουν μια τέτοια υπερεξουσία στον πρωθυπουργό των τηλεφωνικών υποκλοπών.
Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης θέτει και πάλι το δίλημμα «αυτοδυναμία ή εκλογές»;
Με τον τρόπο αυτόν επιδιώκει να συσπειρώσει την εκλογική βάση της ΝΔ. Ατυχώς όμως (και λέω ατυχώς, επειδή η διακυβέρνηση της ΝΔ κατά την περασμένη τετραετία είχε πολλά μελανά σημεία) τα αριθμητικά δεδομένα που προανέφερα καθιστούν μάλλον δεδομένη την αυτοδυναμία και το ζητούμενο είναι απλώς ο περιορισμός της σε λογικά όρια, πχ, της τάξης των 160-165 εδρών και όχι παραπάνω.
Πώς απαντάτε στην κριτική ότι «το ΠΑΣΟΚ θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ» και στον ισχυρισμό πως ο Ανδρουλάκης είναι «Τσίπρας με γραβάτα»;
Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δική του σοσιαλδημοκρατική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας, σε απόσταση τόσο από τον ελιτισμό της ΝΔ όσο και από τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς επιδιώκουμε να υπάρχει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ φόρων στους έχοντες και κατέχοντες και κοινωνικών παροχών για τους ενδεείς. Η ΝΔ θέλει να μειώνει διαρκώς τους φόρους που επιβαρύνουν τους πιο εύπορους πολίτες, αδιαφορώντας για το ότι έτσι καταλήγουν να υποχρηματοδοτούνται η δημόσια υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες κλπ. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εκείνος επιδιώκει να ασκήσει επιδοματικές πολιτικές έστω και χωρίς αύριο, για να εισπράξει ψήφους από τους οικονομικά ασθενέστερους, και προκειμένου να το επιτύχει είναι διατεθειμένος να υπερφορολογήσει αγρίως τη μεσαία τάξη. Συνεπώς, όσοι επιδιώκουν να εμφανίσουν το ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν ταυτίζεται είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν εκ του πονηρού, για να προωθήσουν τις δικές τους ψηφοθηρικές επιδιώξεις.
Μήπως είναι υπερβολή, ή ακόμη όπως λένε οι πολιτικοί σας αντίπαλοι «μικρομεγαλισμός», η διεκδίκηση των «σκήπτρων» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως με το που είδατε μια μικρή αύξηση των ποσοστών σας;
Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει το πολιτικό γονιδίωμα κόμματος εξουσίας, σε αντιδιαστολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατά βάθος έχει παραμείνει ένας σχηματισμός διαμαρτυρίας, παρά τη συγκυριακή διόγκωση του εκλογικού του ποσοστού στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2021, στην εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη ως προέδρου, με πέντε άλλους υποψηφίους, πήραν μέρος 270.000 πολίτες. Την ίδια περίπου περίοδο, στην επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και εκλογή εσωκομματικών οργάνων δεν συμμετείχαν ούτε οι μισοί από τον παραπάνω αριθμό, ενώ δεν υπήρχε συνυποψήφιος, πράγμα που σημαίνει ότι λείπει ο απαραίτητος για ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας εσωτερικός πλουραλισμός. Άλλωστε στον συνδικαλισμό και την αυτοδιοίκηση τα ποσοστά των προσκείμενων στον ΣΥΡΙΖΑ παρατάξεων υστερούν χαρακτηριστικά σε σχέση με τις προσκείμενες στο ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά αφήνουν να εννοηθεί ότι στην κοινωνία το ΠΑΣΟΚ είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν έχει κατορθώσει να απαλλαγεί από τις παιδικές του ασθένειες του αριστερισμού και του λαϊκισμού. Είναι θέμα χρόνου αυτό να αποτυπωθεί και στην κάλπη των εθνικών εκλογών, ή πάντως των ευρωεκλογών του 2024.
Πώς σχολιάζετε το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης με φόντο ένα τόσο ιδιαίτερο θέμα όπως ο καρκίνος και οι καρκινοπαθείς;
Το ζήτημα αυτό είναι ένα επιμέρους σύμπτωμα της γενικότερης κατάρρευσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με υπαιτιότητα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ελλάδα-Προφίλ Υγείας 2021), οι κατά κεφαλήν δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα αντιστοιχούν περίπου στο μισό του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχουν λιγότερες νοσοκομειακές κλίνες και πολύ χαμηλή αναλογία νοσηλευτών σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και το δημόσιο μερίδιο της χρηματοδότη[1]σης στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (περίπου 60% έναντι 80%). Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι το χάσμα μεταξύ των εισοδηματικών ομάδων στην Ελλάδα, όσον αφορά τις μη καλυπτόμενες ιατρικές ανάγκες, είναι το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκά. Το ΠΑΣΟΚ ζητά αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία, μεταξύ άλλων με διάθεση μεγαλύτερου μεριδίου για αυτήν από τους πόρους του ΕΣΠΑ, και καλύτερη αξιοποίησή τους, μέσω πιο αξιοκρατικών επιλογών, πχ, στις διοικήσεις των νοσοκομείων.
