Το 1964 το BBC παρουσίασε το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μάρου «Greece without columns» σε κείμενο και αφήγηση του βρετανού Ντέιβιντ Χόλντεν. Το ντοκιμαντέρ μας δείχνει την μεταπολεμική Ελλάδα και την προσπάθεια της να γίνει μια χωρά που μπορεί να ανταγωνιστεί την αγορά της υπόλοιπης Ευρώπης. Ο ίδιος τίτλος θα δοθεί και στο βιβλίο του που θα εκδοθεί το 1972. Στο τέλος του ντοκιμαντέρ ο Χόλντεν λέει τα εξής: «Αν κανείς δεν ανοίξει νέα παράθυρα στο μέλλον ή Ελλάδα ίσως καταλήξει να είναι ένα μουσείο για τουρίστες στις παρυφές της Ευρώπης. Ένα υπανάπτυκτο Κράτος με υπερανεπτυγμένη ιστορία. Ένα μέρος που οι ξένοι θα έρχονται για διακοπές και που οι Έλληνες θα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν για να επιζήσουν.»
60 χρόνια μετά μπορούμε να αποκαλέσουμε αυτό το ντοκιμαντέρ «προφητικό» αφού ή σύγχρονη Ελλάδα δεν φαίνεται να έχει λύσει τα προβλήματα του παρελθόντος ενώ ή φράση «μουσείο για τουρίστες» περιγράφει με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο την κατάσταση της χώρας στο παρόν.
«Η Ελλάδα δεν ήταν μόνο φτωχή, με απαρχαιωμένες παραγωγικές δομές. Ήταν επίσης μικρή σε έκταση και ολιγάνθρωπη.» Αυτές είναι οι πρώτες γραμμές της πρώτης ενότητας του βιβλίου ιστορίας της τρίτης λυκείου, που για πολλούς μαθητές ανθρωπιστικών σπουδών ήταν ή αρχή μιας κουραστικής παπαγαλίας, αλλά είναι επίσης ένα καλό παράδειγμα μιας χώρας ή οποία ήταν σχεδόν αδύνατον να αναπτυχθεί από μονή της και στηριζόταν από την αρχή στην βοήθεια του εξωτερικού. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έγιναν προσπάθειες.
Παρά τις δυσκολίες οι προσπάθειες για την δημιουργία Ελληνικών βιομηχανιών και δημοσίων δομών δεν ήταν λίγες. Από το 1870 μπορούμε να δούμε την δημιουργία πολλών βιομηχανιών και εταιριών με τον Πειραιά να φιλοξενεί κοντά στα 330 εργοστάσια. Αλλά και στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας πολλοί θυμούνται ακόμα την ΤΕΟΚΑΡ του Θεοχαράκη, την Ολυμπιακή αεροπορία του Ωνάση ,την ΠΥΡΚΑΛ και πολλές άλλες εταιρίες και βιομηχανίες οι οποίες φαινόταν πολλά υποσχόμενες, ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον δημόσιο τομέα των εποχών του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου με τον πρωταγωνιστικό ρολό να έχει ή δημιουργία του ΕΣΥ. Αρά ποιος είναι ο λόγος που η Ελλάδα του σήμερα δικαιώνει τα λόγια του Χόλντεν 60 χρόνια μετά;
Η διαφθορά, τα συμφέροντα των μεγάλων εταιριών και του εξωτερικού , ή κακή διαχείριση και οι πελατειακές σχέσεις πλήττουν την χωρά μας ακόμα και σήμερα. Οι μεγάλες εταιρίες και βιομηχανίες που αναφέραμε ή πωλήθηκαν στο εξωτερικό ή χρεοκόπησαν ενώ και σήμερα βλέπουμε τις δημοσιές δομές να πουλιούνται ή να υποβαθμίζονται από τα κυβερνόντα κόμματα καταστρέφοντας έτσι την ποιότητα ζωής του απλού πολίτη με μονή του επιλογή τα «πακέτα» των ιδιωτικών εταιριών. Καταλήγοντας, αν συνεχίσουμε να επιτρέπουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο αποτυχίας η Ελλάδα δεν θα καταφέρει ποτέ να γίνει μια χώρα πραγματικά ανεξάρτητη, μια χωρά με την ικανότητα να κάτσει στο τραπέζι των μεγάλων δυνάμεων, μια χωρά ικανή να μεγαλώσει και να δώσει στον Έλληνα αυτά που χρειάζεται για να ζήσει αξιοπρεπώς. Πράγματι έτσι θα συνεχίσει να είναι ένα μουσείο για τουρίστες. Ένα μέρος που οι ξένοι θα έρχονται για διακοπές και που οι Έλληνες θα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν για να επιβιώσουν .
Μια Ελλάδα χωρίς κολώνες.
* Ο Αριστομένης Τσαλαπατάνης είναι ιδιωτικός υπάλληλος.
