Σήμερα (αναφέρεται στην επίσκεψη της 02/09/24) ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε μια Θεσσαλία που δεν έχει καμία σχέση με τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις που μας μοίρασε το φθινόπωρο. Όσα είπε τότε έμειναν στα λόγια. Όσα δεσμεύτηκε, χάθηκαν στη λάσπη του Βλοχού, στη σιωπηλή απογοήτευση των ανθρώπων στην Καρδίτσα, στα χωράφια που έμειναν ακαλλιέργητα.
Αντί να φέρει ένα σχέδιο, έφερε κάμερες. Αντί να δώσει απαντήσεις, μοίρασε ατάκες. Αντί να δούμε έργο, είδαμε άλλη μια παράσταση για τις ειδήσεις των 8.
Και ξέρω καλά — γιατί βρέθηκα εκεί, περπάτησα δίπλα στους ανθρώπους που επλήγησαν, μίλησα μαζί τους στη Μεταμόρφωση, στον Βλοχό, άκουσα την απόγνωση τους. Όχι για να τους παρηγορήσω. Αλλά για να μεταφέρω τη φωνή τους εκεί που πρέπει να ακουστεί. Και την μεταφέραμε και μέσα στη Βουλή, αναδεικνύοντας τις ευθύνες και τις καθυστερήσεις.
Στην περιφερειακή συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στη Θεσσαλία δεν είπαμε μεγάλα λόγια. Μιλήσαμε για όσα χρειάζονται πραγματικά: ανθεκτικές υποδομές, αποκέντρωση στην πολιτική προστασία, τρόπους να μείνει η νέα γενιά στον τόπο της και να χτίσει ξανά.
Αυτά όμως δεν τα άκουσε κανείς σήμερα. Γιατί η κυβέρνηση δεν τα έχει. Το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να σκηνοθετεί.
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα παρακολουθεί από τις κερκίδες. Θα είναι εκεί, δίπλα σε όσους δεν κλήθηκαν σήμερα, σε όσους παλεύουν ακόμα. Θα είμαστε η φωνή τους. Γιατί αυτή τη φορά, δεν αρκεί να ακουστούμε — πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα.
