Την ικανοποίησή της για την περαιτέρω μείωση της ανεργίας στο 8,3% εξέφρασε η κυβέρνηση μέσα από ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν λίγες ημέρες. Για ποιο λόγο λοιπόν συνεχίζει και επιμένει με την πολιτική της να μας παρακρατά 2% ως ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας;
Συμπληρώνονται 14 ολόκληρα χρόνια από την επιβολή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας, η οποία θεσπίστηκε με το άρθρο 38 του ν. 3986/2011 ως ένα προσωρινό δημοσιονομικό μέτρο εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Η εισφορά αυτή συνεχίζει να παρακρατείται κανονικά από τους μισθούς των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα (Δημόσιο, Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α. κ.ά.), επιβαρύνοντας κατά μέσο όρο με 30 έως 70 ευρώ μηνιαίως (ποσοστό 2% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων).
Η συνέχιση αυτής της παρακράτησης επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την οικονομική πραγματικότητα του κόσμου της εκπαίδευσης σε μια περίοδο όπου η ακρίβεια συντρίβει την αγοραστική μας δύναμη και υπονομεύει με τρόπο απόλυτο την καθημερινότητα μας. Είναι συνεπώς επιτακτική η ανάγκη για άμεση κατάργηση της εν λόγω εισφοράς, η οποία έχει πάψει προ πολλού να εξυπηρετεί τον «έκτακτο» χαρακτήρα για τον οποίο θεσπίστηκε.
Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να συνεχίσουν να σηκώνουν το βάρος μιας “προσωρινής” εισφοράς που έχει εξελιχθεί σε μόνιμη παρακράτηση χωρίς ουσιαστική ανταποδοτικότητα.