Μελέτη επιστημόνων του Χάρβαρντ υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι της αρχαίας Καρχηδόνας είχαν στενότερη γενετική σχέση με τους Έλληνες παρά με τους Φοίνικες.
Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature από τον από τον καθηγητής του τμήματος γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και συνεργάτη του Ινστιτούτου Broad, Ντέιβιντ Ράιχ (David Reich), και τους συναδέλφους στο εργαστήριο David Reich για το αρχαίο DNA, τη Βιολογία και τις Ασθένειες, υποδηλώνει ότι οι κάτοικοι της πόλης που κυριαρχούσε στη δυτική Μεσόγειο από τον 6ο έως τον 2ο αιώνα π.Χ. ήταν γενετικά πολύ περισσότερο κοντά στους Έλληνες παρά στους Φοίνικες, που ανήκαν στα σημιτικά φύλα και είχαν πρόσθετες γενετικές «συνεισφορές» από τη βόρεια Αφρική και τη Σικελία.
Nature research paper: Punic people were genetically diverse with almost no Levantine ancestorshttps://t.co/1quTVSviNh
— nature (@Nature) April 24, 2025
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Καρχηδόνα, η οποία βρισκόταν στη σημερινή Τυνησία, ξεκίνησε τη ζωή της τον 9ο αιώνα ως εμπορικός σταθμός και θυγατρική πόλη της Τύρου, σε μια εποχή που η Τύρος των Φοινίκων ήταν εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Στη συνέχεια, ανέπτυξε μια δική της αυτοκρατορία και έναν ιδιαίτερο σημιτικό πολιτισμό, επισημαίνει το δημοσίευμα. Αλλά αυτή η πολιτιστική κυριαρχία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η καταγωγή των κατοίκων ήταν κυρίως φοινικική, όπως πίστευαν μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ντέιβιντ Ράιχ, αυτός και οι συνεργάτες του συγκέντρωσαν γενετικά δεδομένα από 17 σκελετούς που είχαν ανασκαφεί στην Καρχηδόνα, μαζί με άλλους 86 που είχαν ανασκαφεί σε άλλους καρχηδονιακούς οικισμούς στη βόρεια Αφρική, τη Σικελία, τη Σαρδηνία και την Ισπανία, καθώς και από 25 άτομα που είχαν ταφεί στο Ακζίφ και τη Βηρυτό, σημαντικές φοινικικές τοποθεσίες κοντά στην Τύρο, στο σημερινό Λίβανο.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν αυτά τα γονιδιώματα μεταξύ τους και με προϋπάρχοντα δεδομένα από σύγχρονες τοποθεσίες σε άλλα μέρη της Μεσογείου, όπως το Αιγαίο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι διαπίστωσαν πως υπήρχε πράγματι ένα αναγνωρίσιμο γενετικό μείγμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καρχηδονιακό». Αλλά είχε ελάχιστη σχέση με την αρχαία Φοινίκη. Αντίθετα, είχε ελληνικούς, βορειοαφρικανικούς και σικελικούς γονότυπους.
Greeks and Carthaginians were rivals—they clashed frequently. This makes newly published research all the more surprising https://t.co/WvvnuaFdPm
Photo: Getty Images pic.twitter.com/rnGbEZw1Fz
— The Economist (@TheEconomist) April 24, 2025
Οι πολλές παροικίες των Καρχηδόνιων στη βόρεια Αφρική και τη Σικελία βοηθούν στην εξήγηση των προσμίξεων από αυτά τα μέρη του κόσμου. Αλλά η ελληνική επιρροή προκαλεί έκπληξη. Οι Έλληνες και οι Καρχηδόνιοι ήταν αντίπαλοι και, πράγματι, συγκρούονταν συχνά σε πολεμικές αναμετρήσεις κατά τη διάρκεια των αντίστοιχων προσπαθειών τους να αποικίσουν τη Σικελία.
Έκπληξη αποτέλεσε επίσης το γεγονός ότι, αν και η Ισπανία και η Σαρδηνία φιλοξένησαν επίσης αποικίες της Καρχηδόνας, αρκετές από τις οποίες συνεισέφεραν με δείγματα στην έρευνα, λίγα μπλοκ γονιδίων από τους ντόπιους εκεί βρέθηκαν στο μείγμα.
Το αν οι άποικοι της Καρχηδόνας δεν αναμειγνύονταν με τους ντόπιους πληθυσμούς για λόγους προκατάληψης ή κάτι άλλο παραμένει μυστήριο, καταλήγει το δημοσίευμα.
Για η ιστορία να πούμε ότι ο Αννίβας, που γεννήθηκε στην Καρχηδόνα, θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς ηγέτες της Ιστορίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον των Ρωμαίων, το 218 π.Χ., οδήγησε τα στρατεύματά του και τους αφρικανικούς πολεμικούς του ελέφαντες κατά της Ρώμης. Για 15 χρόνια κατέστρεφε τη γη και τους ανθρώπους, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να καταλάβει τη Ρώμη και τελικά αναγκάστηκε να επιστρέψει στη βόρεια Αφρική.
H πόλη τελικώς καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ., όταν έληξαν και οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι. Oι Ρωμαίοι επανίδρυσαν την Καρχηδόνα, η οποία κατέστη σημαντική πόλη της Αυτοκρατορίας. Παρέμεινε ως μία από τις σημαντικότερες ρωμαϊκές πόλεις μέχρι και τη μουσουλμανική επέλαση, όταν και καταστράφηκε για δεύτερη φορά το 698 μ.Χ.
- Δείτε από το πρωτότυπο άρθρο του περιοδικού nature με τίτλο «Punic people were genetically diverse with almost no Levantine ancestors», πατώντας ΕΔΩ
