Τίτλοι τέλους στην συνένωση ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς – Η Κουμουνδούρου τα βάζει με την Ομπρέλα

Η αποχή της Νέας Αριστεράς από την τέταρτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έριξε την Λούκα Κατσέλη στην 3η θέση και ουσιαστικά εξέπεμψε ένα δυσνόητο και για πολλούς ακατανόητο μήνυμα στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς.

Κορυφαία στελέχη της Κουμουνδούρου δεν κρύβουν την έντονη ενόχλησή τους για τη στάση των πρώην συντρόφων τους και πλέον όλοι αντιλαμβάνονται ότι μετά από αυτή τη στάση της Νέας Αριστεράς, που κατάφερε να επιβάλει η Ομπρέλα του Ευκλείδη Τσακαλώτου, είναι πλέον μάταιο να συζητούν για συνεργασία των δυο κοινοβουλευτικών κομμάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνουν και οι δίαυλοι επικοινωνίας για το συγχρονισμό των δυο κομμάτων στην μελλοντική τους πορεία.

Πλέον η στόχευση για συνεννόηση πλέον φαίνεται ότι θα περιοριστεί σε μεμονωμένες προσεγγίσεις μεταξύ στελεχών των δυο κομμάτων. «Μας νοιάζει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν αξιόλογοι βουλευτές στην Νέα Αριστερά, αν θέλουν αυτόνομα να έρθουν ας το κάνουν» σημειώνουν κορυφαία στελέχη της Κουμουνδούρου. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε μόνο μεμονωμένες κινήσεις.
Τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από τις παλινωδίες και τις διαφωνίες ακόμη και στο κορυφαίο ζήτημα της πρότασης δυσπιστίας ή στην πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη η απάντηση το επόμενο διάστημα θα είναι οι προσεγγίσεις στελεχών σε επίπεδο εκδηλώσεων του χώρου, όπως άλλωστε έχει γίνει μέχρι σήμερα όπου κορυφαία στελέχη των τριών κομμάτων έχουν ταχθεί υπέρ της συνεργασίας.

Αυτό το διάλογο της προγραμματικής σύγκλισης ευελπιστεί να ανοίξει και η αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ με την Ανανεωτική Αριστερά να ανοίγει την Κυριακή αυτή τη συζήτηση σε εκδήλωση την ερχόμενη Κυριακή.

ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά έχουν μπει για τα καλά σε ένα blame game για το «τις πταίει» για την κατάρρευση του λεγόμενου προοδευτικού μετώπου που με την κοινή στάση των κομμάτων της Αριστεράς στην υποψηφιότητα της κας Κατσέλη είχε αρχίσει να παίρνει μορφή.

Η κίνηση του Αλέξη Χαρίτση να φέρει το θέμα της αποχής στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στο Πολιτικό Κέντρο σχολιάστηκε αρνητικά και στα δυο κόμματα. Αυτό γιατί όπως σημειώνουν ήταν η Κεντρική Επιτροπή της Νέας Αριστεράς, το ανώτερο όργανο, που είχε καθορίσει τη στάση της υπερψήφισης της κας Κατσέλη για πρόεδρο της δημοκρατίας.

Το μέλος της Πολιτικού Γραφείου της Νέας Αριστεράς Νίκος Μπίστης δεν έκρυψε τη βαθιά ενόχλησή του για την αποχή χαρακτηρίζοντάς την σπασμωδική και ανακόλουθη καθώς όπως παραδέχτηκε σε δήλωσή του «αποδυναμώνει και υποβαθμίζει την υποψηφιότητα της Λουκάς Κατσελη, υποψηφιότητα που αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος μας, επιδοκιμάστηκε από την κοινή γνώμη και αποτέλεσε μια πρώτη, έστω και περιορισμένη , προσπάθεια ανταπόκρισης στο λαϊκό αίτημα για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων».

Από το ΣΥΡΙΖΑ ρίχνουν την ευθύνη αποκλειστικά στην πλευρά της Νέας Αριστεράς, ενθυμούμενοι από το πρόσφατο παρελθόν της συνύπαρξης στο ίδιο κόμμα από το 2019 μέχρι και το 2023.
Θυμούνται με απλά λόγια τη στάση που κρατούσαν τα στελέχη της Ομπρέλας και ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος επί εποχής Τσίπρα και η οποία δημιουργούσε διαρκώς την αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι υπάρχει πρόβλημα σύμπνοιας μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη πλευρά στελέχη που υπερασπίζονται τη στάση της αποχής απευθύνουν ένα βαθύ κατηγορώ στην Κουμουνδούρου και στον ίδιο τον κ. Φάμελλο ουσιαστικά γιατί και στο θέμα του πρόεδρου της δημοκρατίας και στο θέμα της πρότασης δυσπιστίας επιδόθηκε μαζί με τον κ. Ανδρουλάκη σε ένα διαρκή τακτικισμό με όρους ηγεμονίας στο χώρο και με την αντίληψη ότι όλα είναι οι αριθμητικοί συσχετισμοί.

Διαφαίνεται πάντως ότι αυτό που να πετύχουν τα στελέχη της Νέας Αριστεράς από τον κ. Φάμελλο, όπως παραδέχονται δημόσια, ήταν να του στερήσουν τη δυνατότητα να βγει μετά την τέταρτη ψηφοφορία και να δηλώσει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πραγματική αντιπολίτευση» αν η Λούκα Κατσέλη παρέμενε στη 2η θέση. Γιατί στην Νέα Αριστερά δεν ξεχνούν ότι ο κ. Φάμελλος έδειξε ράθυμος σε δυο τουλάχιστον πρωτοβουλίες της Νέας Αριστεράς με αποτέλεσμα αυτές να εγκαταλειφθούν. Η πρώτη ήταν με την πρόταση Χαρίτση για κοινό υποψήφιο πρόεδρο της δημοκρατίας των προοδευτικών κομμάτων με τον Χρήστο Ράμμο και στη συνέχεια με την χλιαρή αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόταση για συνεδρίαση των πολιτικών αρχηγών της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για την οποία Φάμελλος και Ανδρουλάκης όπως σημειώνουν έδειξαν ότι δεν εννοούν σε καμία περίπτωση τη συνεργασία των κομμάτων αν δεν ηγούνται οι ίδιοι.