Σε μια κοινωνία που αλλάζει και μετασχηματίζεται καθημερινά, η εκπαίδευση καλείται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο. Προκειμένου όμως να συμβεί αυτό, απαραίτητη κρίνεται και η αλλαγή των υποδομών του εκπαιδευτικού συστήματος.
Οι υλικές και κτιριακές υποδομές αρκετών ελληνικών σχολείων κρίνονται ανεπαρκείς με δεκάδες καθημερινά απίστευτα περιστατικά που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα μαθητριών και μαθητών, καθώς και του εκπαιδευτικού προσωπικού. Επομένως, επιβάλλεται να αλλάξει άμεσα αυτή η κατάσταση.
Η ποικιλία και η πολυπλοκότητα των παραγόντων που καθορίζουν και επηρεάζουν τις σχολικές υποδομές ,πρέπει να εξομαλυνθούν. Παρακάτω παραθέτω κάποιες ρεαλιστικές προτάσεις, όπου μερικές από αυτές έχουν διατυπωθεί και παλαιότερα από συμπολίτες μας και κοινωνικούς φορείς και οι οποίες αφορούν:
- Την άμεση αξιολόγηση όλων των σχολικών κτιρίων από τις αρμόδιες αρχές με ταχείς ρυθμούς. (στατικότητα, αντισεισμικότητα, πυρασφάλεια).Είναι οδυνηρό για ένα σχολείο να μπαίνει στην αναμονή για κάτι τέτοιο ή να χάνεται μέσα σε μια ατελέσφορη γραφειοκρατία.
- Την αγορά ή και τη διάθεση αναξιοποίητων οικοπέδων που ανήκουν στο κράτος για την ανέγερση νέων σχολείων.
- Την ολοκλήρωση μελετών για την ένταξη νέων έργων στο ΕΣΠΑ για την ανέγερση νέων ή την ανακατασκευή παλαιών σχολικών μονάδων.
- Την αξιοποίηση όλων των χρηματοδοτικών εργαλείων για την ενεργειακή αναβάθμιση των σχολικών μονάδων και των 2 βαθμίδων της εκπαίδευσης.
- Την διακοπή της αλόγιστης χρήσης και κατασπατάλησης των φυσικών πόρων. Ως εκ τούτου, πρέπει να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν προγράμματα στα σχολεία, προσανατολισμένα στην προστασία του περιβάλλοντος και βασισμένα στις αρχές της αειφορίας.
Η αρχή καλείται να γίνει από το χώρο της εκπαίδευσης, τόσο σε μαθησιακό όσο και σε κτιριακό επίπεδο. Συνεπώς, η ανάγκη για την εξοικονόμηση ενέργειας, την προστασία του περιβάλλοντος και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των χρηστών των σχολικών χώρων, κρίνεται αναγκαίο να συγκεράσει θεωρία και πράξη.
Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει και εφαλτήριο για την καλλιέργεια της περιβαλλοντικής συνείδησης των μαθητών. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση δεν μπορεί να γίνει κτήμα των μαθητών σε ένα μη περιβαλλοντικά φιλικό σχολείο.
Οι μαθητές περνούν ένα σημαντικό χρόνο της ζωής τους μέσα στο σχολείο. Είναι ζήτημα πολιτισμού για μια πολιτεία να στεγάζει τα νιάτα της σε μοντέρνα ,ασφαλή και πλήρως εξοπλισμένα σχολικά κτίρια. Εξάλλου αυτό δεν είναι ένα πρόσκαιρο πρόβλημα, αλλά μια ζοφερή πραγματικότητα που διαρκώς θα ορθώνεται μπροστά μας….
* Ο Θωμάς Ρίζος είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Δημοτικής Οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Άρτας .
