Δημοκρατική Συνεργασία Εκπαιδευτικών Π.Ε.: 3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ. – Στήριξη με έργα και όχι με λόγια!

Στις 3 Δεκεμβρίου υπενθυμίζεται σε όλους και όλες μας ότι είμαστε εν δυνάμει ΑμεΑ. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που η Παγκόσμια ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία πρέπει να συμβαδίζει αδιάλειπτα με την καθημερινή πρακτική ενσυναίσθησης και προσπάθειας εξισορρόπησης των αντιξοοτήτων των ΑμεΑ. Είναι η αντικειμενική ηθική που επιβάλλει σε άτομα και πολιτεία την απαραίτητη και όσο πιο πλήρη φροντίδα στο πρόσωπό τους, αφού εκκινούν από διαφορετική αφετηρία σε κάθε επίπεδο του κοινού μας βίου.

Προς αυτή την κατεύθυνση το Υπουργείο Παιδείας έχει εκδώσει εγκύκλιο, με την οποία καλεί τους εκπαιδευτικούς να προβούν σε δράσεις συνειδητοποίησης και ευαισθητοποίησης σε ζητήματα αναπηρίας. Καταρχήν πρόκειται για αυτονόητη πράξη. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτή είναι αναντίστοιχη με τις πρακτικές αντιμετώπισης των ΑμεΑ εκπαιδευτικών από το Υπουργείο Παιδείας;

Ασφαλώς δε θα ήταν δυνατόν να μην υπάρχουν εκπαιδευτικοί ΑμεΑ, αν και το άτυπο καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών και η φύση του επαγγέλματος, όπως έχει διαμορφωθεί προϊόντος του χρόνου, εύλογα θα δημιουργούσε μια τέτοια εντύπωση υπερανθρωπισμού των εκπαιδευτικών εν γένει. Ειδικότερα, ωστόσο, το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να εμπαίζει τους ΑμεΑ εκπαιδευτικούς διατηρώντας μια προδήλως άδικη και εμφανώς αντισυνταγματική ρύθμιση, η οποία διαχωρίζει τους ΑμεΑ εκπαιδευτικούς σε δύο κατηγορίες, χωρίς βάσιμο λόγο. Συγκεκριμένα με το άρθρο 17 του ν.5128/2024 παρέχει ευεργετήματα ουσιώδη και απαραίτητα για την πρόσβαση και κατά την εργασία σε ορισμένους όμως εκπαιδευτικούς ΑμεΑ και όχι σε όλους, με μόνο κριτήριο τον χρόνο διορισμού τους!

Ήδη από την ψήφισή του, τον Ιούλιο του 2024, ΑμεΑ εκπαιδευτικοί, εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, συνδικαλιστικές παρατάξεις, η ΕΣΑμεΑ και άλλοι φορείς έχουν διαμαρτυρηθεί για αυτή την κατάφωρη και περίεργη σε έναν βαθμό νομοθέτηση. Το Υπουργείο Παιδείας, δια στόματος της υφυπουργού κυρίας Μακρή, διαβεβαίωσε πριν περίπου δύο μήνες ότι το Υπουργείο αναγνωρίζει το λάθος και πρόκειται να λάβει εκ νέου πρωτοβουλία μετά από τις εισηγήσεις της Υπηρεσίας.

Παρότι ήδη από τη δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου υπήρχαν λογικές αντιδράσεις και δύο μήνες μετά από την παραπάνω δήλωση θα περίμενε κανείς μια τροπολογία να έχει δώσει άμεσα τέλος στην αγωνία των πολλαπλά αγωνιζόμενων συναδέλφων μας, έκτοτε ουδεμία φωνή ουδέ ακρόαση! Περισσότεροι από τέσσερις μήνες χρειάστηκαν, ώστε να οδηγηθούν, από ανάγκη, οι θιγόμενοι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί στη βοήθεια της δικαιοσύνης (ομάδες ΑμεΑ εκπαιδευτικών έχουν ήδη καταθέσει αιτήσεις στο ΣτΕ).

Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει άμεσα να προχωρήσει σε τροπολογία, χωρίς άλλες περιστροφές, ώστε να αρθεί μια προδήλως άδικη κατάσταση και να κοιτάξει την ουσία του ζητήματος. Δεν μπορεί κάποιοι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί να θεωρείται πλασματικά ότι έχουν υπηρετήσει την οργανική τους και άλλοι ότι την οφείλουν και θα την οφείλουν για πάντα, μολονότι όλοι τους έκαναν χρήση της δυνατότητας κατ’ εξαίρεσιν απόσπασης για λόγους υγείας.

Οι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί καταβάλλουν πολλαπλάσιες προσπάθειες, ώστε να είναι επαρκείς στο καθημερινό έργο τους. Δεν είναι πολυτέλεια, λοιπόν, να μπορούν να βρεθούν στον τόπο τους, δίπλα στους γιατρούς και τους οικείους τους, ανεξαρτήτως του χρόνου μόνιμου διορισμού τους δηλαδή πριν ή μετά το 2023.