Ανακοίνωση της Δημοκρατική Συνεργασία Εκπαιδευτικών Π.Ε. για την 51η επέτειο από τον και παλλαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη 73 στο Πολυτεχνείο

Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
στους διαρκείς αγώνες για ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη!

Συμπληρώνονται 51 χρόνια από τον αγωνιστικό και παλλαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του 73 στο Πολυτεχνείο. Τα χρόνια που πέρασαν ωστόσο δεν μπορούν να επιβάλλουν ούτε τη λήθη, ούτε την αλλοίωση ή την παραχάραξη αλλά ούτε και την ανατροπή των μηνυμάτων και των ιδανικών εκείνου του Νοέμβρη. Ο ελληνικός λαός για άλλη μια φορά φέτος, με τα συμμετοχή του σε εκδηλώσεις και πορείες θα καταδείξει ότι τα ιδανικά και ο προσανατολισμός που χάραξε η κορυφαία στιγμή και έκφραση της αντιδικτατορικής πάλης δεν φθείρονται.

Δεν πρέπει να λησμονηθεί επίσης, ότι ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε από την πρώτη στιγμή, παρά τις περί του αντιθέτου αιτιάσεις κάποιων νοσταλγών των πραξικοπηματιών. Μια σειρά από αντιστασιακές πράξεις πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου αντηχούν στην αιωνιότητα.

Η σύλληψη και φυλάκιση του Μανώλη Γλέζου, οι δολοφονίες των αγωνιστών Γρηγόρη Λαμπράκη, Σωτήρη Πέτρουλα, Νικηφόρου Μανδηλαρά, οι φυλακίσεις αγωνιστών, οι εξορίες, ο βασανισμός αγωνιστών στα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ και στη διαβόητη Μπουμπουλίνας, με εμβληματικές περιπτώσεις τον Αλέκο Παναγούλη, τον Σπύρο Μουστακλή, τον Σάκη Καράγιωργα και τον Περικλή Κοροβέση.

Η απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη, η κηδεία του «Γέρου της Δημοκρατίας» Γεωργίου Παπανδρέου που πήρε παλλαϊκό αντιδικτατορικό χαρακτήρα, το μήνυμα-μανιφέστο του Γιώργου Σεφέρη στο BBC, η αυτοθυσία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη στη Γένοβα, το κίνημα του Ναυτικού και η κατάληψη της Νομικής.

Τα τραγούδια του Μίκη, του Λοϊζου, του Λεοντή, η φωνή του Νίκου Ξυλούρη, χαλύβδωσαν το αγωνιστικό φρόνημα της ελληνικής νεολαίας στη διάρκεια της δικτατορίας. Η «Δημοκρατική Άμυνα», το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) και ο Ανδρέας Παπανδρέου, μαζί με άλλες αντιστασιακές οργανώσεις συνετέλεσαν καθοριστικά στην απονομιμοποίηση  και διεθνή απομόνωση της χούντας.

Το Πολυτεχνείο του 1973 όμως,  συσπειρώνοντας δυνάμεις και ενώνοντας θελήσεις, αποτέλεσε   στην κύρια έκφραση του την ανώτερη αντιδικτατορική εκδήλωση του ελληνικού λαού. Υπήρξε αναμφισβήτητα, και σαν τέτοια έχει χαραχτεί στη συλλογική μας μνήμη,  η  σημαντικότερη πράξη αντίστασης ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών. Σηματοδότησε τη διάθεση της ελληνικής νεολαίας να βγει αγωνιστικά στο προσκήνιο και να θέσει τέρμα στον αυταρχισμό και την καταστροφική πολιτική της Χούντας.

Το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» που κυριάρχησε εκείνες τις ημέρες, μαζί με την καθολική απαίτηση για εθνική ανεξαρτησία που υπήρχε παντού, στην πύλη του Πολυτεχνείου στους λόγους και τα γραπτά εκείνης της εποχής, συμπύκνωσε με μοναδικό τρόπο, με τρεις μόνο λέξεις, τα επιτακτικά αιτήματα του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Μας  εμπνέει και σήμερα, όχι μόνο η μαχητικότητα και το αγωνιστικό πνεύμα, αλλά και η διαχρονικότητα των αιτημάτων: η δικαιοσύνη, η διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης, ο αγώνας για την ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία, η υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου πρέπει να μεταφραστεί με τον κώδικα της σημερινής συγκυρίας, αποτελώντας εφαλτήριο νέων διεκδικητικών αγώνων και κατακτήσεων.  Οφείλουμε να προστατεύουμε και να υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία, τη δημόσια παιδεία και υγεία και  να ενισχύουμε τους δεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε πρώτα από όλα την ίδια την ιστορική μνήμη. Τα γεγονότα αποδεικνύουν την εξαιρετική ευθραυστότητα της δημοκρατίας και της εθνικής μας ακεραιότητας, την ανάγκη ύπαρξης μιας κουλτούρας εγρήγορσης και κινητοποίησης από την πλευρά της κοινωνίας.

Το  σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» παραμένει επίσης επίκαιρο, κυρίως διότι τοποθετεί την Παιδεία σε θέση στυλοβάτη των αιτημάτων για την δημοκρατία, τις συλλογικές και ατομικές ελευθερίες και την αναδιανομή του πλούτου, την ίδια στιγμή μάλιστα που η Τεχνητή Νοημοσύνη και οι άλλες εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας απειλούν να αφήσουν πίσω για πάντα, στρώματα και κοινωνικές τάξεις που στερούνται των μορφωτικών εργαλείων κατανόησης και ελέγχου των μηχανισμών τους.

Το σημερινό Πολυτεχνείο βρίσκεται στις διεκδικήσεις για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων,  στους αγώνες για την εξάλειψη των ανισοτήτων, στους αγώνες για αυτοδιάθεση των λαών, για  παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.

Όλοι στους αγώνες!
Όλοι στις πορείες!!