Το μήνυμα του Δημάρχου Αγίας Παρασκευής Γιάννη Μυλωνάκη για την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

«Σήμερα τιμούμε τη μνήμη των αθώων θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας.
Η απώλεια της ζωής των προγόνων μας και η στοχευμένη εξόντωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού, που οδήγησε στον ξεριζωμό και τη δημιουργία ενός τεράστιου προσφυγικού κύματος, είναι μια πληγή που δε θα κλείσει ποτέ.
Σήμερα 102 χρόνια μετά, αποτίνουμε φόρο τιμής, στις χαμένες αλλά όχι λησμονημένες πατρίδες. Δεν ξεχνάμε. Οφείλουμε όλοι να διατηρούμε άσβεστη τη μνήμη και να συμβάλλουμε ώστε να μην ζήσουμε ποτέ ξανά τέτοιου είδους θλιβερά γεγονότα στο μέλλον.
Είναι ευθύνη μας και ιστορικό χρέος μας να διατηρήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη για να διδαχθούν οι νεότερες γενιές για όλες τις μαρτυρικές στιγμές που πέρασε ο Ελληνισμός.»

Υπενθυμίζεται ότι η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997.
Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων, ότι: «Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.»