Γιάννης Σγουρός: Ο Αθλητισμός που μας κάνει υπερήφανους

Ως άνθρωπος που υπηρέτησα το χώρο του Αθλητισμού από διαφορετικές θέσεις, – λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι – θα ήθελα να εκφράσω τη στήριξή μου στις αθλήτριες και στους αθλητές που στελεχώνουν την Ελληνική Ολυμπιακή Αποστολή και να τους ευχηθώ καλή επιτυχία.

Έχοντας υπάρξει αθλητής για αρκετά χρόνια, προπονητής και διοικητικός παράγοντας σε σημαντικά πόστα του ελληνικού, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου αθλητισμού, γνωρίζω τις δυσκολίες και τις θυσίες που απαιτούνται για να φτάσει ένας αθλητής να συμμετάσχει στη μεγαλύτερη αθλητική γιορτή, τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στη χώρα μας δυστυχώς τα αθλήματα που ονομάζονται Ολυμπιακά τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας μόνο κάθε τέσσερα χρόνια και εφόσον υπάρξει κάποια σημαντική διάκριση. Τον υπόλοιπο καιρό ουδείς ενδιαφέρεται για τις συνθήκες που τα παιδιά αυτά προπονούνται, για τις χαμηλές έως ανύπαρκτες οικονομικές τους απολαβές, αλλά με θράσος τους ζητάμε να φέρουν μετάλλια και επιτυχίες.

Έχουμε αποδείξει την έμπρακτη στήριξή μας σε αυτούς τους αγωνιστές της ζωής και των σπορ και θα είμαστε πάντα δίπλα τους, όχι για τις φωτογραφίες της νίκης, αλλά για την διαρκή προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών προπόνησης και καθημερινότητας των συγκεκριμένων παιδιών.

Η Ελληνική Αποστολή στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες αριθμεί 100 συμμετοχές με 59 αθλητές και 41 αθλήτριες. Από τον Παναγιώτη Γκιώνη (ο πρωταθλητής μας του πινγκ πονγκ δίνει για 6^η φορά το «παρών») και την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη που είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αθλητές μας, μέχρι τον κολυμβητή Ευάγγελο Ντούμα και την κωπηλάτισσα Δήμητρα Ελένη Κοντού που είναι οι μικρότεροι, είναι έτοιμοι για τη μεγάλη στιγμή.

Σημαιοφόροι της Ελληνικής Αποστολής θα είναι ο Γιάννης Αντετοκούμπο και η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη. Σημασία δεν έχει μόνο το μετάλλιο, αλλά η δυνατότητα να παρέχει η Πολιτεία και η Αθλητική Ηγεσία της χώρας τα απαραίτητα εφόδια στους αθλητές μας για να φτάσουν στην κατάκτηση μίας σημαντικής αθλητικής διάκρισης.

Κλείνοντας θα ήθελα να καταθέσω και δύο προσωπικούς προβληματισμούς και απόψεις από την πολυετή εμπειρία και πορεία μου στον αθλητισμό και το Ολυμπιακό Κίνημα. Ως Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών (1984-2004), Ισόβιος Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών και Πρόεδρος του ιστορικού Α.Ο.Ν.Σ «Ο ΜΙΛΩΝ», αγωνίστηκα να εξασφαλίσω στους Έλληνες πρωταθλητές μας επίπεδο προπόνησης και διαβίωσης αντίστοιχο με του διεθνούς ανταγωνισμού. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε την κατάκτηση της κορυφής χωρίς να είμαστε σε αντίστοιχο επίπεδο με τους αντιπάλους μας. Δυστυχώς η κρίση και η έλλειψη οράματος έχει δυσκολέψει την κατάσταση και η μόνη διέξοδος για αθλητές και προπονητές είναι οι χορηγίες ιδιωτικών εταιρειών.

Ως Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Μέλος της Πενταμελούς Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004, συνέβαλα αποφασιστικά στην άρτια διοργάνωση σημαντικών αθλητικών γεγονότων και έργων στην πατρίδα μας. Ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας έως το 2001, είχα την αγωνία της επόμενης μέρας. Κυρίως με την έννοια της αξιοποίησης των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και της «εξαργύρωσης» των αθλητικών επιτυχιών. Το στοίχημα χάθηκε, αλλά ακόμα και τώρα, 20 χρόνια μετά τους Αγώνες με έναν κατάλληλο σχεδιασμό και πλάνο οι εγκαταλελειμμένες Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις μπορούν να αποκτήσουν πάλι ζωή. Κονδύλια και χρηματοδοτήσεις μπορούν να βρεθούν πλέον και θα είμαστε δίπλα σε κάθε προσπάθεια αξιοποίησης τους.