Μπορεί να είναι μια εύκολη και βολική ατάκα, μπορεί να ακούγεται ευχάριστα και ν’ απηχεί ευσεβή πόθο των περισσοτέρων, είναι όμως στιγμιαία, δεν απαντά στο ερώτημα: «Και μετά τι;» Με άλλα λόγια, «βάζει το κάρο πριν το άλογο» και προσπαθεί να προσελκύσει την προσοχή και να διεγείρει περισσότερο το συναίσθημα και τα αντιδεξιά αντανακλαστικά μιας μεγάλης μερίδας του κεντροαριστερού ακροατηρίου.
Η παραταξιακή ταυτότητα και τα κομματικά χαρακτηριστικά μιας οποιασδήποτε υποψηφιότητας δεν αποτελούν ούτε αναγκαία, ούτε ικανή συνθήκη για τις πολιτικές προθέσεις και τις επιδιώξεις του προσώπου που τις εκφράζει· πολύ περισσότερο δεν αποτελούν εχέγγυο για την αξιοπιστία και την ικανότητά του να υπηρετήσει με συνέπεια και προσήλωση γενικές αρχές και στόχους του πολιτικού χώρου απ’ τον οποίο προέρχεται.
Η κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από άλλα συνθήματα, δεν αποζητά ακόμα περισσότερα τσιτάτα, έχει κουραστεί από τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», έχει απηυδήσει από εξαγγελίες και μεγαλοστομίες, έχει αηδιάσει από την υποκρισία και την ανεπάρκεια των κομματικών μηχανισμών και των ανακυκλωνόμενων κυβερνητικών σχηματισμών.
Έχει αισθανθεί για καλά «στο πετσί της» κι έχει νοιώσει τον φόβο και την αγωνία εκείνων που υπόσχονταν να κάνουν θαύματα και τις αγορές να χορεύουν «μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο», αλλά και τη ματαιοπονία να κυβερνήσεις και μάλιστα «επιτελικά», ένα χαώδες στις διαδικασίες και την οργάνωσή του κράτος, ένα κουρασμένο και κορεσμένο διοικητικό σύστημα, χωρίς να προτάξεις συγκεκριμένο σχέδιο διοίκησης και ξεκάθαρους στόχους, χωρίς πνεύμα δημιουργικής συνεργασίας και συναίνεσης.
Να φύγει, λοιπόν, ο Μητσοτάκης είναι το εύκολο, αλλά το ακούω -εγώ τουλάχιστον- βερεσέ. Ούτε οι έτοιμοι να στρογγυλοκαθίσουν στο Μαξίμου μ’ ενδιαφέρουν, ούτε αυτοί που νομίζουν ότι θα κυβερνήσουν μαζεύοντας άρον – άρον δίπλα τους όλο το σκορποχώρι της «κεντροαριστεράς».
Εδώ που έχουμε φτάσει, δεν το πετύχαμε ούτε εύκολα, ούτε χωρίς κόστος, πρέπει να περιφρουρήσουμε με σοβαρότητα, συνέπεια και αξιοπρέπεια τις κατακτήσεις μας για να πάμε παραπέρα. Έχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας, αλλά εμείς μάθαμε πια στα δύσκολα, έχουμε θέληση κι υπομονή· άλλοι βιάζονται.
* Ο Βαγγέλης Βουτσινάκης είναι διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έχει εξειδικευτεί σε θέματα management. Το συγγραφικό του έργο καθορίζεται μέχρι σήμερα από την επιστημονική του κατάρτιση και την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως στέλεχος της δημόσιας διοίκησης. Η ηλεκτρονική του σελίδα «Εκτός Σχεδίου» [www.ektossxediou.com] και τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης προσφέρουν από χρόνια διέξοδο επικοινωνίας στις ευαισθησίες, τους προβληματισμούς και τα ενδιαφέροντά του. Έχει γεννηθεί στο Περιστέρι και κατοικεί στο Χαλάνδρι.
Πατήστε και δείτε τα 12 προηγούμενα άρθρα του Βαγγέλη Βουτσινάκη
