…«Καζάνι που βράζει», «Πυρ ομαδόν», «Δυσφορία», «Τσουνάμι»· αν ανατρέξει κανείς στα μέσα ενημέρωσης της εβδομάδας μετά τις Ευρωεκλογές δεν πρόκειται να βρει -όσο κι αν το προσπαθήσει- μια λέξη θετική, έναν καλό λόγο για το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Έτσι, εν μία νυκτί, αποσιωπήθηκαν και πέρασαν «στο ντούκου» από τα μέσα ενημέρωσης τα ηχηρά μηνύματα δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων προς την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προσωπικά για τους αρχηγούς τους Μητσοτάκη και Κασσελάκη, κι όλα τα πάνελ ασχολούνται ολημερίς με το τι είπε η Νάντια Γιαννακοπούλου ή τι έγραψε ο Κωνσταντινόπουλος, τι δήλωσε ή δεν δήλωσε ο Γερουλάνος κι ο Νίκος Παπανδρέου και τι γνώμη εξέφρασε ο Καστανίδης -ακόμα κι αυτός ρωτήθηκε.
Μέσα σε μια καθολική κι εκκωφαντική καθίζηση των συστημικών κομμάτων, μέσα σ’ ένα κλίμα γενικευμένης και διάχυτης απογοήτευσης, μέσα σε μια εμπεδωμένη και προφανή αδιαφορία των πολιτών γι’ αυτές -αλλά και γενικότερα για όλες- τις Ευρωεκλογές, ξεπετάχτηκαν τα στελέχη αυτά -παραβλέποντας αντικειμενικές συνθήκες, αλλά και λογική- αναζητώντας -«εδώ και τώρα» για να μην ξεχνιόμαστε- ευθύνες κι υπευθύνους μέσα στο κόμμα.
Δεν είμαι ο καταλληλότερες ν’ αποτιμήσω και ν’ αξιολογήσω το αποτέλεσμα, αλλά να βγαίνουν όλοι αυτοί και να στοχοποιούν το κόμμα και τον πρόεδρό του με τόση άνεση, τόση επιπολαιότητα, αλλά και τόση αμεσότητα, πριν καλά – καλά κλείσουν οι κάλπες, μάλλον σαν έτοιμους από καιρό τους βρίσκω· πότε πρόλαβαν να διαβάσουν, πότε μελέτησαν και πότε ανέλυσαν τ’ αποτελέσματα;
Εδώ είναι, τολμώ να πω, η ευθύνη του προέδρου, άργησε χαρακτηριστικά να βγει για δήλωση τη βραδιά των εκλογών. Άφησε να διαμορφωθούν τα δεδομένα στα τηλεοπτικά πάνελ και να λέει ο καθένας ό,τι θέλει, ενώ θα μπορούσε, έγκαιρα και άμεσα με μια υπεύθυνη και σε θετικό πνεύμα δήλωση να δώσει έναν τόνο ικανοποίησης, αλλά και να στείλει μήνυμα στους βιαστικούς φιλόδοξους. Τι περίμενε, μήπως ν’ ανέβει το ποσοστό ή να πιάσει το ΠΑΣΟΚ τη δεύτερη θέση;
Κι είναι κρίμα και για το ΠΑΣΟΚ και για τον ίδιο, γιατί μέσα στη γενική κατρακύλα και τη σαστιμάρα που δημιούργησαν τ’ αποτελέσματα για όλα τα συστημικά κόμματα, οι επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ και ικανοποιητικές ήταν και ξεχώρισαν προς τα πάνω από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις (2023). Δυστυχώς, «κρύφτηκαν» κι εξαφανίστηκαν τεχνηέντως από τον δημόσιο λόγο, κόντρα στις επίσημες κάρτες με τα ποσοστά του Υπουργείου Εσωτερικών.
Ίσως ο δισταγμός κι η ατολμία -κι εδώ δίνω ένα δίκιο στους επικριτικούς- του Νίκου Ανδρουλάκη να λειτουργήσει έξω από κλισέ και νόρμες και «να σπάσει αυγά» με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση ιδίως αμέσως μετά τις επιτυχίες στις δημοτικές εκλογές, καλλιέργησε αυτό το κλίμα δυσαρέσκειας και υπονόμευσε το αρχηγικό του προφίλ.
Ούτε τα ομόφυλα, ούτε τα πανεπιστήμια διαδραμάτισαν τόσο μεγάλο ρόλο στην κοινωνία, όσο η αδράνεια των οργάνων σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο, που είχε σαν αποτέλεσμα και τη μη δυναμική, επίμονη και εμπεριστατωμένη επικοινωνία και κυκλοφορία των θέσεων και ιδεών του κόμματος.
Η παταγώδης αποτυχία του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Σπυρόπουλου, δεν είναι ενδεχομένως άσχετη με τον τρόπο που λειτούργησε όλο αυτό το διάστημα σ’ αυτή την θέση ευθύνης και δείχνει πιθανόν και το μέτρο αποτυχίας της ηγεσίας στο ν’ αντιληφθεί εγκαίρως και ν’ αντιδράσει άμεσα στον τρόπο λειτουργίας των οργανώσεων και του κόμματος.
Ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως π.χ. στο Χαλάνδρι, η αποτυχία της παράταξης που υποστηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ -με τις ευλογίες και τη δημόσια στήριξη μάλιστα του γραμματέα- ήταν η μεγαλύτερη όλων των εποχών, κανένας δεν φρόντισε όμως την επαύριο να σημάνει συναγερμό και να κινητοποιηθεί για την ανάλυση και τη διόρθωση του προβλήματος. [Τουναντίον, σε μια ολομέλεια που πραγματοποιήθηκε και τέθηκε το πρόβλημα, ήταν σαν να άκουγαν οι τοίχοι…]
Στέκομαι στο Χαλάνδρι που ζούμε και γνωρίζουμε για ν’ αναφέρω, ότι το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές του 2023 ήταν και στις δύο αναμετρήσεις ΤΕΤΑΡΤΟ κόμμα με 2.576 ψήφους (ποσοστό 7,95%) τον Ιούνιο και 2.766 ψήφους (ποσοστό 7,67%) τον Μάιο. [Κιχ δεν ακούστηκε από κανέναν…]
Η εικόνα άλλαξε καταλυτικά νομίζω όσο πλησιάζαμε προς τις δημοτικές εκλογές, με κορύφωση το τραγικό για την παράταξη που υποστήριξε το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσμα· 635 ψήφοι (ποσοστό 2,46%) και ΚΑΜΙΑ έδρα –για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση– στο δημοτικό συμβούλιο. [Δεν το σχολιάζω…]
Με αυτά τα δεδομένα, κατά τη γνώμη μου, στις Ευρωεκλογές το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ στο Χαλάνδρι, που αναδείχτηκε ΤΡΙΤΟ κόμμα με 2.495 ψήφους και ποσοστό 9,41%, είναι και ικανοποιητικό και φυσιολογικό κάτω απ’ τις συνθήκες και τα δεδομένα που προήλθε. [Για την ιστορία και μόνο αναφέρω ότι, οι «Δημοκράτες» του Ανδρέα Λοβέρδου πήραν στο Χαλάνδρι 554 ψήφους]
Δεν έψαξα τι έγινε αλλού, πριν μιλήσουμε όμως για «αστικά κέντρα» και «περιφέρειες», νίκες και ήττες, πριν ξεφωνίσουμε και μαλλιοτραβηχτούμε δημόσια, καλό θα είναι να ψαχτούμε λιγάκι μεταξύ μας, ο Πρόεδρος, ο γραμματέας, αλλά και τα νέα παιδιά που στελεχώνουν όργανα κι οργανώσεις, τα νεαρά στελέχη, οι βουλευτές, όλοι, να δούμε πώς είναι δυνατόν από κοινού, για το καλό όλων –και το λέω με νόημα– να πάμε όλοι μαζί ένα βήμα πιο πάνω κι όχι πιο κάτω. [Μια ματιά και στο καταστατικό καλό θα έκανε…]
Ο τόπος έχει απόλυτη ανάγκη «φωνές» λογικής και μέτρου κι η φίρμα «ΠΑΣΟΚ» –όπως η ίδια η ζωή έχει αποδείξει– και μπορεί και αντέχει και «πουλάει», είναι κρίμα να την ξεπουλάμε και να την απαξιώνουμε αδίκως και με την πρώτη ευκαιρία, εμείς που –υποτίθεται– το αγαπάμε, το πονάμε και το υπηρετούμε.
Πατήστε και δείτε τα 11 προηγούμενα άρθρα του Βαγγέλη Βουτσινάκη
