Γράφω από τα Τίρανα, όπου βρίσκομαι συμμετέχοντας σε αποστολή του ελληνικού Κοινοβουλίου (ΚΣ ΟΣΕΠ). Διαβάζω – νωρίς, πριν φύγουμε για τις συνεδριάσεις της επιτροπής – τους τίτλους στα ελληνικά μέσα:
«Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις στο χειρότερο σημείο των τελευταίων 25 ετών».
«Προκλητικές δηλώσεις της νέας Προέδρου της Βόρειας Μακεδονίας».
«On camera κόντρα Μητσοτάκη – Ερντογάν για τη Χαμάς».
Θέλαμε δεν θέλαμε, το κάναμε πάλι Αμέρικαν – ή μάλλον Μπάλκαν – Μπαρ.
Εννοείται, το γνωρίζουμε, η γειτονιά μας δεν είναι η πιο εύκολη του κόσμου. Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα στα Βαλκάνια, ούτε μπορούν να γίνουν αυτοστιγμεί. Προφανώς, δεν μπορείς να αποφύγεις όλους τους καυγάδες που ξεσπούν όταν πίνεις στη μπάρα.
Αλλά εδώ τείνει να έχουμε κάτι γενικευμένο: όλη την περιοχή να περιδινίζεται εκ νέου, υπό το βάρος ασίγαστων αλυτρωτισμών, λαξευμένων εθνικισμών και μιας ασυνήθιστα έντονης παγκόσμιας γεωπολιτικής αναταραχής.
Και η Ελλάδα, αντί να στέκει ως φάρος σταθερότητας και σοβαρότητας, αντί να λειτουργεί ως βηματοδότης όλης της περιοχής, απλώς να διαλέγει γωνία στο ρινγκ.
Θέλει όμως θεμέλια να δίνεις εσύ το βήμα στους άλλους. Να τους οδηγείς στην ευρωπαϊκή οικογένεια με ασφάλεια και κατανόηση στις.. τοπικές παραξενιές ή ανοησίες, αφού πρώτα έχεις χωνέψει τις δικές σου. Θέλει παράδειγμα. Ισχυρό κράτος δικαίου, ισχυρή δημοκρατία, ισχυρούς θεσμούς, ισχυρή οικονομία, ισχυρή διπλωματία.
Μια χώρα που έχει Εθνική Στρατηγική που την υπηρετεί με αυτοπεποίθηση και δεν φοβάται τον ίσκιο της.
Μια χώρα, όπως δηλαδή προαλειφόταν μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας.
Μια ευρωπαϊκή χώρα στα Βαλκάνια και όχι μια βαλκανική χώρα στην Ευρώπη.
Να μια περίπτωση που δεν χρειάζεται τόσο αλλαγή παραδείγματος, αλλά επιστροφή σε ένα δοκιμασμένο και επιτυχημένο.
* Ο Στέφανος Παραστατίδης είναι πρώην Γραμματέας Οργανωτικού. Βουλευτής Κιλκίς και Υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
