Κάθε πρωί, μου αρέσει να διαβάζω τις ειδήσεις από «δεύτερο χέρι», από ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από μένα. Άλλοι πιο σφαιρικά, άλλοι πιο εξειδικευμένα. Κάποιοι πιο συντηρητικά, κάποιοι πιο προοδευτικά. Και έτσι, πάντα θα διαβάσω κάποια εμπεριστατωμένη κριτική για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, που δεν έχω σκεφτεί. Χωρίς φανατισμούς. Χωρίς θυμό. Προτιμώ όσες και όσους έχουν αίσθηση του χιούμορ, μέσα στην τρέλα της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Τις τελευταίες μέρες όμως, ακόμα και αυτών των αναλυτών το χιούμορ, έχει εξαντληθεί. Θέλετε για την απόφαση της Κυβέρνησης να δώσει το δικαίωμα σε αυτούς που έχτισαν ψηλά, να χτίσουν ακόμα ψηλότερα; Θέλετε για το Υπουργείο που θέλει να ανοίγουμε το air condition όταν απουσιάζουμε από το σπίτι, για να καταναλώσουμε ενέργεια από ΑΠΕ; Θέλετε με την ιδέα να χτυπήσει ο κος Μητσοτάκης την εγχώρια αισχροκέρδεια με επιστολές στην Κομισιόν; Ό,τι και να διαβάσεις, γελάς μέχρι να σε πιάσει απόγνωση.
«Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως γράφει και μια από αυτές τις αναλύτριες; Προφανώς όχι! Αυτή είναι η Ελλάδα του κου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας.
Γιατί τόσο αυστηρός; Δεν έκαναν λάθη άλλες Κυβερνήσεις; Δεν είχαν παραλήψεις και αστοχίες; Δεν βρέθηκαν ποτέ αντιμέτωπες με την παράνοια της πολυνομίας και των ανώριμων θεσμών; Όλες έκαναν. Με μια ειδοποιό διαφορά: Ποτέ δεν έγιναν τόσα λάθη, τόσες αστοχίες και τόσες παραλήψεις από μια Κυβέρνηση, με την εμμονή να κρατήσει όλη την εξουσία στα χέρια της και όλο τον πλούτο στα χέρια των λίγων. Ποτέ που να θυμάμαι τουλάχιστον. Αυτή, είναι ιδιαιτερότητα της σημερινής Κυβέρνησης.
Καθώς λοιπόν πορευόμαστε προς τις κάλπες, λογικό είναι να επικεντρωνόμαστε στα άπλετα παραδείγματα αστοχιών την Νέας Δημοκρατίας αλλά οφείλουμε να αναδείξουμε, πρωτίστως, ότι το αντίθετο στη σταθερότητα, δεν είναι η αστάθεια που λέει ο κος Μητσοτάκης. Αντίθετο στη σταθερότητα του κου Μητσοτάκη είναι η λογική.
* O Παύλος Γερουλάνος είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής της Α’ Αθηνών
