Το «τελευταίο αντίο» στον πρώην δήμαρχο Χαλανδρίου Κώστα Παττακό

Το Χαλάνδρι, σε κλίμα βαθιάς θλίψης, αποχαιρέτησε τον πρώην δήμαρχο Κώστα Παττακό, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 26 Απριλίου.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε τη Μεγάλη Δευτέρα 29/4/2024, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, παρουσία πλήθους κόσμου
Στον επικήδειό λόγο του που εκφώνησε ο γιος του, Μιχάλης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στον Κώστα Παττακό της ανθρωπιάς και της προσφοράς, τονίζοντας απευθυνόμενος στον πατέρα του ότι «Θα συνεχίσεις να υπάρχεις, αλλά θα μας λείψεις πολύ».
Σε φορτισμένο κλίμα και ο επικήδειος του δημάρχου Χαλανδρίου Σίμου Ρούσσου. «Αποχαιρετούμε τον Κώστα Παττακό με αγάπη και μια υπόσχεση ότι θα παραδώσουμε ένα από τα όραματά του, το νέο Δημαρχείο, στους πολίτες». «Κοιμήσου ήσυχα, όπως εκείνος που κάνει το καθήκον του», είπε προς τον εκλιπόντα, δανειζόμενος στίχους του Γιάννη Ρίτσου.
Συγκινημένος ήταν και ο πρώην υπουργός Δημήτρης Ρέππας, που πήρε τον λόγο αναφέρθηκε στο ήθος και τη διαδρομή του Κώστα Παττακού. «Υπήρξε ένας ακρογωνιαίος λίθος του ΠΑΣΟΚ και της πόλης. Το έργο του μιλάει και θα μείνει ανεξίτηλο», σημείωσε, μεταξύ άλλων.
Τα μηνύματά τους μετέφεραν, επίσης, συγγενείς και φίλοι του εκλιπόντα, τονίζοντας ότι δεν θα ξεχάσουν ποτέ τον Κ. Παττακό.
Κάτω από έντονα χειροκροτήματα και ήχους της πατρικής Κρητικής γης του πρώην δημάρχου, η σωρός μεταφέρθηκε, στη συνέχεια, στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου για την ταφή του Κώστα Παττακού.
To «παρών» στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου έδωσε πολιτικά πρόσωπα κυρίως από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, αλλά και αυτοδιοικητικοί  παράγοντας ου Χαλανδρίου αλλά και των γύρω περιοχών όπως και εκπρόσωποι συλλόγων & φορέων.

Το Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Χαλανδρίου
Λίγο νωρίτερα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Χαλανδρίου, σε έκτακτη συνεδρίασή του, στήριξε ομόφωνο ψήφισμα για την απώλεια του πρώην δημάρχου.
«Ο Κώστας Παττακός άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και την πόλη, την οποία υπηρέτησε επί τρεις θητείες από τη θέση του Δημάρχου Χαλανδρίου με δημοκρατική ευαισθησία, κοινωνική ενσυναίσθηση, πολιτική διορατικότητα και ανιδιοτέλεια. Αφοσιωμένος στο έργο του, αγαπήθηκε από τους πολίτες και τους εργαζόμενους στο Δήμο και συνέδεσε το όνομά του με όραμα και έργα, όπως η μελέτη για την ανέγερση του νέου Δημαρχείου, το Προεδρικό Διάταγμα προστασίας της Ρεματιάς, τα έργα υπογειοποίησης της Αττικής Οδού.
Οραματιζόμενος πάντα μια πόλη φιλική προς τους πολίτες, μερίμνησε για τη δημιουργία νέων σχολικών κτιρίων και αθλητικών υποδομών, επέδειξε ιδιαίτερη φροντίδα στον Πολιτισμό και στο Αετοπούλειο, άλλαξε την εικόνα της πόλης με εκτεταμένες πεζοδρομήσεις στο κέντρο και τις γειτονιές. Εγκάρδιος και ειλικρινής εξέφραζε πάντοτε καθαρά τις προοδευτικές του απόψεις, κερδίζοντας τον σεβασμό και την εκτίμηση πολιτικών φίλων και αντιπάλων.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου, αποχαιρετώντας τον σήμερα, ως ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής προς το πρόσωπό του, αποφασίζει ομόφωνα:

• Να εκφράσει προς την οικογένεια του εκλιπόντος τη βαθιά θλίψη και τα ειλικρινή συλλυπητήρια του Σώματος.
• Να παραστεί σύσσωμο στην εξόδιο ακολουθία.
• Να τηρήσει ενός λεπτού σιγή κατά την πρώτη μετά την κηδεία τακτική συνεδρίασή του.
• Σε συνεννόηση με την οικογένεια του εκλιπόντος θα βρει εν ευθέτω χρόνω, τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη και το έργο του».

Ο επικήδειος του δημάρχου Χαλανδρίου κ. Ρούσσου
«Ο Κώστας Παττακός δεν είναι πιά εδώ. Αναχώρησε δίνοντας μια ολιγόμηνη άνιση μάχη. Από αυτές που ακόμη και αυτός, ο επίμονος άνθρωπος δεν μπορούσε να κερδίσει. Τούτο το μεσημέρι, αρχή μεγαλοβδομάδας. Με τη θλίψη να πλανιέται στις γειτονιές της πόλης και την ψυχή μέχρι θανάτου περίλυπη.
Είμαστε όλοι εδώ στον τελευταίο χαιρετισμό: Όσοι συμπορεύτηκαν μαζί του και μοιράστηκαν χαρές και πίκρες του ταξιδιού  του. Όσοι βρέθηκαν απέναντι. Μα κι όσοι απλώς ανταμωθήκανε και γεύτηκαν το προνόμιο να διασταυρωθούν τα μονοπάτια τους. «Άλλη χαρά δεν είναι από τη χαρά που δίνεις. Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες» λέει κάπου ο ποιητής. Με ανιδιοτέλεια και αγάπη για τον πολίτη. Ευγένεια και ανοχή, που σμίλεψε μεθοδικά υπομένοντας τις ταραχώδεις συνεδριάσεις της δεκαετίας του 90.
Εξέπεμπε έναν ήχο μοναδικό που περιείχε όλα όσα χρειάστηκε να πράξει αυτός ο άνθρωπος. Τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύθηκε αν και του δόθηκαν, εκείνες που δεν του δόθηκαν, αν και τις επεδίωξε, τις ατυχίες και τις αστοχίες, τα λάθη όλα, τις φορές που ταλαντεύτηκε και έγειρε ίσως.
Όλα τα μικρά και τα μεγάλα που έπραξε ή παρέλειψε να πράξει. Ο ήχος ενός  ανθρώπου με καταστάλαγμα που σου προκαλεί σεβασμό. Από εκείνη τη συνάντηση στο πατάρι του Τοπαλίδη, αρχές της δεκαετίας του 1990, μέχρι την τελευταία, το βράδυ των πρόσφατων δημοτικών εκλογών, ο Κώστας Παττακός παρέμεινε 35 χρόνια ατόφιος.
Με εκείνη τη  σπάνια ικανότητα να πείθει χωρίς να χειραγωγεί, να εμπνέει δίχως να παραπλανά, να αλλάζει δίχως να αναχωρεί, να υποχωρεί χωρίς να αλλάζει. Συνεπής στις ιδέες του, άνθρωπος με ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες, δεν δίστασε να  συγκρουσθεί γι’ αυτό που πίστευε κοινό καλό.
Ο Κώστας Παττακός μοίρασε την ζωή του απλόχερα στην πόλη που αγάπησε. Τίμησε και τιμήθηκε επί 12 χρόνια από τους πολίτες βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα στην μορφή του Χαλανδρίου. Παθιασμένος και μαχητικός διάλεξε και πορεύτηκε δρόμο ανηφορικό, συχνά μοναχικό, πληρώνοντας το τίμημα. “Μια βδομάδα δρόμος το Ωσαννά από την Σταύρωση”, “ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος” συμβούλευε, με εκείνο το πικρό χαμόγελο κρεμασμένο στην άκρη των χειλιών του.
Επέλεξε, χωρίς κανείς να του το ζητήσει, να κλείσει τον πολιτικό του κύκλο στο Χαλάνδρι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που τον άνοιξε το 1990. Υπηρετώντας με την τελευταία του πολιτική πράξη αυτό που πάντα πίστευε: την ενότητα, το διάλογο και τη συνεργασία του αριστερού, προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου.
“Θάνατος είναι να μένουν τα πράγματα που ονειρεύεσαι στη μέση ” λέει κάπου ο Ελύτης. Τούτη την ώρα με τον ήλιο απέναντι να λούζει με φως το μεγάλο του όνειρο, το νέο δημαρχείο,  τον αποχαιρετούμε με αγάπη και μια υπόσχεση: Θα το παραδώσουμε στους πολίτες, δήμαρχε. Κοιμήσου ήσυχα. “Όπως εκείνος που ‘χει κάνει πάντα το καθήκον του”»

Φίλε Κώστα “καλό ταξίδι”. Θα μου λείψεις, όπως και σε όλη την παρέα μας.