Δεν φτάνει που κάνουμε λίγα παιδιά (δημογραφικό), δεν τα μορφώνουμε κιόλας επαρκώς (εκπαιδευτική πενία).
Αιτίες, σου λέει ο άλλος, η οικονομική καχεξία και ένα κράτος ανίκανο να φτιάξει εκπαιδευτικό σύστημα της προκοπής.
Προσχήματα. Δεν είναι μακριά οι καιροί, που η ανέχεια δεν εμπόδιζε την πολυτεκνία. Και που περίσσευαν οι φιλότιμοι δάσκαλοι στα πολλά σχολεία της γειτονιάς και οι φωτισμένοι στα λίγα πανεπιστήμια.
Ακόμη συμβαίνουν τέτοια, σε κάποιες περιφέρειες κοντά στην φύση. Αλλά οι περισσότεροι στριμωχτήκαμε στα βολικά κέντρα του ρουσφετιού, της δημοσιοϋπαλληλίας, της άνετης διασκέδασης και του άκοπου χαρτζιλικιού δίπλα στον κόπο του οικοδόμου και του εμποροϋπάλληλου. Με τους πάρα πολλούς δικηγόρους, γιατρούς και μηχανικούς, να παλεύουν στο μεροκάματο, για να αποδείξουν, ότι δεν σπούδασαν τζάμπα.
Αποτέλεσμα οι δύο βόμβες, που μας απειλούν.
Η Ελλάδα λιγοστεύει σε πληθυσμό.
Και τα παιδιά μας “παραμορφώνονται”.
Οι εξαιρέσεις υπογραμμίζουν την πραγματικότητα. Ότι, από τους ευγενείς αγώνες για “ψωμί, παιδεία, ελευθερία“, φτάσαμε στο σημείο, που ο νεανικός δυναμισμός εκτονώνεται στις καταλήψεις των αντιπαθητικών σχολείων, στο ακαλαίσθητο “μουτζούρωμα” των πολλών “άχρηστων” πανεπιστημίων, στις καταστροφές των μπαχαλάκηδων και στις ανθρωποθυσίες των γηπέδων.
Ναι, φταίνε το αναίσθητο κράτος που φτιάξαμε και ο διαμπερής πολιτικαντισμός που ψηφίσαμε. Εμείς, καθόλου..??
