Η άλλοτε φιλελεύθερη εφημερίδα Israel Hayom δημοσίευσε μια παθιασμένη έκκληση για την παραίτηση του πρωθυπουργού την Τρίτη, καλώντας τον να «μας οδηγήσει στη νίκη και στη συνέχεια να φύγει», σηματοδοτώντας μια σημαντική αλλαγή στον τόνο για ένα μέσο ενημέρωσης που πιστεύεται ευρέως ότι ιδρύθηκε για να υποστηρίξει τις πολιτικές του φιλοδοξίες.
Καταγγέλλοντας τους «ασταμάτητους πολιτικούς διαπληκτισμούς» του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νεντανιάχου ενώ μαίνεται ο πόλεμος και την «εμπρηστική» ρητορική της κυβέρνησης, ο Uri Dagon, επικεφαλής του τμήματος ειδήσεων του Israel Hayom, δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να παραιτηθεί μόλις κερδηθεί ο τρέχων πόλεμος με τη Χαμάς, προκειμένου να αποφευχθεί η επιστροφή στην εμφύλια διαμάχη που έχει αναπτυχθεί λόγω της αμφιλεγόμενης δικαστικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης.
Η Israel Hayom ιδρύθηκε το 2007 από τον αείμνηστο δισεκατομμυριούχο των ΗΠΑ Σέλντον Άντελσον (Sheldon Adelson) και έχει υπηρετήσει εδώ και καιρό ως φερέφωνο του Νεντανιάχου και του κόμματός του Λικούντ – στο βαθμό που έγινε γνωστό ως «Bibiton», ένας συνδυασμός του ψευδώνυμου του πρωθυπουργού και της εβραϊκής λέξης για την εφημερίδα.
Μετά το θάνατο του Άντελσον, υπήρξε μια σταδιακή απομάκρυνση από την προηγούμενη πλήρη υποστήριξη της εφημερίδας στον Νεντανιάχου , ο οποίος αντιμετωπίζει πολλαπλές κατηγορίες διαφθοράς και έχει αντιμετωπίσει μήνες διαμαρτυριών για τις προσπάθειές του να εξαφνίσει την εξουσία του δικαστικού ελέγχου του ανώτατου δικαστηρίου.
«Ο καιρός του πολέμου δεν είναι συνήθως η κατάλληλη στιγμή για να εκδοθούν ετυμηγορίες», αλλά «κάτι συνέβη πριν από δύο ημέρες που έσπασε την πλάτη της καμήλας», έγραψε ο Ντάγκον, υποστηρίζοντας ότι «ενώ όλοι μας ξεπερνούσαμε τον θυμό και τις διαφωνίες μας», ο Νεντανιάχου «συνέχισε να εμπλέκεται σε φιλονικίες και διαιρέσεις».
Τελειώνοντας γράφει ο Dagon: «Θα κερδίσουμε τον πόλεμο επειδή είμαστε ένας απίστευτος λαός. Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε άλλο μέρος να πάμε, και γι’ αυτό θα βγούμε νικητές. Η πραγματική ανησυχία είναι τι θα συμβεί μετά τον πόλεμο», εξηγώντας ότι έχει καταστεί «σαφές ότι ο Νεντανιάχου δεν θα ρίξει λευκή πετσέτα – σε αντίθεση με τους ανώτερους αξιωματούχους του IDF, τους αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών και σχεδόν όλους τους άλλους που είναι υπεύθυνοι για την πανωλεθρία της 7ης Οκτωβρίου».
Και κλείνει το άρθρο του: «δεν υπάρχει κανείς γύρω του που να του πει το εξής: “Το παιχνίδι τελείωσε, δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις στον απόηχο του πολέμου, θα πρέπει να οδηγήσεις το Ισραήλ στη νίκη – αλλά μετά παραιτηθείτε, σταματήστε να ρίχνετε τις ευθύνες παντού, αναλάβετε την ευθύνη και αποδεχτείτε ότι τα χρήματα σταματούν μαζί σας, ως ηγέτης που είναι επικεφαλής τα τελευταία 14 χρόνια. Τελείωσε, παραιτηθείτε και βγείτε αμέσως μόλις ο πόλεμος είναι πίσω μας”.»
Αναλυτικά το άρθρο του Uri Dagon της φιλελεύθερη εφημερίδα Israel Hayom
«Νεντανιάχου , οδήγησέ μας στη νίκη και μετά φύγε
Φοβάμαι την προοπτική του Ισραήλ να έχει κερδίσει τον πόλεμο στη Γάζα μόνο για να χάσει τη συλλογική του αλληλεγγύη ως έθνος. Φοβάμαι το χάος που θα επικρατήσει εδώ – που θα κάνει τις διαμαρτυρίες για τη δικαστική μεταρρύθμιση ωχρές σε σύγκριση.
Αυτό το κομμάτι αρχικά υποτίθεται ότι θα κυκλοφορούσε αμέσως μετά τον πόλεμο. Ήθελα να περιμένω μέχρι να μπορέσουμε να θρηνήσουμε πραγματικά τους νεκρούς και να θρηνήσουμε για την απώλεια των χιλιάδων που έφυγαν ανάμεσά μας, ώσπου επιτέλους μπορούσαμε να ακούσουμε τη σιωπή αντί για τις σειρήνες, έως ότου οι έφεδροι του IDF που είχαν κληθεί να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και μέχρι να μπορέσουν οι πνεύμονές μας να πάρουν περισσότερο αέρα και η κοινωνία μας να μπορέσει να τυλίξει και να γλείψει τις πληγές.
Ο καιρός του πολέμου δεν είναι συνήθως η κατάλληλη στιγμή για την έκδοση ετυμηγοριών. Όταν ακούγονται τα κανόνια, οι μούσες σιωπούν, λέει η παλιά παροιμία. Αυτό είναι γενικά σωστό γιατί οι προκλήσεις είναι τεράστιες και οι μάχες συνεχίζονται ακόμη. Επομένως, όλα τα άλλα θέματα πρέπει να παραμεριστούν. Οι μαχητές πρέπει να αισθάνονται ότι ο κόσμος έχει την πλάτη του, ότι έχουμε ενότητα και ότι το εσωτερικό μέτωπο τους αγκαλιάζει. Η αγάπη και η αλληλεγγύη που έχουν δείξει οι Ισραηλινοί από τότε που εκείνο το τρομερό Σαμπάτ είναι μοναδικό στο είδος του.
Έχοντας πει όλα αυτά, συνέβη κάτι πριν από δύο μέρες που έσπασε την πλάτη της καμήλας: Είχε γίνει φανερό ότι ενώ όλοι μας υψωνόμασταν πάνω από τον θυμό και τις διαφωνίες μας, υπήρχε μια οντότητα που συνέχιζε να εμπλέκεται σε αγώνες και διαιρέσεις. Ίσως είναι καιρός να το πούμε δυνατά και καθαρά: Όχι άλλο. Σταματήστε με αυτό.
Αν ήταν ένα μεμονωμένο tweet ή μια δήλωση που ανοίγει ξανά πληγές, μια συγγνώμη θα αρκούσε και θα προχωρήσαμε. «Ζήτησε συγγνώμη, έκανες μια γκάφα, είμαστε σε πόλεμο και πρέπει να κρατήσουμε άκαμπτο το άνω χείλος», είπε ο κόσμος μετά την πρώτη φορά. Αλλά μετά απλώς συνέχισε: άλλη μια αμφιλεγόμενη δήλωση, άλλη κατηγορία, άλλη διευκρίνιση και άλλη μια συγγνώμη, και επιστρέφουμε στην αρχή. Αντί να σηκωθούν όλοι πάνω από τη μάχη κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης περιόδου, βλέπουμε πολιτική λάσπη.
Ο ασταμάτητος πολιτικός καυγάς όσο ο πόλεμος μαίνεται για τις θέσεις στη μεταπολεμική πραγματικότητα. Οι υπουργοί, μέλη, του υπουργικού συμβουλίου υψώνουν εμπρηστικές και υποκινούμενες ρητορικές μόνο για να τους επιπλήξουν και μετά το ξανακάνουν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα στο όνομα της πολιτικής επιβίωσης. Και δεν έχω αναφέρει καν την έλλειψη ευθύνης από μέρους τους.
Ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νεντανιάχου είναι επικεντρωμένος στον πόλεμο, αναμφίβολα, αλλά ο Μπίμπι Νεντανιάχου επικεντρώνεται στο να σώσει το τομάρι του. Κοιτάζει τη δύσκολη θέση του και σκέφτεται την επόμενη μέρα του πολέμου. Σκέφτεται τρόπους για να διατηρήσει τον κυβερνητικό του Συνασπισμό, να παραμείνει στην εξουσία και να διατηρήσει την πολιτική του επιβίωση στο μέλλον.
Ίσως οφείλεται στους ανθρώπους γύρω του –πολιτικούς συμβούλους, συμβούλους επικοινωνίας, στενούς συνεργάτες– και την έλλειψη πραγματικής επαφής με τον μέσο Ισραηλινό. Έχει θωρακιστεί από τα υπόγεια ρεύματα που σιγοβράζουν με απερίγραπτη οργή και αγωνία σε όλη την επιφάνεια.
Θα κερδίσουμε τον πόλεμο γιατί είμαστε απίστευτος λαός. Όλοι ξέρουμε ότι δεν έχουμε άλλο μέρος να πάμε, και γι’ αυτό θα βγούμε νικητές. Η πραγματική ανησυχία είναι τι συμβαίνει μετά τον πόλεμο. Είναι σαφές ότι ο Νεντανιάχου δεν θα ρίξει λευκή πετσέτα – σε αντίθεση με τα ανώτερα στελέχη του Ισραηλινού Στρατού, τους αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών και σχεδόν όλους τους άλλους που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της 7ης Οκτωβρίου. Κάθε δήλωση που εκφέρει έχει σχεδιαστεί για να θέσει τις βάσεις για να παραμείνει στην εξουσία.
Φοβάμαι την προοπτική του Ισραήλ να έχει κερδίσει τον πόλεμο στη Γάζα μόνο για να χάσει τη συλλογική του αλληλεγγύη ως έθνος. Φοβάμαι το χάος που θα επικρατήσει εδώ – που θα κάνει τις διαμαρτυρίες για τη δικαστική μεταρρύθμιση ωχρές σε σύγκριση.
Έχουμε ήδη δει τι προκαλεί μια τέτοια εγχώρια διαμάχη – κάνει τους πάντες να χάνουν. Πιστεύω ότι βαθιά μέσα του, ο Νεντανιάχου είναι πατριώτης, αλλά δεν υπάρχει κανείς γύρω του που να του πει το εξής: “Το παιχνίδι τελείωσε, δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις στον απόηχο του πολέμου, θα πρέπει να οδηγήσεις το Ισραήλ στη νίκη – αλλά μετά παραιτηθείτε, σταματήστε να ρίχνετε τις ευθύνες παντού, αναλάβετε την ευθύνη και αποδεχτείτε ότι τα χρήματα σταματούν μαζί σας, ως ηγέτης που είναι επικεφαλής τα τελευταία 14 χρόνια. Τελείωσε, παραιτηθείτε και βγείτε αμέσως μόλις ο πόλεμος είναι πίσω μας”.»
Αλλά θα συμβεί? Όλα τα σημάδια άλλο δείχνουν. Επομένως, ίσως είναι καιρός να σκεφτούμε φωναχτά και όχι ψιθυριστά: Ο Μπέντζαμιν Νεντανιάχου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό.»
Με πληροφορίας από την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz
