Νίκος Τσούλιας*:  Όταν οι εικόνες Κασσελάκη και Μιχαηλίδου σκοτεινιάζουν την πραγματικότητα…

Το είδαμε κι αυτό. Οι εικόνες να πέφτουν η μία πάνω στην άλλη και να βγαίνει «σκοτεινιά». Πήγαν και οι δύο για τον ίδιο λόγο, για τόνωση της επικοινωνιακής πολιτικής τους, για το φαίνεσθαι των πραγμάτων, με μοναδικό σκοπό την προβολή τους, με προετοιμασμένο υλικό για την κομματική αντιπαράθεση. «Μέσα στον πραγματικά ανεστραμμένο κόσμο, το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου». 

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βγάζουν τις εικόνες τους στην αρένα. Όλα για τη δημοσιότητα. Πήγαν στο σχολείο για να προβάλλουν την εικόνα τους. Καμιά σχέση με τα προβλήματα και τις ανάγκες του. Την επόμενη στιγμή θα το έχουν ξεχάσει. «Ο θεμελιωδώς ταυτολογικός χαρακτήρας του θεάματος απορρέει από το απλό γεγονός ότι τα μέσα του αποτελούν ταυτόχρονα και το σκοπό του. Είναι ο ήλιος που δεν δύει ποτέ στην αυτοκρατορία της σύγχρονης παθητικότητας».

Ο κ. Κασσελάκης με την εικόνα του θα ασκεί πολιτική, με έτοιμη δήλωση γεμάτη …ευαισθησίες και αγωνίες. Από κοντά και η κ. Μιχαηλίδου. Να μην έχει η βιτρίνα μόνο ξένες απεικονίσεις… Διαγωνισμός εικόνων, κίβδηλη πολιτική, υποκουλτούρα θεάματος: να η κοινή συνεισφορά στα τόσα και τόσα προβλήματα της εκπαίδευσης. «Το θέαμα δεν θέλει να καταλήξει πουθενά αλλού παρά στον ίδιο τον εαυτό του».

Τα σκηνικά Ποτέμκιν φτιάχνουν με περισσή επιμέλεια και οι δύο. Τι σημασία έχει σε ό,τι δεν γίνεται εικόνα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Έμαθε τίποτα η κοινωνία για το σχολείο της επίσκεψής τους, για το αν θα ληφθούν κάποια μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών, μαθητών και εκπαιδευτικών;  «Μέσα στο θέαμα, ένα μέρος του κόσμου αναπαρίσταται ενώπιον του κόσμου και είναι ανώτερο από αυτόν».

 (Τα εντός εισαγωγικών αποσπάσματα είναι από το κλασικό βιβλίο του Γκι Ντεμπόρ, Η κοινωνία του θεάματος».  

* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής

Πατήστε εδώ και δείτε τα 285 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια