Νίκος Τσούλιας*: Καλή και δημιουργική σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά

Ζούμε μια αλληλουχία τραγικών γεγονότων.

• Είναι η τραγωδία των Τεμπών με τον άδικο χαμό νέων ανθρώπων και με τους υπεύθυνους να είναι φοβερά κυνικοί…
• Είναι η φονική φωτιά στον Έβρο και στη Ροδόπη με το επιτελικό κράτος να αδυνατεί να αντιμετωπίσει την καταστροφή επί μισό και πλέον μήνα…
• Είναι η στυγνή, δημόσια δολοφονία του Αντώνη με τον αρμόδιο Υπουργό να δρα με άθλιο τρόπο…
• Είναι οι πλημμύρες στη Θεσσαλία που αφανίζουν ζωές, που καταστρέφουν περιουσίες – με τους αρμόδιους να είναι αδιάφοροι και απόντες από τις ευθύνες τους.

Για όλα αυτά υπάρχουν ευθύνες. Τίποτα δεν πέφτει από τον ουρανό.

Σήμερα που τα σχολεία ανοίγουν…,  που μία νέα περίοδος ξεκινάει για τα παιδιά και τους νέους όλης της χώρας μας ελπίζουμε… Ελπίζουμε να δημιουργήσουμε μια πολιτεία ορθολογική, που να προστατεύει τους πολίτες. Να προαγάγουμε δημόσια ζωή με άξιους ανθρώπους.

Ναι, όλα είναι ζητήματα παιδείας. Ναι, υπάρχει έλλειμμα παιδείας στους πολιτικά υπεύθυνους. Απλά καίγονται για την εξουσία. Γεύονται και απολαμβάνουν τα αγαθά της. Δεν νοιάζονται για την κοινωνία. Δεν παράγουν έργο. Δεν έχουν δημιουργικότητα. Δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.

Εύχομαι στους μαθητές, στις μαθήτριες, στους γονείς τους, στους εκπαιδευτικούς τους, στους φοιτητές, στις φοιτήτριες, στους πανεπιστημιακούς καθηγητές:

Καλή σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά.

Να λατρέψουν το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Γιατί είναι ομορφιά ζωής. Γιατί είναι η πιο σωστή απάντηση σε κάθε ερώτηση, σε κάθε πρόβλημα.

Ναι στη Γνώση και στη Μάθηση, στη Διαπαιδαγώγηση και στον Εξανθρωπισμό, στη Μόρφωση και στην Παιδεία. Εδώ θα επωαστεί η δικαιοσύνη και η ελευθερία, η κοινωνία της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού, ο ουμανισμός και ο διαφωτισμός, η αρετή, ο καλός άνθρωπος, που θα αγαπά και θα σέβεται τον άλλο άνθρωπο.

* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής

Πατήστε εδώ και δείτε τα 281 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια