Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την ισχύουσα ελληνική νομοθεσία, για την αποτελεσματική επίδραση της βλάστησης στον ενεργειακό ισολογισμό μιας πόλης απαιτείται αναλογία καλώς κατανεμημένου πράσινου τουλάχιστον 8 m2/κάτοικο. Αυτό σημαίνει ότι για παράδειγμα στην Δημοτική Ενότητα Μεσολογγίου θα έπρεπε να υπάρχουν 111.720 m2 πρασίνου (13.965 κάτοικοι Χ 8m2)
Το ζήτημα του πρασίνου στον Δήμο μας, εντός του αστικού ιστού, είναι τόσο ποσοτικό όσο και ποιοτικό. Συχνά επισημαίνουμε ενέργειες, όπως αναίτιες απομακρύνσεις δέντρων, άσκοπες και κατά τρόπο καταστροφικό εκτελούμενες κλαδεύσεις, κακοποίηση δένδρων σε πάρκα και πεζοδρόμια, που συντελούν στην υποβάθμιση του.
Ευκάλυπτοι κατάλοιπα της εποχής των αποξηράνσεων. Φοίνικες στο παραλιακό μέτωπο, στον Κήπο των Ηρώων και σε άλλα μνημεία. Κακοκλαδεμένες και κίτρινες νεραντζιές εικοσαετίας και πλέον, που εμφανίζονται πολύ συχνά στην μέση στενών πεζοδρομίων, Δάφνες, Αρμυρίκια, Ελιές, Πεύκα, Πικροδάφνες, Φίκοι ροδίτικοι και Μανόλιες, είναι μερικά από τα δέντρα που μπορεί να δει συχνά κανείς σε όλο τον Δήμο. Γιατί έχουν επιλεχθεί αυτά τα δέντρα; Τι σκοπούς εξυπηρετούν; Ποιους ωφελούν; Είναι πολλά ή λίγα;
Ξεκάθαρα παρατηρούμε έλλειψη σχεδιασμού σε βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση και επιλογή δέντρων και θάμνων για την κάλυψη των δημοσίων χώρων μέσα σε ασαφές πλαίσιο. Μερικά από τα κριτήρια που θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη στην επιλογή των κατάλληλων φυτικών ειδών για τους αστικούς χώρους είναι: ο σκοπός χρήσης τους, το μεγάλο οικολογικό εύρος, η αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες, οι ενδεικνυόμενες καλλιεργητικές φροντίδες (συχνότητα κλαδέματος, ποτίσματος κλπ), οι εδαφικές απαιτήσεις, η ανθεκτικότητα στα υδροσταγονίδια της θάλασσας.
Η επιλογή βέβαια δεν είναι εύκολη και προκύπτει μέσα από συνδυασμό κριτηρίων, όταν ο στόχος του σχεδιασμού του αστικού υπαίθριου χώρου είναι σαφής και ως εκ τούτου και ο εμπλουτισμός του με στοιχεία πρασίνου (δέντρα, θάμνους, φυτά εδαφοκάλυψης).
Η ομάδα μας στο συνδυασμό Ισχυρός Δήμος- Δυνατές Κοινότητες-Ευημερία πολιτών, αντιμετωπίζει τα στοιχεία του αστικού και περιαστικού πρασίνου ως επικοινωνούντα και αλληλεπιδρώντα δοχεία. Θέλει και μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών, λαμβάνοντας υπόψη στο σχεδιασμό των έργων τα σύγχρονα βιοκλιματικά κριτήρια αλλά και τις ανάγκες των δημοτών
Όλο και συχνότερα γίνεται αναφορά στο φαινόμενο της «Θερμονησίδας», δηλαδή στις υψηλότερες θερμοκρασίες (1-4οC) στο κέντρο των πόλεων από το γειτονικό αγροτικό και δασικό περιβάλλον.
Η αύξηση του πληθυσμού στις πόλεις, η χρήση «θερμών» υλικών δόμησης (τσιμέντο, γυαλί, άσφαλτος κ.α), η καύση των δασών, η αποψίλωση δασικών εκτάσεων για αύξηση της γεωργικής γης και άλλα ακόμη, οδήγησαν στην σταδιακή μείωση και υποβάθμιση του αστικού και περιαστικού πρασίνου. Ωστόσο το πράσινο (αστικό και περιαστικό), αποτελεί έναν από τους καθοριστικότερους παράγοντες για την εξασφάλιση αναβαθμισμένης ποιότητας ζωής και υγείας των κατοίκων που θα πρέπει να έχει επαρκή έκταση και κατάλληλη διασπορά στον οικιστικό ιστό, ώστε να είναι προσιτό ανά πάσα στιγμή στο σύνολο του πληθυσμού.
Στο πράσινο της πόλης συμμετέχουν δεντροστοιχίες, άλση, μπαλκόνια, ιδιωτικοί κήποι και αρκετές φορές μέρος των περιαστικών δασών. Το περιαστικό πράσινο είναι εξίσου σημαντικό αφού λειτουργεί ως «πράσινο τείχος» για τις γειτνιάζουσες πόλεις.
Η χρήση της βλάστησης για μείωση του κόστους ενέργειας έχει διεθνώς αναγνωριστεί ως οικονομικά αποδεκτό κίνητρο για αύξηση του πρασίνου και της φύτευσης δέντρων στις πόλεις. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι η εξάτμιση που προκαλείται από την ποώδη βλάστηση και τα δέντρα σε ένα πάρκο, κατά τη διάρκεια της ημέρας, μειώνει τη θερμοκρασία στην επιφάνεια του εδάφους και κατά συνέπεια της θερμοκρασία του αέρα στο πάρκο σε σύγκριση με τον γύρω δομημένο χώρο. Η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ ηλιαζόμενης και σκιαζόμενης επιφάνειας μπορεί να ξεπεράσει τους 7°C, ενώ από την κορυφή της κόμης των δέντρων προς την επιφάνεια του εδάφους η θερμοκρασία μειώνεται από τους 35°C στους 23°C. Επιπρόσθετα, όταν επικρατούν άνεμοι, ακόμη και μικρής έντασης, ένα πάρκο ψύχεται και μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στη μείωση της θερμοκρασίας μιας πόλης. Από έρευνες έχει φανεί ότι, η αύξηση του πρασίνου κατά 10% στον αστικό ιστό μειώνει την θερμοκρασία περιβάλλοντος κατά 10°C και ως εκ τούτου και την κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση και κλιματισμό κατά 5-10%.
Για όλα τα παραπάνω προτείνουμε για το Δήμο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, ως πρωταρχικό στόχο την καταγραφή του αστικού πρασίνου, την συμπερίληψη στο σχεδιασμό των δημοσίων έργων βιοκλιματικών κριτηρίων, την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση των υπαρχόντων χώρων πρασίνου έτσι ώστε το πράσινο να αφορά όλους και να απευθύνεται σε όλους.
Οφείλουμε επιτέλους στους εαυτούς μας και στις νέες γενιές να σταματήσουμε το «Πράσσειν άλογα» και με οικολογική συνείδηση, τεχνογνωσία, σχεδιασμό και όραμα να επιλέξουμε το «Πράττειν πράσινα». Ας μην λησμονούμε ότι είμαστε μέρος της Φύσης κι όχι εξουσιαστές της, και μόνο όταν τη διαχειριστούμε με σεβασμό , αγάπη και γνώση θα μας ανταποδώσει μια ποιοτική ζωή, ανοίγοντας μας νέους ορίζοντες ανάπτυξης.
Ήρθε η ώρα να αλλάξει κάτι δεν νομίζετε;
Δρ Αφροδίτη Μπαρμπετάκη
Γεωπόνος – Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
“Ισχυρός Δήμος, Δυνατές Κοινότητες, Ευημερία Πολιτών”
Επικεφαλής συνδυασμού Όλγα Δασκαλή
