Μπορώ να εντοπίσω πέντε βασικούς παράγοντες που διαμόρφωσαν τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης του Μάη:
Ο πρώτος παράγοντας είναι ο ψυχολογικός. Οι Έλληνες πολίτες είναι πολύ ανήσυχοι, τόσο από την υπερδεκαετή οικονομική και κοινωνική κρίση που έζησαν, όσο και από την κρίση της πανδημίας, του πολέμου στην Ουκρανία, την επιθετικότητα της Τουρκίας και την μεγάλη ακρίβεια. Αυτό τους οδηγεί να απορρίπτουν κάθε πολιτική που δημιουργεί ένταση και προβλέπει χειρότερες μέρες. Θέλουν ηρεμία και θετικό αφήγημα και ας μην είναι αληθινό.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι πολιτικός. Η κυβέρνηση είχε στρατηγική, την συνταγή της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την οποία επιτάχυνε και, σε αυτό την βοήθησαν οι διεθνείς οικονομικοί παράγοντες, η πανδημία και η ενεργειακή κρίση, γιατί ακύρωσαν κάθε δυνατότητα αξιολόγησης της κυβερνητικής πολιτικής, αφού οι κρίσεις και κάθε κακό ήταν εισαγόμενα, και κάθε καλό οφείλονταν στην κυβέρνηση. Η διαχείριση της πανδημίας, δεν κρίθηκε τελικά από τους θανάτους, αλλά από τα επιδόματα και τις επιστρεπτέες, που δεν φαίνεται να είναι τέτοιες, προκαταβολές, που φόρτωσαν το δημόσιο χρέος και, από τα πρωτόγνωρα ποσά που πήρε η χώρα, όπως και οι άλλες χώρες από την ΕΕ, τα δεκάδες δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης, για την αντιμετώπιση της ύφεσης. Ο κορονοϊός και η ύφεση ήταν της Κίνας, τα επιδόματα και οι επιστρεπτέες προκαταβολές της καλής κυβέρνησης.
Η διαχείριση της ενεργειακής κρίσης δεν αξιολογήθηκε από την υπερφολόγηση των καταναλωτών, που μας οδήγησε στην τρίτη χειρότερη θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ, όσον αφορά την αγοραστική δύναμη, το πιο σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό μέγεθος μιας χώρας, αλλά από τα επιδόματα, που ήταν κυρίως μέρος των υπερεσόδων της ακρίβειας. Η ακρίβεια ήταν του Πούτιν, τα επιδόματα του καλού Πρωθυπουργού.
Ο τρίτος είναι επικοινωνιακός, η κυβέρνηση για ευνόητους λόγους είχε μαζί της τα περισσότερα ΜΜΕ, τα οποία μεγέθυναν κάθε καλό της κυβέρνησης και μίκρυναν κάθε κακό, ενώ έκαναν το αντίθετο με την αντιπολίτευση.
O τέταρτος, είναι η ακύρωση της απλής αναλογικής από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στα εγκαίνια της περσινής ΔΕΘ, με την θέση: Αν είμαι δεύτερος στις εκλογές δεν θα συμμετέχω σε κυβέρνηση ηττημένων. Θέση, που έγινε το βασικό προεκλογικό σύνθημα του Μητσοτάκη και ταυτόχρονα το δικό του Βατερλό, με τις επινοήσεις των κυβερνητικών συνεργασιών των τελευταίων ημερών.
Πέμπτος, το αλαλούμ των δηλώσεων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που έπεισαν κάθε αναποφάσιστο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει εναλλακτική αξιόπιστη πρόγραμμα κυβερνητικής πολιτικής και μπορεί να εφαρμόσει μερικά από τα πιο επώδυνα μέτρα, όπως αυτά που εφάρμοσε για το συνταξιοδοτικό και ειδικά των μικρομεσαίων, που τον οδήγησε στην εκλογικά κατάρρευση και πριμοδότησε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και την κυβέρνηση.
Επειδή όμως τα εκλογικά ποσοστά που κατέγραψαν τα κόμματα είναι προϊόν και συγκυριακών παραγόντων, δεν μπορούν να προβληθούν με ασφάλεια στην κάλπη της 25ης Ιουνίου.
Τον μεγαλύτερο κίνδυνο τον έχει η ΝΔ, η οποία μπορεί με μια μικρή μείωση των ποσοστών της και με μια πολύ μικρή αύξηση των τριών κομμάτων που βρίσκονται στο όριο του 3% και δεν μπήκαν στην βουλή, να μην πετύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία και μετά όλα πάλι από την αρχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προσδοκά να πετύχει την επιστροφή ενός ποσοστού, όχι φυσικά όλου, όπως συνέβη το 2019, μεταξύ Ευρωεκλογών και Εθνικών εκλογών, μπορεί όμως να έχει και νέες απώλειες.
Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής μπορεί να παγιώσει την αύξηση των ποσοστών του και δικαιούται να πιστεύει ότι μπορεί να κατακτήσει ακόμη και την θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και αυτό σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από την στρατηγική του για τις δεύτερες εκλογές, από την δυνατότητά του να πείσει ότι μπορεί να είναι η νέα αξιόπιστη Αξιωματική Αντιπολίτευση.
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ» και υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής στην Α’ Θεσσαλονίκης
Πατήστε και δείτε και τα 289 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
