Συζητώντας με φίλους και φίλες, με νέους και με νέες στις εκδηλώσεις, στο πανεπιστήμιο, στη γειτονιά, στην καθημερινότητα μου ακούω έντονα τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση για την πολιτική. Το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται μέρα με τη μέρα, το πολιτικό προσωπικό επίσης, ενώ οι πολίτες αναρωτιούνται αν και γιατί να προσέλθουν στις κάλπες…
Με αφορμή τις συζητήσεις και τις αγωνίες όλων θα ήθελα περισσότερο τολμηρές προτάσεις από τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό. Θα ήθελα να ακούσω προτάσεις όπως:
- Κυβερνήσεις που δεν θα σκέφτονται το πολιτικό κόστος για να κάνουν μεταρρυθμίσεις, άρα κυβερνήσεις που θα αξιοποιούν τεχνοκράτες και όχι μόνο βουλευτές, οι οποίοι θα επιλέγονται με αξιοκρατικά κριτήρια και διαφάνεια
- Γενικοί Γραμματείς στην κυβέρνηση που δεν θα αλλάζουν με κάθε νέα κυβέρνηση, θα είναι μόνιμοι υπάλληλοι και θα παραμένουν σταθερά στη θέση τους για να υλοποιούν και να ελέγχουν πέρα και πάνω από τα κόμματα. Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες μπορούν και λειτουργούν μήνες ολόκληρους χωρίς κυβέρνηση, χωρίς να παραλύει το κράτος, όπως στην Ελλάδα.
- Διοικήσεις οργανισμών, φορέων, νοσοκομείων με διεθνείς διαγωνισμούς, κανένας διορισμός κομματικών στελεχών
- Δυο ή τρεις θητείες για όλους τους αιρετούς, στη Βουλή και στην αυτοδιοίκηση με άμεση εφαρμογή
- Μείωση των βουλευτών από 300 σε 200. Σε μια χώρα με περίπου 10 εκατομμύρια πολίτες, για ποιο λόγο χρειάζονται 300 βουλευτές;
Αντί για αυτά ακούω παρωχημένες ατάκες και ατέρμονες συζητήσεις για το παρελθόν. Ποιανού “κληρονομιά” είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ποιος έχει τα πνευματικά δικαιώματα του περίφημου συνθήματος “Αλλαγή”… Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ΠΑΣΟΚ , ήταν αυτός που εμπνεύστηκε και υλοποίησε τις μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία, στους θεσμούς, στο κράτος και αυτό έχει πλέον καταγράφει ιστορικά. Αν ζούσε σήμερα θα μιλούσε για τεχνητή νοημοσύνη, για καινοτομία, για ενεργειακές κοινότητες, για τη βιώσιμη ανάπτυξη, για έρευνα στα πανεπιστήμια και για ένα ισχυρό δίκαιο κοινωνικό κράτος, για ισότητα και δημοκρατία.
Τα κόμματα, και κυρίως τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας οφείλουν να πρωτοστατήσουν στα παραπάνω αν θέλουν να είναι αξιόπιστα και να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, οι ίδιοι πολιτικοί ξανά και ξανά στις ίδιες θέσεις -με το ίδιο ή με διαφορετικό κόμμα- με σκοπό να διασφαλίσουν την πολυπόθητη “καρέκλα” πρέπει να τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα.
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι διδάσκουσα στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, αντιπρόεδρος γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος, μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πρόεδρος της ΕΓΕ Αθήνας.
Δείτε τα 89 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
