Επίθεση Δοξιάδη στη Τσιριγώτη του ΣΥΡΙΖΑ: Με την πονηριά του Χατζηαβάτη έκρυψε για λίγο τον Βεληγκέκα μέσα της,

Δριμεία επίθεση κατά της Ζαχαρούλας Τσιριγώτη, η οποία είναι αντιστράτηγος ε.α της ΕΛ.ΑΣ και υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας,  εξαπέλυσε με ανάρτησή του ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Απόστολος Δοξιάδης.
Ο κ. Δοξιάδης της καταλογίζει δόλιους χειρισμούς στην υπόθεση των 8 Τούρκων στρατιωτικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα, το 2016, μέσα από μια μακροσκελή ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
Την ίδια στιγμή, αναφερόμενος στην ίδια υπόθεση, εκθειάζει τη στάση της Ειρήνης Αγαπηδάκη, η οποία τοποθετήθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας. Υπενθυμίζεται, ότι και σε προηγούμενη ανάρτησή του, ο Απόστολος Δοξιάδης είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για την κα Αγαπηδάκη.
Ο κ. Δοξιάδης υποστηρίζει, από τη μία η κα. Αγαπηδάκη έδινε αγώνα για «τη σωτηρία των οκτώ Τούρκων ικετών»  και από την άλλη η κα. Τσιριγώτη «τότε αντιστράτηγος της ΕΛΑΣ, υπεύθυνη για τους Αλλοδαπούς και το Μεταναστευτικό, υπήρξε αντίθετα το χέρι του Τσίπρα, που ήθελε πάση θυσία να τους στείλουμε πίσω, και υλοποιούσε τη βούληση του στην Αστυνομία».
«Κολλητή η Τσιριγώτη του ενορχηστρωτή από το Μαξίμου του άνομου αγώνα του Τσίπρα, του Βαγγέλη Καλπαδάκη, αλλά και της συντρόφου του, Φεϊζά Μπαρουκτσού, πολιτικής υπευθύνου στην Τουρκική Πρεσβεία και ενορχηστρώτριας της προσπάθειας να πάρουν τους Οκτώ από την άλλη μεριά, κάθε βδομάδα καλεσμένη στο σπίτι τους, και κολλητή φιλενάδα της κυρίας Μπαρουκτσού, ως πειθήνιο όργανο, έκανε ό,τι της έλεγαν για να παίζει το κυβερνητικό παιχνίδι»  πρόσθεσε.
Την κατηγορεί δε ότι με ευθύνη της οι 8 έμειναν για δύο χρόνια σε ένα υπόγειο κελί «σαν τα ζώα» .
«Αλλά ειδικά με ευθύνη της Τσιριγώτη, επί δύο χρόνια, μέχρι και ο Άρειος Πάγος αλλά και το Συμβούλιο Επικρατείας, με τη συμπαράσταση της κοινωνίας πολιτών, να αριστεύσουν σώζοντας τους Οκτώ, οι οκτώ κρατήθηκαν δυο χρόνια σε ένα φρικτό υπόγειο σκοτεινό κελί, σαν τα ζώα. Αυτή ήταν η δημοκρατική της ευαισθησία, αυτή η ανθρωπιά της: του μεσαιωνικού δεσμοφύλακα»  έγραψε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον Απόστολο Δοξιάδη, όταν δόθηκε άσυλο στον έναν από τους οκτώ, «λαμβάνοντας τις διαταγές της από το Μαξίμου, η Τσιριγώτη, για να μην γίνει η αρπαγή του ανθρώπου παρουσία μας, ξεγελώντας μας δόλια, με όλη τη δουλoπρέπεια και την πονηριά του Χατζηαβάτη, κρύβοντας για λίγο τον Βεληγκέκα μέσα της, μας απομάκρυνε από την Υπηρεσία Ασύλου όπου είχαμε και μας κάλεσε όλο γλύκα δίπλα, στο γραφείο της, τάχα «για να συζητήσουμε το που θα στεγαστεί τώρα που ελευθερώθηκε» . Ανάξιο και δειλό, γελοίο τέχνασμα, έμπνευση προσωπικότητας σάπιας. Και το έκανε μόνο και μόνο ώστε να αρπάξουν τον άνθρωπο χωρίς την παρουσία μας, άρα και την παρέμβασή μας, που θα ήταν ηχηρότατη και ντροπιαστική για την ίδια και το σύστημα που υπηρετούσε» .

Αναλυτικά η αναρτηση Δοξιάδη

«ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΔΥΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ, ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ
Δεν θέλω να μπω σε λογική συγκρίσεων των ψηφοδελτίων Επικρατείας των κομμάτων, πράγμα άλλωστε περιττό αφού το καθένα εκφράζει αυτό που είναι ο αρχηγός του, ο μόνος που αποφασίζει για το ζήτημα. Και το ποιος είναι ο καθένας το ξέρουμε για όλους.
Αλλά μια σύγκριση πνίγομαι αν δεν την κάνω, γιατί έχω προσωπική εμπειρία, πολύ πικρή: τη σύγκριση της Ειρήνης Αγαπηδάκη στο Επικρατείας της ΝΔ και της Ζαχαρούλας Τσιριγώτη στου Σύριζα.
Αρχές του 2017, η Αγαπηδάκη, τότε απλή πολίτης, εντελώς άγνωστη έξω από το διαδίκτυο, αλλά με σημαντικό επαγγελματικό και ακαδημαϊκό έργο και πίσω της τον πρωταγωνιστικό, αλλά άγνωστο καθότι αδιαφήμιστο, αγώνα της για το “Μένουμε Ευρώπη”, έδωσε μαζί με εμένα και μερικούς άλλους τον καλό αγώνα για τη σωτηρία των Οκτώ τούρκων ικετών. Των άμοιρων αυτών ανθρώπων που ήρθαν στην Ελλάδα να σωθούν από έναν δικτάτορα και που ο Τσίπρας (ναι αυτός που μιλάει τώρα για “Δικαιοσύνη Παντού”) έταξε πεσκέσι στον Ερντογάν, παράνομα, ανήθικα, απάνθρωπα και δουλοπρεπέστατα. Τότε γνωριστήκαμε ουσιαστικά με την Ειρήνη, όταν συνέβαλλε καθοριστικότατα στον τίμιο αγώνα της σωτηρίας των Οκτώ. Και έφερε σε αυτόν όλο της το θάρρος, το πάθος, την οξύνοια και τον κοφτερό της δημόσιο λόγο. Λιοντάρι πραγματικό.
Η Τσιριγώτη, τότε αντιστράτηγος της ΕΛΑΣ, υπεύθυνη για τους Αλλοδαπούς και το Μεταναστευτικό, υπήρξε αντίθετα το χέρι του Τσίπρα, που ήθελε πάση θυσία να τους στείλουμε πίσω, και υλοποιούσε τη βούληση του στην Αστυνομία. Κολλητή η Τσιριγώτη του ενορχηστρωτή από το Μαξίμου του άνομου αγώνα του Τσίπρα, του Βαγγέλη Καλπαδάκη, αλλά και της συντρόφου του, Φεϊζά Μπαρουκτσού, πολιτικής υπευθύνου στην Τουρκική Πρεσβεία και ενορχηστρώτριας της προσπάθειας να πάρουν τους Οκτώ από την άλλη μεριά, κάθε βδομάδα καλεσμένη στο σπίτι τους, και κολλητή φιλενάδα της κυρίας Μπαρουκτσού, ως πειθήνιο όργανο, έκανε ό,τι της έλεγαν για να παίζει το κυβερνητικό παιχνίδι.
Γενικά, οι αστυνομικοί που φύλαξαν τους Οκτώ έδειξαν βαθιά ανθρωπιά και ενσυναίσθηση, περιορισμένοι βέβαια από το καθήκον τους. Αλλά ειδικά με ευθύνη της Τσιριγώτη, επί δύο χρόνια, μέχρι και ο Άρειος Πάγος αλλά και το Συμβούλιο Επικρατείας, με τη συμπαράσταση της κοινωνίας πολιτών, να αριστεύσουν σώζοντας τους Οκτώ, οι οκτώ κρατήθηκαν δυο χρόνια σε ένα φρικτό υπόγειο σκοτεινό κελί, σαν τα ζώα. Αυτή ήταν η δημοκρατική της ευαισθησία, αυτή η ανθρωπιά της: του μεσαιωνικού δεσμοφύλακα.
Τέλη του Δεκεμβρίου 2016, όταν η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου έδωσε το άσυλο στον πρώτο από τους Οκτώ, και ελευθερώθηκε κατά νόμον, το άλλο πειθήνιο όργανο του τρίδυμου Τσίπρας-Καλπαδάκης-Μπαρουκτσού, ο τότε υπουργός Μετανάστευσης Μουζάλας προσέβαλλε την απόφαση.
Είχαμε πάει με τον απελευθερωθέντα στην Υπηρεσία Ασύλου, με τον Πρόεδρο του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και τον δικηγόρο του ανθρώπου στον Άρειο Πάγο. Αλλά λαμβάνοντας τις διαταγές της από το Μαξίμου, η Τσιριγώτη, για να μην γίνει η αρπαγή του ανθρώπου παρουσία μας, ξεγελώντας μας δόλια, με όλη τη δουλoπρέπεια και την πονηριά του Χατζηαβάτη, κρύβοντας για λίγο τον Βεληγκέκα μέσα της, μας απομάκρυνε από την Υπηρεσία Ασύλου όπου είχαμε και μας κάλεσε όλο γλύκα δίπλα, στο γραφείο της, τάχα “για να συζητήσουμε το που θα στεγαστεί τώρα που ελευθερώθηκε”. Ανάξιο και δειλό, γελοίο τέχνασμα, έμπνευση προσωπικότητας σάπιας. Και το έκανε μόνο και μόνο ώστε να αρπάξουν τον άνθρωπο χωρίς την παρουσία μας, άρα και την παρέμβασή μας, που θα ήταν ηχηρότατη και ντροπιαστική για την ίδια και το σύστημα που υπηρετούσε.
Λογάριασε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί εκεί, στην Υπηρεσία, είχαμε αφήσει με τον άνθρωπο την Ειρήνη Αγαπηδάκη (το ξαναλέω: απλή πολίτη τότε) και την Ελένη Κουτσουράκη, δικηγόρο από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και εξ ίσου γενναία υπερασπίστρια του δίκιου των Οκτώ. Αυτές δεν τις λογάριασε η Τσιριγώτη ως επικίνδυνες και δεν τις φώναξε και αυτές για να τις ξεγελάσει στο γραφείο της. (Ποιος ξέρει, μπορεί να σκέφτηκε “γυναίκες είναι μωρέ, σιγά”) Αλλά όταν τα αστυνομικά όργανα που διέταξε η Τσιριγώτη άρπαξαν τον άνθρωπο — στην κυριολεξία άρπαξαν — η Ειρήνη και η Ελένη πιάστηκαν απάνω του και τον κρατούσαν, σαν καλές μανάδες που πάνε να σώσουν με προσωπικό κίνδυνο το παιδί τους, μέχρι που οι αστυνομικοί να τις διώξουν από πάνω του με σωματική βία.
Φυσικά, επικράτησε τότε, για λίγο, ο νόμος του ισχυρού. Όμως, μήνες μετά, με τη λήξη των δικαστικών αγώνων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, και τον κοινό μας αγώνα με όλους αλλά και τον αείμνηστο Stavros Tsakyrakis και τον Νίκο Αλιβιζάτο, νίκησε ο γλυκός νόμος του δίκιου. Και οι Οκτώ σώθηκαν.
Χάρη και στην Ειρήνη Αγαπηδάκη, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη σωτηρία τους. Κόντρα στο φρικαλέο και ντροπιαστικό σχέδιο που υλοποιούσε και η τάχα πατριώτης και δημοκράτης Ζαχαρούλα Τσιριγώτη, που δεν ντράπηκε τον όρκο, τη στολή και τα γαλόνια της.
Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι, Ελληνίδες, Έλληνες και οι δύο συμμετέχουν από σήμερα στα ψηφοδέλτια Επικρατείας δύο κομμάτων. Διαλέγετε και παίρνετε.»