Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με την πολιτική, ποτέ δεν φαντάστηκα ότι η παρέμβασή μου που θα έκανε περισσότερο “θόρυβο” θα ήταν η ανακοίνωση ότι δεν θα είμαι υποψήφια βουλευτής.
Επειδή δεν έχω κοινοβουλευτικό, ούτε υπουργικό παρελθόν η αίσθηση που προκλήθηκε δεν έχει να κάνει με την κομματική βιογραφία μου αλλά μάλλον με το ότι εξήγησα την απόφασή μου με όρους που δεν συνηθίζονται στην πολιτικομιντιακή αγορά.
Ξεστόμισα το πολύ απλό αλλά μη ειπωμένο: Ότι για να πολιτευτεί κανείς με πιθανότητες επιτυχίας πρέπει να έχει οικονομική δύναμη ή χορηγό ή βαρύ επώνυμο ή λάμψη από το χώρο του θεάματος και του αθλητισμού ή, ακόμη καλύτερα, έναν συνδυασμό των παραπάνω.
Ο άλλος δρόμος είναι να ανήκει στον σκληρό πυρήνα του κομματικού μηχανισμού και στο περιβάλλον του αρχηγού. Αλλά και αυτό σημαίνει οικονομική ευχέρεια γιατί ένας εργαζόμενος που δεν απολαμβάνει ειδικά προνόμια δεν έχει χρόνο και ενέργεια για να αναλώνεται σε “διαδρομισμούς” και “παραγοντισμούς” προκειμένου να αποκτήσει ερείσματα στις οργανώσεις βάσης και στα κομματικά γραφεία.
Και ναι για τις γυναίκες είναι ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. Επειδή ακόμη τα οικογενειακά βάρη δεν είναι ισομερώς μοιρασμένα και επειδή η επαγγελματική και επιστημονική ανέλιξη σημαίνει για εμάς ότι πρέπει να αποδείξουμε περισσότερα από όσο οι άντρες συνάδελφοί μας για να έχουμε, τελικά, χαμηλότερες αμοιβές ενώ η εμπλοκή στην πολιτική προϋποθέτει συχνά δυσβάσταχτο κόστος για την προσωπική μας ζωή.
Στενοχωριέμαι όταν φοιτητές και οι φοιτήτριες μου στο Πάντειο μου λένε ότι το θεωρούν άδικο να προηγούνται πλούσιοι, επιχορηγούμενοι, γιοι, κόρες γόνων και celebrities και να είναι κλειστοί οι δρόμοι για ικανούς αλλά εκτός συστήματος. Δεν είμαι εγώ το μοναδικό παράδειγμα, τόσοι και τόσες κατά καιρούς έχουν διαπιστώσει τα παραπάνω.
Θα ήθελα το κόμμα μου, το ΠΑΣΟΚ να είχε κάνει τη μεγάλη υπέρβαση για να αλλάξουν οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού ώστε να σταματήσει να είναι ένα δαπανηρό σπορ η σταυροδοσια και να γίνει μια βαθιά πολιτική διαδικασία.
Σημαίνουν όλα αυτά ότι δεν εκλέγονται και άξιοι/ες; Όχι βέβαια. Με σκληρή δουλειά και αρκετή τύχη πολλοί και πολλές τα καταφέρνουν. Δεν είμαι εγώ ανάμεσά τους; Ίσως όχι τώρα, ίσως όχι σε αυτές τις συνθήκες..
Αποχωρώ από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Με τίποτα! Οι λόγοι για τους οποίους στρατεύτηκα ενεργά στο κόμμα μου εξακολουθούν να ισχύουν. Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος για την κοινωνική ευημερία και δικαιοσύνη περνά από ένα σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό και σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, στηριγμένο σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις ειδικά για τη φορολόγηση του μαύρου πλούτου, για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, για την ενίσχυση-εξορθολογισμό του κοινωνικού κράτους, για τα ανθρώπινα δικαιώματα. για την ισότητα και την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών.
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι διδάσκουσα στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, αντιπρόεδρος γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος, μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πρόεδρος της ΕΓΕ Αθήνας.
Δείτε τα 82 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
