Οι εκλογές που έρχονται είναι για ακόμη μια φορά εξαιρετικά κρίσιμες. Γεωπολιτικές προκλήσεις, ενεργειακή κρίση, πανδημία, αυξανόμενες ανισότητες, εύθραυστες ισορροπίες στην περιοχή μας αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο καθιστούν κρίσιμη την επόμενη Βουλή.
Αρκετοί επομένως προτρέχουν προαναγγέλλοντας την ανάγκη διασφάλισης της αυτοδυναμίας ή/και την προετοιμασία συνεργασιών μεταξύ των κομμάτων. Λογικό θα πείτε… Εξίσου όμως λογικό, ίσως και περισσότερο είναι τα πρόσωπα που θα εκλεγούν για να υλοποιήσουν τα παραπάνω. Ποιο θα είναι δηλαδή το πολιτικό προσωπικό που θα καταφέρει με γνώση, ικανότητες και εντιμότητα να συνδράμει προς την βελτίωση της κατάστασης της χώρας;
Δυστυχώς τα παραδείγματα προς αποφυγή είναι αρκετά, όπως καταγράφηκαν και σε αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο. Βουλευτές αδιάφοροι, βουλευτές που δεν γνώριζαν τις διαδικασίες, που παραβαίνοντας το νόμο λάμβαναν απευθείας αναθέσεις από το δημόσιο πολλών χιλιάδων ευρώ, ο κ. Πάτσης με τα δάνεια εκατομμυρίων και η περίπτωση της Εύας Καιλη στο Ευρωκοινοβούλιο.
Σοβαρότατο επομένως παραμένει το ερώτημα για τον τρόπο επιλογής των υποψηφίων που θα μπουν στις λίστες κάθε κόμματος.
Παραμένει δημοφιλής η τακτική να προωθούνται οι φίλοι του ενίοτε Προέδρου, οι άνθρωποι του κομματικού σωλήνα ή οι γόνοι γνωστών πολιτικών οικογενειών.
Τελευταία δημοφιλής πρακτική είναι και η επιλογή υποψηφίων από το lifestyle, τον ο αθλητισμό, τον καλλιτεχνικό χώρο. Άτομα που μπορεί να είναι πετυχημένοι στους κόλπους των τομέων τους αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι μπορούν να διοικήσουν έναν οργανισμό, να διαμορφώσουν νομοσχέδια, να αποφασίσουν στη Βουλή και να ψηφίσουν ανάλογα για θέματα καθοριστικά για το μέλλον της χώρας.
Η εύκολη απάντηση… είναι ότι “αυτά θέλει ο κόσμος“. Το “αυτά θέλει ο κόσμος” είναι μια σκόπιμα παραπλανητική εξήγηση. Ένα κοινό που εκπαιδεύεται να καταναλώνει ασημαντότητα, γίνεται επιρρεπές στη ρηχότητα. Και όταν δεν προσφέρονται επιλογές ποιότητας και ουσίας τότε οι celebrities καταλαμβάνουν εύκολα το χώρο.
Είναι ευθύνη των κομμάτων να αναζητήσουν και να εμπιστευτούν τις καλύτερες και τους καλύτερους, να “επιβάλλουν” στα ΜΜΕ τα πρόσωπα που επιλέγουν με αξιοκρατικά κριτήρια και όχι με βάση την εκ προοιμίου αναγνωρισιμότητα και, τελικά, να διαμορφώσουν μηχανισμούς παραγωγής και προώθησης στελεχών που δεν θα συνδέονται με την οικονομική δύναμη, την πρόσβαση στα κανάλια ή ενδεχομένως και με εξωθεσμικούς παράγοντες.
Αλήθεια όμως οι πολίτες τι ακριβώς κάνουν; Είμαστε τόσο ευκολόπιστοι και αδιάφοροι; Μας επιβάλλουν οι εκάστοτε κομματικοί παράγοντες αυτούς που θέλουν, τους προβάλλουν, τους προωθούν, μας δίνουν “έτοιμα σταυρωμένα τα ψηφοδέλτια” και εμείς πάμε στην κάλπη ως άβουλα όντα;
Κάτι πρέπει να αλλάξει και μάλιστα γρήγορα και αποτελεσματικά για δυο κυρίως λόγους α) γιατί οι πολίτες έχουμε άποψη και πρέπει να αποφασίζουμε με αντικειμενικά κριτήρια ποιος θα μας εκπροσωπήσει, αυτό είναι η δημοκρατία και β) γιατί η παραπάνω τακτική οδηγεί στην αποχή αλλά και στην απαξίωση της πολιτικής.
Το ΠΑΣΟΚ ως ένα σοσιαλιστικό κόμμα, με ένα νέο αρχηγό πρέπει να πρωτοστατήσει στην αξιοκρατία και να αποφύγει παλιές, φθαρμένες και ξεπερασμένες τακτικές. Να δώσει ευκαιρίες σε όσες και όσους θέλουν να συνδράμουν -με ίσους και ίδιους όρους- για να μπουν στην προεκλογική μάχη.
Μια τέτοια καθαρή, με κριτήρια γνώσης και προσφοράς επιλογή -χωρίς υπονοούμενα και χωρίς κομματικές “γραμμές”- θα ανοίξει νέους δρόμους και θα διαμορφώσει ένα νέο ανθρώπινο δυναμικό που θα συμπαρασύρει παλαιοκομματικές λογικές και φοβικές αντιλήψεις.
Η κοινωνία είναι έτοιμη, εμείς να κάνουμε το βήμα…
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι διδάσκουσα στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, αντιπρόεδρος γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος, μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πρόεδρος της ΕΓΕ Αθήνας.
Δείτε τα 80 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
