Πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος

Σε ηλικία 83 ετών, έφυγε σήμερα από της ζωή, ο τέως βασιλιάς της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Β’ Γκλύξμπουργκ. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ύστερα από οξύ εγκεφαλικό, ενώ είχε περάσει και κορονοϊό.
Ανακοίνωση για τον θάνατό του θα βγει αύριο, Τετάρτη, τόσο από την οικογένειά του, όσο και από το νοσοκομείο Υγεία, όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
Η ταφή, σύμφωνα με πληροφορίες, του θα γίνει στο Τατόι, στους βασιλικούς τάφους.
Επίσης σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, για τα σχετικά με τα διαδικαστικά της ταφής του θα γίνει συζήτηση σε διυπουργική σύσκεψη αύριο το πρωί, μετά τον πρωινό καφέ.
Το ερώτημα είναι εάν θα ταφεί με τιμές αρχηγού Κράτους, όπως έχει διατελέσει, κάτι το οποίο φέρεται να επιθυμεί η οικογένειά του και να έχει διαμηνυθεί αρμοδίως. Στην κηδεία του τέως βασιλιά είναι πολύ πιθανόν να παραστεί εκπρόσωπος της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας – ίσως και ο ίδιος ο βασιλιάς Κάρολος, ο οποίος είχε ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τον εκλιπόντα. Άλλωστε, ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, είχε βαφτίσει τον διάδοχο του βρετανικού θρόνου, πρίγκιπα Ουίλιαμ.
Ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ γεννήθηκε στην Αθήνα στο Παλαιό Ψυχικό στις 2 Ιουνίου 1940 και ήταν ο μοναχογιός του βασιλιά Παύλου Α’ και της βασίλισσας Φρειδερίκης.
Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα.
Ο Κωνσταντίνος παντρεύτηκε την πριγκίπισσα της Δανίας Άννα-Μαρία, τριτότοκη κόρη τού βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου Θ’. Ο γάμος έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1964. Απέκτησαν πέντε παιδιά, την Αλεξία, τον Παύλο, τον Νικόλαο, την Θεοδώρα και τον Φίλιππο.
Το 1941, η οικογένειά του διέφυγε στην Κρήτη και μετά στην Αίγυπτο και επανήλθαν 5 χρόνια αργότερα μετά το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου.. Στη διάρκεια του πολέμου έζησαν για μεγάλα διαστήματα στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής,
Το 1947 ορίστηκε διάδοχος του θρόνου, μετά την ενθρόνιση του πατέρα του Παύλου ως ο μοναδικός άρρεν απόγονος του βασιλιά, όπως όριζαν οι συνταγματικές διατάξεις.
Στις 28 Ιουνίου του 1958, ανακηρύχτηκε αξιωματικός και στα τρία όπλα. Ασχολήθηκε ενεργά με τον προσκοπισμό και το 1959, ανακηρύχτηκε αρχιπρόσκοπος.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του στις 6 Μαρτίου του 1964, ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε ως ο νέος βασιλιάς της Ελλάδος.
Στις 15 Ιουλίου του 1965, προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, αμφισβητώντας το δικαίωμα του πρωθυπουργού να αναλάβει προσωπικά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια διόρισε τις βραχύβιες κυβερνήσεις Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα (15 Ιουλίου) και Ηλία Τσιριμώκου (20 Αυγούστου), οι οποίες δεν συγκέντρωσαν ψήφο εμπιστοσύνης. Στις 17 Σεπτεμβρίου διόρισε νέα κυβέρνηση υπό το Στέφανο Στεφανόπουλο, η οποία διατηρήθηκε στην εξουσία επί 15 περίπου μήνες.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1966, διόρισε την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ιωάννη Παρασκευόπουλου η οποία έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και στις 3 Απριλίου 1967, διόρισε πρωθυπουργό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο με σκοπό τη διεξαγωγή εκλογών. Λίγες ημέρες αργότερα, παρότι αντίθετος με την ομάδα των πραξικοπηματιών που κατέλαβαν την εξουσία την 21η Απριλίου, υπέδειξε για τη θέση του πρωθυπουργού τον Κωνσταντίνο Κόλλια και προσυπέγραψε το διορισμό της υπό αυτόν κυβέρνησης.
Στις 13 Δεκεμβρίου οργάνωσε αντιδικτατορική κίνηση που απέτυχε. Κατέφυγε με την οικογένειά του στη Ρώμη και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο.
Την 1η Ιουνίου 1973, το δικτατορικό καθεστώς ανακοίνωσε την κατάλυση της βασιλείας και στις 29 Ιουλίου έκανε “δημοψήφισμα” για να κατοχυρώσει την απόφασή του αυτή.
Το 1974, ύστερα από την πτώση των συνταγματαρχών και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έγινε το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου για το πολιτειακό, με το οποίο ο Κωνσταντίνος Β’ κηρύχτηκε οριστικά έκπτωτος, με ποσοστό ψήφων 69,18 % υπέρ της προεδρευομένης Δημοκρατίας.
Μετά την έκπτωσή του, διεκδίκησε ακίνητη περιουσία (Κτήμα και ανάκτορα Τατοίου, κτήμα και ανάκτορο Μon Repos Κερκύρας και δασόκτημα Πολυδενδρίου Λαρίσης) και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τελικά η απόφαση που εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2002, του επιδίκασε αποζημίωση 13,7 εκατ. ευρώ.