Η Οργάνωση Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ πραγματοποίησε, χτες, στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου, μεγάλη εκδήλωση, με σύνθημα: “Στο Πολυτεχνείο μίλησε ο λαός, ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός”.
Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του αγωνιστικού εορτασμού της εξέγερσης του Νοέμβρη του ’73, μίλησε Γραμματέας του ΚΣ του ΚΝΕ Νίκος Αμπατιέλος και παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος έκανε την ακόλουθη δήλωση:
“Τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικά, είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ, ιδιαίτερα σήμερα, κι ας προσπαθούν διάφοροι κάθε χρόνο να συκοφαντήσουν τον αγώνα του Πολυτεχνείου, να συκοφαντήσουν και να διαστρεβλώσουν τον αγώνα χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, του αντιδικτατορικού κινήματος, άλλων αντιστασιακών – αντιδικτατορικών οργανώσεων”.
Χαιρετισμό απηύθυνε ο Ulises Guilarte de Nacimiento, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚ Κούβας, Γενικός Γραμματέας της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων και Αντιπρόεδρος της ΠΣΟ.
Ακόμα, παραβρέθηκαν αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης και του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου. Μεταξύ των παραβρισκόμενων, το μέλος της ΚΕ Δημήτρης Γόντικας και τα στελέχη του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής και Σήφης Κωτσαντής, οι οποίοι έχουν διατελέσει γραμματείς του ΚΣ της ΚΝΕ.
Επίσης, οι: Στέργιος Βασιλείου, Χρήστος Καραπάνος, Γιώργος Καραγιάννης, Ντίνα Κούκου, Σπύρος Κουρσάρης, Σταμάτης Νικολάου, Αλκης Παπαδήμας, Θεολόγος Πατερέλης, Θανάσης Παναγιωτόπουλος, Στέφανος Πάντος, Κώστας Σεφέρης, Σταύρος Σκουρτόπουλος, Γιώργος Σορολοπίδης, Δημήτρης Τόκας, Λάμπρος Τόκας, Βαγγέλης Τούντας, Νίκος Τριανταφύλλου, Διονύσης Τσακνής και Νίκος Τσιώκος.
Ακολουθεί η ομιλία του Νίκου Αμπατιέλου:
«49 χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, είμαστε και φέτος εδώ, σε αυτόν τον ιστορικό χώρο – σύμβολο των αγώνων του λαού και της νεολαίας της χώρας μας.
Συνεχίζουμε κάθε μέρα στον δρόμο όσων αγωνίστηκαν τότε για «ψωμί, παιδεία και ελευθερία».
Στον ίδιο δρόμο πορευτήκαμε και την περασμένη Τετάρτη, σε μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές μάχες των τελευταίων ετών, που «νέκρωσε» λιμάνια, αεροδρόμια, μέσα μεταφοράς, βιομηχανίες, γραφεία και εργοτάξια, για να δώσει ζωή στους δρόμους των πόλεων που πλημμύρισαν από τα ανθρώπινα ποτάμια της αγωνιστικότητας, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης.
Εκεί ενώθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι μαζί με εσάς τους φοιτητές, που παλεύετε για «παιδεία», όπως και πριν 49 χρόνια, δηλαδή για ολοκληρωμένες και δωρεάν σπουδές, για πτυχία με αξία. Για το Πανεπιστήμιο των δυνατοτήτων της εποχής μας, που η γνώση θα είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα, η φοιτητική μέριμνα, η δωρεάν στέγαση θα είναι αυτονόητη ανάγκη και όχι «περιττό κόστος», ένα Πανεπιστήμιο που δεν επιτρέπει φοιτητές να πέφτουν στο κενό, λόγω ελλείψεων σε καθηγητές και συνωστισμού σε ακατάλληλες αίθουσες. Ένα πανεπιστήμιο που απορρίπτει τα πτυχία-καπαμά και τα δίδακτρα-φωτιά, που γενικεύονται μετά και τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο-πλαίσιο.
Ήταν μια πραγματική ανάσα απέναντι στη σαπίλα αυτού του συστήματος που όσοι δεν έχουμε γίνει σαν τα μούτρα τους -και είμαστε οι πιο πολλοί- νιώθουμε να μας πνίγει κάθε μέρα.
Δε χάνουμε ούτε λεπτό! Συνεχίζουμε για να κλιμακωθεί αυτός ο αγώνας! Την Πέμπτη, στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, να νιώσουν ξανά καυτή την ανάσα του λαού και της νεολαίας! Να ετοιμαστούμε για νέα αγωνιστική συνέχεια, να τους κάνουμε ΕΜΕΙΣ το χειμώνα “δύσκολο”.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,
Πολλοί προσπάθησαν εδώ και σχεδόν μισό αιώνα να «τελειώσουν» με το Πολυτεχνείο και τα μηνύματά του, τον τριήμερο εορτασμό του, την αντιιμπεριαλιστική πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία.
Χρησιμοποίησαν όλους τους τρόπους για να το πετύχουν αυτό: το είπαν ξεπερασμένο, το είπαν «γιορτή της αστικής δημοκρατίας», το είπαν «κομματικό πανηγύρι», προσπάθησαν να το «λερώσουν» αξιοποιώντας τη στάση ορισμένων, που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στον αγώνα για να κάνουν καριέρες στην πλάτη του λαού, έβγαλαν αφίσες με σβησμένα τα συνθήματα που δεν τους άρεσαν, έβαλαν μέχρι και γνωστούς – αγνώστους, πριν λίγα χρόνια, να κλειδώσουν τις πύλες του για να μην μπουν μέσα οι φοιτητές και ο λαός, προσπάθησαν να το απαγορεύσουν στο όνομα της «δημόσιας υγείας»…
Και τι δεν έκαναν…
Κι όμως, σχεδόν 50 χρόνια τρώνε τα μούτρα τους!
Για άλλη μια χρονιά, φέτος, ο χώρος του Πολυτεχνείου γεμίζει από φοιτητές, από μικρά παιδιά και μαθητές που έρχονται με τους δασκάλους και τους καθηγητές τους, από παλιούς αγωνιστές, από εργαζόμενους με τα σωματεία τους που καταθέτουν στεφάνια, από απλούς ανθρώπους που κάνουν μια στάση πηγαίνοντας στη δουλειά για να αφήσουν ένα γαρύφαλλο σφίγγοντας τη γροθιά τους συγκινημένοι.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τι είναι αυτό που κάνει το Πολυτεχνείο να «ζει», όπως λέει το σύνθημά μας;
Ο κύριος λόγος είναι ότι το Πολυτεχνείο έχει αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς…
Και αυτό δεν αφορά μόνο τον αγώνα για “ψωμί, παιδεία, ελευθερία”, που παραμένει επίκαιρος.
Γιατί, μπορεί η δικτατορική μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου, χτυπημένη τόσο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου όσο και από τις δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, να παρέδωσε συναινετικά τη σκυτάλη στο αστικό πολιτικό σύστημα, όμως η ίδια η δικτατορία του κεφαλαίου παραμένει στη θέση της.
Η στρατιωτική δικτατορία, που επιβλήθηκε στις 21 Απριλίου 1967, ήταν ένα σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς, σκληρής βίας, βασανισμών, φυλακών και εξορίας.
Ένα καθεστώς που με τη δύναμη των όπλων υπηρέτησε τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε μια κρίσιμη περίοδο. Από τη μία διεύρυνε τα προνόμια και τη στήριξη στα κέρδη των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και από την άλλη χαντάκωσε το λαϊκό εισόδημα, έβαλε τους λαϊκούς αγώνες στον “γύψο”.
Τότε ήταν η λεγόμενη «πετρελαϊκή κρίση» που είχε ανεβάσει τις τιμές στα ύψη και ο λαός δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα και να αγοράσει το ψωμί του, σήμερα είναι η λεγόμενη «ενεργειακή κρίση»…
Και τότε και τώρα, ο πραγματικός υπαίτιος είναι το καπιταλιστικό σύστημα που και στην κρίση του και στην ανάπτυξή του φορτώνει τα βάρη στους πολλούς για να καλοπερνάνε οι «λίγοι», είναι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους διάφορους ληστές του πλούτου των λαών, που ξεκινάνε από την καθημερινή εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργαζομένων, από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια και τους εμπορικούς πολέμους και φτάνουν μέχρι το κανονικό αιματοκύλισμα.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σημασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών που έχει κατακτήσει ο λαός μας στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος, με αιματηρούς αγώνες, όπως στο Πολυτεχνείο, και με τους κομμουνιστές πάντα στην πρώτη γραμμή, ας σκεφτούμε ορισμένα πιο πρόσφατα παραδείγματα:
Οι αγώνες των φοιτητών παραμένουν ανεπιθύμητοι στο Πανεπιστήμιο-επιχείρηση που έχουν διαμορφώσει οι κατευθύνσεις της ΕΕ και οι νόμοι όλων των κυβερνήσεων. Αυτό έρχεται να θωρακίσει η πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και η ένταση των ταξικών φραγμών, η ωμή κρατική παρέμβαση στη λειτουργία των Φοιτητικών Συλλόγων με τα ενιαία ψηφοδέλτια και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Σαν αυτές που έστησε το Υπουργείο Παιδείας στους εκπαιδευτικούς με τη στήριξη των συνδικαλιστών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών τους γύρισε περήφανα την πλάτη. Μία ακόμη ηχηρή ήττα του υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης.
Την απεργία των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς, την προηγούμενη Τετάρτη, δεν την έβγαλε παράνομη κάποια χούντα, αλλά η αστική δικαιοσύνη, όπως κάνει σε 9 από τις 10 αντίστοιχες περιπτώσεις!
Και στη 1 από τις 10, που δεν το κάνει, όπως με την απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας την ίδια μέρα, το αστικό κράτος και η εργοδοσία γράψανε τις αποφάσεις στα παλιά τους τα παπούτσια και προσπάθησαν να σηκώσουν τα αεροπλάνα με απίθανους τρόπους, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ασφάλεια των επιβατών.
Συνολικά, ανησυχούν για τις κοινωνικές αντιδράσεις και εξεγέρσεις, για την προοπτική εκδήλωσης μιας νέας οικονομικής κρίσης, τη στιγμή μάλιστα που ακόμη είναι νωπά τα σημάδια από τις πληγές των προηγούμενων.
Το πιο σημαντικό είναι ότι όλες οι προσπάθειες αναστύλωσης, ιδιαίτερα σε οραματικό επίπεδο του καπιταλισμού, αξιοποιώντας την ανάπτυξη της τεχνολογίας, της επιστήμης και των επιτευγμάτων της, και αφού ενδεχομένως αρχικά «κερδίζουν τις εντυπώσεις», στο τέλος πάντα καταλήγουν τουλάχιστον να δημιουργούν προβληματισμό.
Και είναι λογικός ο προβληματισμός όταν όλες αυτές οι εξελίξεις δεν μεταφράζονται σε βελτίωση των όρων δουλειάς και αμοιβής της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, του εργάσιμου χρόνου, αλλά τελικά διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στο τι παράγεται, τι απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι που τα παράγουν και τις σύγχρονες ανάγκες που αναπτύσσονται.
Έτσι επιστρατεύεται και ο αντικομμουνισμός, που ήταν η επίσημη ιδεολογία της χούντας, όπως ήταν βέβαια και του αστικού κράτους και όλα τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα πολύ πιο επεξεργασμένος σε σχέση με τότε. Είναι επίσημη ιδεολογία της Ε.Ε., προωθείται από τις αστικές κυβερνήσεις, το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα. Διοργανώνονται δήθεν εκπαιδευτικά προγράμματα, τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, εκδηλώσεις, περνάνε εμετικά ψηφίσματα στο Ευρωκοινοβούλιο και αλλού, ξηλώνουν μνημεία που θυμίζουν στους λαούς την προσφορά του σοσιαλισμού.
Τα μέτρα που παίρνουν, τα εκατομμύρια ευρώ που δαπανούν σε τέτοιες καμπάνιες δε δείχνουν ιδεολογική υπεροχή, αλλά αδυναμία.
Φίλες και φίλοι,
Το καθεστώς της δικτατορίας των συνταγματαρχών είδε από την πρώτη μέρα στο πρόσωπο του ΚΚΕ τον πιο μισητό εχθρό του. Βασάνιζε, δολοφονούσε, φυλάκιζε, έστελνε εξορία τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.
Άλλωστε, η επίσημη, αλλά ανυπόστατη δικαιολογία των αξιωματικών που ηγήθηκαν του πραξικοπήματος ήταν ότι έβγαλαν τα τανκς στους δρόμους, για να αποτρέψουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Σχεδόν 6.000 κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές πιάστηκαν τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος.
Είμαστε περήφανοι για την αλύγιστη στάση των συντρόφων μας στα ξερονήσια, στις φυλακές, στα μπουντρούμια της Ασφάλειας. Για τη δράση τους μέσα στην παρανομία για να οργανώνεται η λαϊκή αντίσταση.
Μερικοί από αυτούς έχουμε την τιμή να είναι σήμερα, εδώ, ανάμεσά μας. Τους σφίγγουμε θερμά το χέρι.
Αυτή τους η στάση στα πρώτα μαύρα χρόνια, ήταν η πρώτη πράξη της αντιδικτατορικής πάλης, που σταδιακά γιγαντώθηκε και κορυφώθηκε αργότερα στη Νομική, τον Φλεβάρη του ’73 και εδώ, στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβρη.
Είμαστε περήφανοι που η Οργάνωσή μας, η ΚΝΕ, ιδρύθηκε μέσα σε αυτά τα μαύρα και δύσκολα χρόνια, τον Σεπτέμβρη του ’68 και έδωσε πνοή και ορμή στην πάλη της νεολαίας.
Σήμερα, οι διώξεις στελεχών του ΚΚΕ, ακόμα και μελών της ΚΕ, επειδή πρωτοστατούν στους αγώνες ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στους πλειστηριασμούς των σπιτιών των φτωχών ανθρώπων, για την υπεράσπιση του δικαιώματος του λαού στη δημόσια υγεία κ.λπ., δείχνουν ότι ποτέ το σύστημα δεν απέκτησε την «ανοχή», που λένε, απέναντι στην «άλλη άποψη» και κυρίως απέναντι στην αμφισβήτηση των βασικών επιλογών του, πόσο μάλλον αύριο απέναντι στην αμφισβήτηση της ίδιας του της ύπαρξης.
Στο τεύχος Ιουνίου του 2018 του “Οδηγητή” μπορούμε να δούμε ορισμένα ιστορικά ντοκουμέντα, τα ίδια τα απόρρητα έγγραφα της Ασφάλειας, που αποτυπώνουν πώς οι μηχανισμοί του αστικού κράτους παρακολουθούσαν τη δράση της ΚΝΕ την περίοδο της δικτατορίας. Σε ένα από αυτά γίνεται ενημέρωση για τις Αποφάσεις της 3ης Συνόδου του ΚΣ της ΚΝΕ, λίγο πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ‘73, και εφιστάται η προσοχή ώστε αυτές να μην υλοποιηθούν.
Μήπως σήμερα, σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας, έπαψαν οι μυστικές υπηρεσίες και άλλοι μηχανισμοί να παρακολουθούν, με πολύ πιο σύγχρονα μέσα απ’ ό,τι ο ασφαλίτης με την καμπαρντίνα, όποιον εκείνοι θέλουν, με την επίκληση λόγων «εθνικής ασφαλείας»;
Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών απαντάνε από μόνες τους…
Κάποιοι, βέβαια, που έχουν κάνει επάγγελμα το να βγάζουν λάδι το σύστημα, την ΕΕ και το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν ψηφίσει, λένε ότι αυτά τα έκανε μόνο η χούντα τότε και ο Μητσοτάκης σήμερα.
Δυστυχώς για αυτούς και μνήμη έχουμε και υπολογιστή με googlesearch και μπορούμε να βρούμε δεκάδες αντίστοιχες περιπτώσεις και στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο.
Ο καθένας ας αναρωτηθεί γιατί όλοι τους έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους σχετικά με τις παρακολουθήσεις στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, που ξεκίνησαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2016 και συνεχίστηκαν με κυβέρνηση ΝΔ;
Προφανή τα συμπεράσματα …
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Το Πολυτεχνείο ζει, λοιπόν, και αυτό ισχύει πολλαπλά φέτος που βρίσκεται σε εξέλιξη η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ευρώπη, στο έδαφος της Ουκρανίας με μεγάλους κινδύνους επέκτασης και κλιμάκωσης.
Στους 9 μήνες που έχουν περάσει από την 24η Φλεβάρη, έχουν γκρεμιστεί όλες οι αστειότητες που ακούγαμε για χρόνια: ότι οι πόλεμοι όπως τους ξέραμε δεν υπάρχουν πια, ότι πλέον όλα γίνονται ηλεκτρονικά, με το πάτημα κουμπιών και με ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες ή πως ό,τι γίνει θα διαρκέσει λίγες μόνο μέρες.
Η πραγματικότητα είναι ότι εδώ και 9 μήνες οι λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας ματώνουν για τα συμφέροντα των λίγων, των αστικών τους τάξεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στη σφαγή, για να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, να μην αξιοποιείται το ελληνικό έδαφος, τα λιμάνια, οι θάλασσες και ο αέρας μας, για να συνεχίζεται και να τροφοδοτείται αυτό το μακελειό. Για να μη γίνουν τα ελληνικά Πανεπιστήμια και η επιστήμη εργαλείο παραγωγής «έξυπνων» όπλων και βρώμικης ΝΑΤΟϊκής προπαγάνδας.
Δεν τους πέρασε το σχέδιο να πείσουν τον λαό και τη νεολαία ότι με την εμπλοκή μας παίρνουμε θέση «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Το δείχνουν μέχρι και οι δικές τους μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Το ΚΚΕ εξέφρασε το αίσθημα της πλειοψηφίας του λαού μας με τη στάση του να απέχει από τη φιέστα που έστησαν τα άλλα κόμματα στη Βουλή με ομιλητή τον Ζελένσκι και τους ναζί του τάγματος Αζόφ, τότε που οι της ΝΔ χειροκροτούσαν όρθιοι και οι του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τα πόδια τους…
Και πριν λίγες βδομάδες ψήφισαν μαζί την παράδοση των Ναυπηγείων Ελευσίνας στην αμερικανική ΟΝΕΧ για να τα αξιοποιεί, όπως και αυτά της Σύρου που πήρε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τις ανάγκες του 6ου στόλου.
Ναι, αυτού του 6ου Στόλου των ΗΠΑ που οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο έδωσαν το αίμα τους απαιτώντας να ξεκουμπιστεί από τη Μεσόγειο.
Πάλι μαζί και με το ΠΑΣΟΚ, υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισμα που καλεί τις κυβερνήσεις να αυξήσουν την αποστολή εξοπλισμού στο καθεστώς Ζελένσκι, ξεχνώντας τους τσακωμούς για το αν πρέπει να στείλουμε πυραύλους ή σταφίδες…
Τα συνθήματα «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» που αναβιώσαμε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, με την κόκκινη μπογιά μας στην πύλη της Πατησίων ακτινοβολούν φέτος ακόμα περισσότερο.
Πιστεύουμε ότι θα είμαστε ακόμα περισσότεροι αυτοί που θα πορευτούμε μαχητικά μεθαύριο προς το λαομίσητο σύμβολο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, την Πρεσβεία των ΗΠΑ.
Αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας σε ολόκληρο τον πλανήτη, όμως, δεν περιορίζεται στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Είναι επί της ουσίας η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας και των συμμάχων τους για την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Η ιστορία δείχνει ότι τέτοιοι ανταγωνισμοί, τέτοιες ανακατατάξεις ποτέ δε γίνονται αναίμακτα. Κανένας ιμπεριαλιστής, που κινδύνευε να χάσει το προβάδισμα, δεν είπε στον ανταγωνιστή του «ορίστε, περάστε, τώρα είναι η δική σας σειρά».
Δείχνει, επίσης, πως όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, κανένας λαός δε μένει ανεπηρέαστος και δεν υπάρχει καμία «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» και καμία «έξυπνη διπλωματική κίνηση» που να μπορεί να το εξασφαλίσει αυτό.
Εδώ εντάσσεται και η κλιμάκωση που παρακολουθούμε στα ελληνοτουρκικά, που πάει μαζί με τα παζάρια για έναν συμβιβασμό με ΝΑΤΟϊκή βούλα, που θα παραδώσει στους πετρελαιάδες και άλλους καπιταλιστές τον πλούτο των δύο λαών.
Σίγουρα, όμως, κάθε νέος και νέα μπορεί σήμερα να καταλάβει καλύτερα αυτό που χρόνια λένε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Οι περιβόητοι «ισχυροί σύμμαχοι», το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, όχι απλώς δεν μας εξασφαλίζουν, αλλά είναι ακριβώς η πολιτική αυτή της ταύτισης με τους σχεδιασμούς τους, που ακολουθεί η ελληνική αστική τάξη για τα δικά της συμφέροντα, που δημιουργεί τους κινδύνους.
Θέλουμε και από αυτό το βήμα να καταδικάσουμε την απαράδεκτη δίωξη στρατευμένου στη Ρόδο, ο οποίος με θάρρος εξέφρασε, όπως και έχει κάθε δικαίωμα, τη φιλειρηνική άποψή του ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο.
Απαιτούμε να σταματήσει η δίωξη εδώ και τώρα, καθώς και να του εξασφαλιστούν όλα τα δικαιώματα που έχει για την υπεράσπισή του.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι τεράστιες κινητοποιήσεις και οι απεργίες σε όλη την Ευρώπη, από τα τρένα του Λονδίνου μέχρι τα λιμάνια της Γερμανίας, τέτοιες που είχαμε δεκαετίες να δούμε, δείχνουν τη δύναμη των εργαζομένων, τη δύναμη του λαϊκού παράγοντα.
Οι κυβερνήσεις που ανεβοκατεβαίνουν και δεν μπορούν να σταθούν σε αρκετές χώρες, δείχνουν ότι ο αντίπαλος δεν είναι άτρωτος, ίσα-ίσα, αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα σε αυτή τη νέα φάση που έχουμε μπει διεθνώς.
Στη χώρα μας συνήθως ακούγαμε το επιχείρημα «τι θέλετε και κάνετε απεργίες και αγώνες, δε βλέπετε ότι στο εξωτερικό τα έχουν εγκαταλείψει αυτά»; Τώρα ακούσαμε το αντίθετο: «γιατί σε όλες τις χώρες γίνονται απεργίες και στην Ελλάδα δεν κουνιέται φύλλο»; Δεν έχουν το θεό τους…
Φυσικά αυτό δεν ίσχυε ούτε πριν τις 9 Νοέμβρη, αφού έχουν αναπτυχθεί μεγάλοι αγώνες στη χώρα μας τα τελευταία 2,5 χρόνια, αλλά σίγουρα δεν μπορεί κανείς να το πει μετά τις 9 Νοέμβρη…
Το σίγουρο είναι πως όταν το σύστημα τραβάει ζόρια, έχουμε να ακούσουμε και να δούμε πολλά και αρκετά από αυτά θα προσφέρουν και άφθονο γέλιο…
Τώρα φαίνεται ότι επιστρατεύουν μέχρι και μνήμες γνωστών γυρολόγων για να μιλήσουν για το φύλλο νούμερο 8 της Πανσπουδαστικής, της τότε εφημερίδας της αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ.
Εδώ οι 35ρηδες θα πουν «από πότε είναι αυτή η εφημερίδα;» και οι νεότεροι μάλλον δε θα ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε, αφού ο μύθος ότι η ΚΝΕ δήθεν θεωρούσε προβοκάτορες τους φοιτητές που αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο, δηλαδή ανάμεσά τους και τα ίδια της τα στελέχη και μέλη (!), είχε γελοιοποιηθεί τόσες φορές που τελικά τον απέσυραν για χρόνια.
Φίλες και φίλοι,
Τον Νοέμβρη του 1973 μίλησε ο λαός, βγήκε στο προσκήνιο και σήκωσε το αγωνιστικό του ανάστημα ενάντια στη Χούντα των συνταγματαρχών, στα εγχώρια και ξένα στηρίγματά της, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Τότε κάποιοι έλεγαν «η Χούντα είναι πανίσχυρη», ενώ άλλοι συμβούλευαν τον λαό και τη νεολαία να περιμένουν την παρέμβαση άλλων αστικών κρατών, την «αλλαγή εκ των έσω». Τους έλεγαν και τότε να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε κάποιες εκλογές, ακόμα κι αν αυτές θα τις έστηνε η ίδια η Χούντα.
Η Ιστορία όμως τους διέψευσε.
Ο λαός, με τους αγώνες και τις θυσίες του, απέδειξε ότι η δύναμη είναι στην οργάνωση, στη συμπόρευση των νέων με το εργατικό κίνημα. Αυτά τρόμαξαν τη Χούντα. Αυτά τρομάζουν πάντα τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, όσους θέλουν τον λαό, τους νέους ανθρώπους “στην αναμονή” και όχι “πρωταγωνιστές” στην πάλη για τη ζωή που έχουν ανάγκη.
Όπως δεν περίμενε ο λαός και η νεολαία τότε για να βγει στο προσκήνιο, όπως δεν περιμέναμε μέσα στην πανδημία να μας δώσει το “ΟΚ” καμία κυβέρνηση και καμία επιτροπή ειδικών για να τιμήσουμε τον ξεσηκωμό τους κόντρα στις δυνάμεις καταστολής και τις αύρες τους, έτσι δεν πρέπει να περιμένουμε και τώρα κανέναν σωτήρα να μας λύσει τα προβλήματα.
Το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, όποια κι αν είναι αυτή, είναι δεδομένο και το συνθέτουν τα μεγάλα ζητήματα και προτεραιότητες του κεφαλαίου, στα οποία ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25 και Ελληνική Λύση συμπλέουν, παρά τις υπαρκτές διαφορές τους.
Είναι μύθος το “δίκαιο Ταμείο Ανάκαμψης”. Πρόκειται για το μνημόνιο των μνημονίων. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν ψηφίσει μαζί τα προαπαιτούμενα για αυτό.
Είναι μύθος η “δίκαιη πράσινη μετάβαση”. Όλοι τους προσκυνάνε τις αποφάσεις που μας έφτασαν στη σημερινή ενεργειακή ακρίβεια και φτώχεια. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκε κατά 50% η παραγωγή από λιγνίτη και στον ίδιο δρόμο συνέχισε και η ΝΔ. Εδώ και τώρα πρέπει να αξιοποιηθούν όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας, χωρίς τις δεσμεύσεις του χρηματιστηρίου ρύπων την ΕΕ.
Είναι μύθος ότι η “κρατική ΔΕΗ”, στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς Ενέργειας, μπορεί να παίξει φιλολαϊκό ρόλο. Πάλι θα δουλεύει για τα κέρδη των μετόχων της, ακόμα κι αν αυτός είναι κατά πλειοψηφία το κράτος, θα πουλάει πανάκριβο ρεύμα στον λαό και θα κάνει διακοπές ρεύματος στις φτωχές οικογένειες. Βλέπουμε, άλλωστε, πόσο επωφελούνται οι λαοί από τις περιβόητες κρατικοποιήσεις σε Γαλλία και Γερμανία.
Πάντως, ας μη μας πουλάει “φύκια” ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κρατικοποιήσεις, όταν είναι αυτός που παραχώρησε το 17% της ΔΕΗ στους ιδιώτες και τώρα γκρινιάζει που -για άλλους λόγους- ακυρώθηκε η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης γιατί έτσι, λέει, εκτίθεται η χώρα ως επενδυτικός προορισμός…
Είναι μύθος το “δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο” για την καταστολή και τις παρακολουθήσεις-υποκλοπές. Μαζί έχουν ψηφίσει και εφαρμόσει όλους τους σχετικούς νόμους. Εδώ και τώρα πρέπει να καταργηθεί!
Είναι μύθος το “φιλειρηνικό ΝΑΤΟ” και οι “φιλειρηνικές αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις”. Αλήθεια, με αυτά τα αιτήματα θα πορευτούν ορισμένοι την Πέμπτη μέχρι την Πρεσβεία ή μήπως θα στρίψουν πάλι στο Χίλτον μη τον πάρει κάνα μάτι;
Εδώ και τώρα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας για να κλείσουν οι βάσεις, να γυρίσουν όλες οι ελληνικές δυνάμεις από το εξωτερικό, να πάψουμε να στέλνουμε εξοπλισμό στην Ουκρανία, τη Σαουδική Αραβία και αλλού, να βγει η χώρα από τη στρούγκα του ΝΑΤΟ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Για όλα τα παραπάνω εγγύηση αποτελεί μόνο ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.
Οι αγώνες αυτού του διαστήματος σε μια σειρά χώρους δουλειάς και κλάδους, στην COSCO, την “e-food”, τη ΛΑΡΚΟ, τους Οικοδόμους, τα Ναυπηγεία, τα Λιπάσματα Καβάλας κι αλλού, ο αγώνας ενάντια στην είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας έδειξαν τι μπορούν να καταφέρουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, αν γυρίσουν την πλάτη στις λογικές της αναμονής “κυβερνητικών σωτήρων”, αν πιστέψουν στη δύναμή τους και στηριχθούν στον δικό τους αγώνα.
Ας σκεφτούμε τι θα μπορούσε να γίνει αν πολλαπλασιάζονταν αυτά τα παραδείγματα, αν πολλαπλασιάζονταν οι εστίες αντίστασης κι αγώνα, αν μεγάλωνε η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα και σε άλλους μαζικούς φορείς, στους φοιτητικούς συλλόγους και στις μαζικές τους διαδικασίες, αν δυνάμωνε η κοινωνική συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολουμένων, αγροτών, αν συγκροτούνταν ένα μεγάλο, ρωμαλέο, λαϊκό κίνημα που θα ανοίγει το δρόμο για διέξοδο προς όφελος του λαού.
Για αυτά παλεύει καθημερινά το ΚΚΕ και σε αυτή την υπόθεση θα συμβάλλει η ενίσχυσή του.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει καμία δέσμευση απέναντι στο κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που δίνει μάχη για να σηκώσει ο λαός κεφάλι, που στηρίζει χωρίς ταλάντευση τους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες.
Γι’ αυτό δεν τα “διπλώνει” μπροστά σε οποιαδήποτε δυσκολία ή προσπάθεια περιορισμού και καταστολής, δε χάνει ποτέ τον προσανατολισμό του στην οργάνωση της εργατικής – λαϊκής διεκδίκησης.
Το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης, γιατί έχει πρόγραμμα που εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Το αποδεικνύει άλλωστε καθημερινά η δράση των δυνάμεών του.
Ο αγώνας που δίνουμε και θα δώσουμε, είναι ένας αγώνας που θα αξιοποιεί κάθε δυσκολία και «ρωγμή» στο αστικό πολιτικό σύστημα, με σκοπό να περνάει ο λαός σε καλύτερες θέσεις.
Η πάλη του λαού, που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τη δικτατορία του κεφαλαίου, μπορεί να βαθύνει ακόμη περισσότερο αυτές τις ρωγμές, να ανοίξει το δρόμο της ριζικής επαναστατικής ανατροπής!
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της ΟΚΝΕ. Από τον Νοέμβρη του 1922 που ιδρύθηκε η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδας γαλούχησε χιλιάδες νέους με τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Από τα σπλάχνα της βγήκαν αμέτρητοι νέοι κομμουνιστές όπου σε εποχές τρομερά δύσκολες τροφοδότησαν τον αγώνα του λαού μας με αυταπάρνηση και ηρωισμό.
Πάντα σε τέτοιες επετείους στεκόμαστε με δέος και θαυμασμό απέναντι στους χιλιάδες συντρόφους μας που έδωσαν αξία στα πιο όμορφα χρόνια τους παλεύοντας για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την αδικία και την εκμετάλλευση.
Αισθανόμαστε περήφανοι που μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες και όνειρα με ανθρώπους που έδωσαν και τη ζωή τους για να τα υλοποιήσουν και να τα κάνουν πραγματικότητα.
Άλλωστε, δεν υπάρχει στιγμή στην ένδοξη ιστορία του Κόμματός μας που η Κομμουνιστική Νεολαία δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο με τη νεανική ορμή της. Αγωνιζόμενη σε όλες τις συνθήκες και ανεβάζοντας την ικανότητά της να ανταποκριθεί σε κάθε καμπή της ταξικής πάλης.
Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στα ηρωικά χνάρια των πρωτοπόρων του λαού μας βάδισαν οι φοιτητές εκείνο τον Νοέμβρη, πριν 49 χρόνια.
Και στις σημερινές συνθήκες είναι σημαντικό να ανάβει παντού η φλόγα του δίκιου και η ισχυροποίηση της ΚΝΕ. Έτσι κερδίζουμε μάχες όπως για παράδειγμα η μεγάλη νίκη της Πανσπουδαστικής στις φοιτητικές εκλογές, που πλέον είναι πρώτη δύναμη πανελλαδικά!
Η ενίσχυση και το δυνάμωμα της ΚΝΕ είναι όρος για να δυναμώσουν οι αγώνες της νεολαίας της χώρας μας.
Με την Κομμουνιστική Νεολαία στην προμετωπίδα του αγώνα μπορούμε να γράψουμε λαμπρές σελίδες ιστορίας και καλούμε κάθε νέο και νέα, να κάνει το βήμα, να ενταχθεί στις γραμμές της ΚΝΕ και του οργανωμένου συλλογικού αγώνα, να γίνει μέρος της ιστορίας…
Να συμπορευτεί με χιλιάδες νέους που μοιράζονται τα ίδια όνειρα, για μία κοινωνία πιο δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Να γίνουν πρωτοπόροι στη μάχη για την ανατροπή των εκμεταλλευτών μας και να βάλουν τον σπόρο που θα φυτρώσει τον νέο κόσμο του φωτεινού μέλλοντος που θα γεννήσουν οι αγώνες μας.
Αυτό σημαίνει να είσαι μέλος της ΚΝΕ και για αυτό είμαστε περήφανοι.
Φίλες και φίλοι,
Κάποιοι λίγοι νέοι στα πρώτα χρόνια της Χούντας, πολλοί από τους φοιτητές που πήραν μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και δεκάδες χιλιάδες μετά την πτώση της, έκαναν την επιλογή να μπουν στον αγώνα, να γίνουν μέλη της ΚΝΕ.
Η ΚΝΕ βαδίζει σήμερα στο 13ο Συνέδριό της περήφανη για την ιστορία και την ηρωική διαδρομή της, πιο μαζική και πιο ικανή να ανταπεξέλθει στις μεγάλες απαιτήσεις που έχουν οι μάχες τις οποίες έχουμε μπροστά μας, σε αυτή την κρίσιμη δεκαετία που έχουμε μπει.
Ελάτε να τις δώσουμε μαζί!
Να γίνει πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου μας, να κάνουμε τα σκοτάδια φως, με ΚΝΕ ΔΥΝΑΤΗ ΠΑΝΤΟΥ!».
ΚΝΕ , Οργάνωση Σπουδάζουσα Αθήνας , Πολυτεχνείο, Γραμματέας του ΚΣ του ΚΝΕ , Νίκος Αμπατιέλος , ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ , Δημήτρης Κουτσούμπας, Σπύρος Χαλβατζής , εξέγερση Πολυτεχνείου
