Αιχμηρός ήταν στην τοποθέτησή του στο KONTRA ο πρώην υπουργός και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Αθήνα Είσαι Εσύ» Παύλος Γερουλάνος.
Αναλυτικά η τοποθέτησή του κ. Γερουλάνου
Πριν από έναν χρόνο πέθανε η Φώφη Γεννηματά. Πριν από 10 χρόνια πέθανε ο Δημήτρης Μπέης. Πολιτικοί που έγραψαν ιστορία με το ήθος τους, με το θάρρος τους, με τον τρόπο που πάλευαν. Για τις φτωχογειτονιές της Αθήνας ο κ. Μπέης. Για όλα τα μεγάλα ζητήματα της χώρας όπως η υγεία, η οικογένεια Γεννηματά γενικότερα και η Φώφη Γεννηματά ειδικότερα. Μιλάμε για δύο πολιτικούς τέτοιου επιπέδου, το οποίο πραγματικά σπανίζει πλέον στην πολιτική σκηνή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τότε που πέθανε η Φώφη Γεννηματά, δεν ακούμε πια το «όλοι ίδιοι είναι». Έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, «μέσα στον βούρκο».
Υπάρχουν πολιτικοί ποιότητας και πολιτικοί που μπαίνουν στην πολιτική για να βγάλουν χρήματα και για να κάνουν όλα αυτά που ακούμε πως έχει κάνει ο κ. Πάτσης.
Βλέπουμε να ξετυλίγεται ένα κουβάρι το οποίο το είχε κρατήσει πάρα πολύ καλά δεμένο ο κ. Δημητριάδης στο Μαξίμου. Όταν χάνει ο πρωθυπουργός το δεξί του χέρι, τα πράγματα αρχίζουν και εξελίσσονται με μία δυναμική χιονοστιβάδας. Ο κ. Δημητριάδης είχε τη φήμη ότι μπορούσε να διαχειρίζεται κρίσεις.
Άνθρωποι οι οποίοι είναι στο ίδιο κόμμα αρνούνται ότι γνώριζαν ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Μιλάμε για ένα πολιτικό στέλεχος, το οποίο έχει περάσει απ’ όλες τις βαθμίδες της Νέας Δημοκρατίας για να βρεθεί να είναι εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου. Ξαφνικά τώρα ισχυρίζονται ότι κανείς δε γνώριζε τι κάνει.
Μα, με τι κριτήρια διαλέγουν στελέχη στη Νέα Δημοκρατία; Πώς δηλαδή φτάνουμε σ ’ένα σημείο πλέον να λέμε ότι όλοι πέφτουμε από τα σύννεφα που υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι; Άνθρωποι που έπαιρναν απευθείας αναθέσεις, που είχανε offshore την ώρα που φτωχοποιείται η Ελλάδα, την ώρα που βγαίνουν όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και λένε «τι να κάνουμε, διεθνείς καταστάσεις είναι αυτές, βεβαίως φτωχοποιούνται τα χαμηλά και μεσαία στρώματα».
Την ίδια ώρα ακριβώς υπάρχουν βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι εκμεταλλεύονται αυτή τη φτωχοποίηση. Είναι εντυπωσιακό, αλλά είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτά είναι τα παραδείγματα, τα οποία πρέπει να εκλείψουν από το ελληνικό κοινοβούλιο. Να τελειώνουμε με τους ανθρώπους οι οποίοι κάνουν αυτές τις δουλειές και να έχουμε ένα πολιτικό προσωπικό, το οποίο να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απίστευτες δυσκολίες που έχει η χώρα αυτή τη στιγμή.
Αυτή τη στιγμή, στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού, στην Αμερική, ο κ. Μπάιντεν έχει αποφασίσει να συγχωρέσει εκατομμύρια φοιτητικών δανείων τα οποία έχουν κριθεί από τις τράπεζες και την Κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι δεν μπορούν να αποπληρωθούν διότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πέρασε την κρίση του ’10, χρεοκοπημένη, όπως μας την άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή, πέρασε την κρίση της πανδημίας και τώρα περνάει την κρίση της ακρίβειας. Εδώ δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να πει ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει;
Γι’ αυτό είχαμε πάρει εμείς την απόφαση τότε να προστατέψουμε την πρώτη κατοικία, πράγμα που δεν ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι διακανονισμοί που προσπαθούν να κάνουν εξωδικαστικά έχουν αποτύχει.
Έχουμε ένα σύστημα, το οποίο έχει αποτύχει στη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Έχει αποτύχει απολύτως, διότι κρατά εγκλωβισμένο ό,τι πιο παραγωγικό έχει η Ελλάδα. Τι εννοώ;
Αυτή τη στιγμή όποιος έχει ένα κόκκινο δάνειο δεν μπορεί να συμμετέχει στην ελληνική οικονομία. Τα παραγωγικά στρώματα της χώρας βρίσκονται εντελώς εγκλωβισμένα. Όχι μόνο εκείνοι αλλά και τα παιδιά τους. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει σ’ ένα σπίτι, που ξέρει τι θα πει ιδιωτική πρωτοβουλία και έχει εκπαιδευτεί να δοκιμάζει τις δυνάμεις του, γνωρίζει πως είναι να βγαίνεις στην αγορά, ακόμα και αυτό το παιδί μένει εγκλωβισμένο μέχρι να διακανονιστεί το δάνειό τους. Δάνειο, το οποίο κρατάει μία ολόκληρη οικογένεια εγκλωβισμένη.
Και απέναντι σ ’αυτούς. Περνάμε στο Ελλάδα 2.0 και στις μεγάλες ξένες επιχειρήσεις, οι οποίες είναι απελευθερωμένες να επενδύουν στην Ελλάδα αντίθετα με την ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση.
Τώρα είναι η ώρα να πάρουμε αποφάσεις, όλα τα κόμματα. Το ελληνικό κοινοβούλιο πρέπει να καταλάβει ότι: οι ευθύνες μας είναι απέναντι στον Έλληνα πολίτη και όχι απλώς απέναντι σε μία «άχρωμη ανάπτυξη», η οποία θα μπορούσε να συμβαίνει είτε στην Ελλάδα είτε οπουδήποτε στον κόσμο.
Αυτή τη στιγμή τα χαμηλότερα και τα μεσαία στρώματα στη χώρα, είναι αυτά, τα οποία κάθε ευρώ που προστίθεται στο εισόδημά τους το επενδύουν στην ελληνική οικονομία. Δεν ισχύει το ίδιο με το μεγάλο κεφάλαιο. Το μεγάλο κεφάλαιο με το που εισπράττει 1 ευρώ, το στέλνει στο εξωτερικό και δεν προσφέρει τίποτα στην ελληνική οικονομία. Ας ξεκινήσουμε από τους ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη, ας ξεκινήσουμε από τις οικογένειες που έχουν βρεθεί σε κατάσταση πτώχευσης και μετά μπορούμε να συζητήσουμε για τα άλλα.
Ο κ. Μητσοτάκης, τον οποίο όλα τα μέσα στην Ελλάδα τον παρουσιάζουν ως «θεσμικό», που σέβεται του θεσμούς και τη δημοκρατία, βρίσκεται σε μία δίνη από ένα σκάνδαλο στο οποίο είναι ο βασικός υπεύθυνος. Ακόμα και το επιχείρημα πως δεν γνώριζε τίποτα, κάνει χειρότερη την κατάσταση. Aν πιστέψουμε πως πράγματι λειτουργούσε ένα «παραμάγαζο», ένα παρακράτος μέσα στο Μαξίμου, είναι μεγαλύτερο πλήγμα για την κυβέρνηση.
Παρ’ όλα αυτά, έχουμε μία κατάσταση στην οποία δεν είναι μόνο η παρακολούθηση του κινητού του κ. Ανδρουλάκη, αλλά και ότι έκαναν κάθε προσπάθεια για να μην ρίξουν φως στην υπόθεση. Διότι οποιοσδήποτε πρωθυπουργός θα έρθει στο μέλλον, ξέρει ότι μπορεί να παρακολουθήσει το τηλέφωνο ενός Έλληνα πολίτη χωρίς να δώσει εξηγήσεις, χωρίς να δείξει τι ήταν αυτό που οδήγησε σ ’αυτήν την παρακολούθηση. Καταλαβαίνουμε έτσι, ότι η ελληνική δημοκρατία βρίσκεται σε «γυάλινα πόδια».
Τώρα, θα έπρεπε τουλάχιστον να δουλεύουμε όλοι μαζί για να βεβαιωθούμε ότι κανένας άλλος πρωθυπουργός δε θα είναι ανεξέλεγκτος. Πως η Βουλή θα έχει δικαίωμα να εγκαλέσει τον πρωθυπουργό και να απαιτήσει εξηγήσεις, όπως προβλέπει ο θεσμικός της ρόλος.
Αντ’ αυτού έχουμε μία προσπάθεια αυτή η υπόθεση να μπει στο συρτάρι. Ακούω βουλευτές της ΝΔ που υποστηρίζουν πως κανείς δεν ασχολείται με τις υποκλοπές και όλοι νοιάζονται για την ακρίβεια. Έτσι, βάζουν τον Έλληνα να διαλέξει μεταξύ επιβίωσης και δημοκρατίας. Αυτά είναι διλήμματα, τα οποία δεν θα έπρεπε ποτέ να μπαίνουν στο τραπέζι μιας πολιτικής συζήτησης στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα που κατά τ’ άλλα λέμε ότι ανακαλύψαμε τη δημοκρατία.
