Το συνδικαλιστικό κίνημα πάντα πετύχαινε νίκες με τη συμμετοχή,
όχι με την απουσία και την αποχή!
Απαντούμε μαζικά στο Υπουργείο Παιδείας εκλέγοντας Αιρετούς εκπροσώπους!
Δεν επιτρέπουμε στην κυρία Κεραμέως να ορίσει αυτούς που θα μας εκπροσωπούν!
Υπουργείο Παιδείας και αποχή έχουν τον ίδιο στόχο: Να μην έχουμε Αιρετούς!
«… Η αποχή και η απόσυρση των ψηφοδελτίων πιστεύαμε και εξακολουθούμε να έχουμε την ίδια άποψη, πως αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» της Κυβέρνησης, η οποία έχει δείξει με τη μέχρι τώρα στάση της, πως επιθυμεί τον εξοβελισμό των Αιρετών εκπροσώπων από τα υπηρεσιακά συμβούλια. Κλασική απόδειξη, η μη συμμετοχή αιρετών στα τελευταία συμβούλια «επιλογής» προσωρινών διευθυντών εκπαίδευσης και στα πειθαρχικά συμβούλια στην προηγούμενη διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ. Για αυτό τον λόγο άλλωστε, το υπουργείο Παιδείας δεν έκανε καμία σοβαρή κίνηση εκτόνωσης της κατάστασης και φέρνει τεράστιες ευθύνες για τα αδιέξοδα που έχουν παρουσιαστεί…
Η επιλογή της αποχής είναι τεράστιο λάθος, το οποίο ευχόμαστε να μην αποτελέσει την «ταφόπλακα», ενός θεσμού με εκατό χρόνια ζωής…
Οι εκπαιδευτικοί, χωρίς εκπροσώπηση, έρμαιο των επιλογών της διοίκησης, θα πορεύονται αβοήθητοι μέσα στις «συμπληγάδες» της καθημερινής τους μάχης…»
(αποσπάσματα από την ανακοίνωση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, 18-10-2020)
Δύο χρόνια λειτουργίας των υπηρεσιακών συμβουλίων χωρίς τους εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζόμενων, ήταν αρκετά για να αντιληφθούν όλοι, πως ο θεσμός του Αιρετού, που ήταν κατάκτηση μετά από μεγάλους αγώνες του κλάδου και υπήρχε για σχεδόν εκατό χρόνια, δεν μπορούσε να γίνει θυσία στον βωμό καμιάς σκοπιμότητας είτε κυβερνητικής είτε συνδικαλιστικής. Τα δύο αυτά χρόνια ήταν αρκετά για να αντιληφθούν όλοι, πως οι συνάδελφοι δεν είναι δυνατό να συνεχίσουν να είναι απροστάτευτοι απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία της διοίκησης, πως η αδιαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες δεν μπορούσε να συνεχιστεί, πως οι διορισμένοι από την κυρία Κεραμέως στα υπηρεσιακά συμβούλια θα συνεχίσουν να παριστάνουν τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών, λέγοντας πάντα ναι σε όλα και υπογράφοντας, χωρίς κανένα έλεγχο, ό,τι αποφασίζει η διοίκηση.
Τα δύο αυτά χρόνια ήταν αρκετά για να καταπέσει και η τελευταία αυταπάτη πως η αποχή και η μη συμμετοχή φέρνει αποτέλεσμα, πως η αποχή και η μη συμμετοχή φέρνει σε δύσκολη θέση την Κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, πως η αποχή και η μη συμμετοχή δεν δημιουργεί προβλήματα γιατί δήθεν οι Αιρετοί θα υποκατασταθούν από του Συλλόγους εκπαιδευτικών, πως η αποχή και η μη συμμετοχή είναι νικηφόρα δράση!
Το συνδικαλιστικό κίνημα και παλαιότερα διαφωνούσε με συνδικαλιστικούς νόμους, όπως για παράδειγμα με τον Νόμο 330/1976 (πλειοψηφικό), ο οποίος υπήρχε πριν από τον εμβληματικό νόμο 1264/1982. Ποτέ δεν διάλεξε όμως την αποχή. Συμμετείχε κανονικά στις εκλογές προσπαθώντας ταυτόχρονα να δημιουργήσει τις κοινωνικές προϋποθέσεις ανατροπής του νόμου, μέσα από κυβερνητική αλλαγή.
Και σε πολιτικό επίπεδο, ποτέ στη Μεταπολίτευση τουλάχιστον, η διαφωνία για παράδειγμα απέναντι στον εκλογικό νόμο δεν αποτέλεσε αιτία αποχής. Τα κόμματα που επιθυμούν την απλή αναλογική δεν απείχαν ποτέ από τις εκλογές που γίνονται με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Τα κόμματα που είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απέχουν ποτέ από τις Ευρωεκλογές. Συμμετέχουν κανονικά και ψηφίζουν, παρά τις όποιες διαφωνίες τους. Δεν απέχουν.
Είναι σημαντικό, ότι ένα μεγάλο πλειοψηφικό κομμάτι συνδικαλιστικών δυνάμεων, τόσο στη ΔΟΕ όσο και την ΟΛΜΕ, έχει αντιληφθεί πλέον ότι δεν μπορεί να ξαναγίνουν παραταξιακά παιχνίδια για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η εκπροσώπηση των εκπαιδευτικών στα υπηρεσιακά συμβούλια και πως, παρά τις όποιες διαφωνίες απέναντι στις κυβερνητικές προθέσεις, ο αγώνας θα δοθεί μέσα από τη συμμετοχή και όχι με αποχή.
Είναι σημαντικό, ότι ένα μεγάλο πλειοψηφικό κομμάτι συνδικαλιστικών δυνάμεων, τόσο στη ΔΟΕ όσο και την ΟΛΜΕ, έχει αντιληφθεί πως το διακύβευμα, που είναι η ύπαρξη Αιρετών εκπροσώπων, είναι τόσο μεγάλο, που δεν μπορεί να απεμποληθεί για δεύτερη φορά.
Δυστυχώς, απέναντι στη λογική, αλλά και στα διδάγματα που θα έπρεπε να υπήρχαν από την διαχρονική στάση του συνδικάτου, που πάντα επέλεγε τη συμμετοχή, συνασπίζεται ένα θορυβώδες, μειοψηφικό και ανεπίγνωστο μπλοκ δυνάμεων που εξακολουθεί να προτάσσει τα εκλογικά παραταξιακά οφέλη, αδιαφορώντας για το τι σημαίνει η απώλεια και ουσιαστική κατάργηση ενός θεσμού με εκατό χρόνια ιστορία.
Αυτή η μειοψηφία δυνάμεων έχει ως στόχο τον έλεγχο του θεσμού, μέσα από την ψήφο μειοψηφιών. Η ψήφος της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών τους φοβίζει, καθώς γνωρίζουν ότι από τη μαζική συμμετοχή δεν μπορούν να εκλέξουν Αιρετούς. Δεν ενδιαφέρονται για ένα συνδικάτο μαζικό και συμμετοχικό, αλλά θέλουν ένα συνδικάτο μικρό και ελεγχόμενο. Το πρόβλημά τους δεν είναι η ηλεκτρονική ψηφοφορία, αλλά η μεγάλη συμμετοχή που φοβούνται ότι θα προκύψει μέσα από αυτή. Για να πετύχουν αυτόν τους τον στόχο, δεν διστάζουν ούτε μπροστά στην κατάργηση των Αιρετών.
Για αυτό τον λόγο καλούν σε αποχή, ως ύστατη καταφυγή, προσδοκώντας να την επικαλούνται στη συνέχεια ως επιχείρημα απονομιμοποίησης των εκλεγμένων, κάτι που βέβαια δεν έκαναν στις εκλογές για τη ΔΟΕ τον περασμένο Ιούνιο, όταν ψήφισαν χιλιάδες λιγότεροι συνάδελφοι σε όλη τη Χώρα.
Για αυτό τον λόγο επιστρατεύουν τεχνοφοβικά, οπισθοδρομικά επιχειρήματα περί διαβλητότητας και νοθείας. Για αυτό τον λόγο αναφέρουν πως δήθεν δεν θα υπάρχει ανταλλαγή επιχειρημάτων, ενώ όλοι γνωρίζουν πως στις εκλογές Αιρετών δεν γίνονται γενικές συνελεύσεις. Για αυτό τον λόγο πρότειναν αστειότητες περί πραγματοποίησης των εκλογών από το συνδικάτο, άλλη ημέρα από την ορισθείσα, πρόταση που τελικά από μόνοι τους «έθαψαν», καθώς δεν μπορούσε ούτε στοιχειωδώς να σταθεί και συγκέντρωσε τη γενική κατακραυγή, αλλά και θυμηδία. Για αυτό τον λόγο υποστηρίζουν πως όποιος ψηφίσει στηρίζει την Κυβέρνηση, ενώ στην πραγματικότητα, οι ίδιοι έχουν τον ίδιο στόχο με την υπουργό Παιδείας: να μην υπάρχουν Αιρετοί. Για αυτό τον λόγο μπερδεύουν στη δήθεν επιχειρηματολογία τους τον νόμο Χατζηδάκη, ο οποίος όμως δεν σχετίζεται με τις εκλογές Αιρετών, οι οποίες δεν είναι συνδικαλιστικές, αλλά υπηρεσιακές εκλογές που πραγματοποιούνται με το άρθρο 22 του ν.4728/2020, όπου δίνεται η δυνατότητα στην υπουργό Παιδείας να επιλέξει τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών. Για αυτό τον λόγο προσπαθούν να δημιουργήσουν σκιές αναφέροντας πως δεν θα δοθούν στη δημοσιότητα οι κατάλογοι ψηφισάντων, λες και δίνονταν στις δια ζώσης εκλογές, λες και δίνονται κατάλογοι ψηφισάντων στις βουλευτικές εκλογές, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, στις ευρωεκλογές, λες και δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, παρά το γεγονός ότι ήταν η μόνη συνδικαλιστική δύναμη που πριν δύο χρόνια είχε επισημάνει ακριβώς τι θα σημάνει για τους εκπαιδευτικούς η μη ύπαρξη Αιρετών, δεν μένει στο παρελθόν. Χαιρετίζει την απόφαση συμμετοχής στις εκλογές και των άλλων Παρατάξεων και καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς να δείξουν την αντίθεσή τους στην Κυβέρνηση και στην κυρία Κεραμέως με τη συμμετοχή τους στην ψηφοφορία. Η αποχή είναι «βούτυρο στο ψωμί» της Κυβέρνησης, η οποία θα ορίσει ξανά τους εκπροσώπους μας.
Η ψήφος μας είναι η δύναμή μας!
Ψηφίζουμε μαζικά και εκλέγουμε Αιρετούς!
Δεν αφήνουμε την κυρία Κεραμέως να αποφασίσει για εμάς!
