Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών θεσμοθετήθηκε από την UNESCO για να καταδείξει τον καθοριστικό ρόλο μας στα σημερινά εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου και στις σύγχρονες κοινωνίες της Γνώσης και της Μάθησης.
Για εμάς – πέραν του ιδιαίτερου παγκόσμιου συμβολισμού της – είναι «αφορμή» για να αναδείξουμε τα προβλήματά μας, τις προτάσεις μας και τις προτεραιότητές μας, τη μορφωτική και την πολιτισμική ακτινοβολία του επαγγέλματός μας αλλά και την ανάγκη για την ευρύτερη κοινωνική, προοδευτική δράση μας.
Ο εκπαιδευτικός – παιδαγωγός είναι αγωνιστής της κοινωνίας και της ζωής. Η ίδια η θεμελιακή πράξη της θεσμοθετημένης γνώσης, η διδασκαλία, προάγει πάντα μια παιδεία ουμανιστική, ένα αξιακό φορτίο εξανθρωπισμού, μια κοινωνία ανοιχτή και δημοκρατική, ένα σχολείο για όλους τους μαθητές!
Σήμερα ο κλάδος μας δοκιμάζεται από την αντιμεταρρυθμιστική και αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ., από το συνεχή αυταρχισμό της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, από την οικονομική ανέχεια, από τις αντίξοες εργασιακές συνθήκες – ιδιαίτερα στους νέους εκπαιδευτικούς και στους αναπληρωτές -, από τη διαρκώς αυξανόμενη γραφειοκρατία.
Σε αυτή τη συγκυρία, η επιλογή μας δεν μπορεί παρά να είναι ένας αγώνας για καλύτερο σχολείο, με συνεχή αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, με άμβλυνση των τόσων και τόσων ανισοτήτων που διατρέχουν τους μαθητές μας.
Είμαστε σημαντικό και αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας. Διαπαιδαγωγούμε. Μορφώνουμε. Εκπαιδεύουμε. Εξανθρωπίζουμε. Υπηρετούμε βασική αποστολή μιας σύγχρονης δημοκρατικής και ουμανιστικής πολιτείας. Αγωνιζόμαστε συλλογικά για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία.
Η εικόνα του σημερινού εκπαιδευτικού δεν είναι μόνο εικόνα πλήρως αντεστραμμένη σε σχέση με τις ανάγκες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας· είναι εικόνα εξαθλίωσης και σουρεαλιστικών συνθηκών στις οποίες καλείται να ασκήσει το έργο του, είναι εικόνα τελικά απαξίωσης του παιδαγωγικού ρόλου και της ίδιας της αξιοπρέπειάς του. Και αυτό συνιστά μείζον εκπαιδευτικό και πολιτικό πρόβλημα!
Να μην αποδεχτούμε τη γκρίζα εικόνα του εκπαιδευτικού επαγγέλματος. Γιατί με έναν εκπαιδευτικό εξαθλιωμένο και ταπεινωμένο δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αγωγή και καμιά εκπαίδευση!
Σήμερα είναι πιο αναγκαία από ποτέ η εκπόνηση δημόσιων πολιτικών με στρατηγικό σχέδιο και όραμα, με άξονα αναφοράς την κοινωνία και με πρόσημό τον άνθρωπο.
Ζητάμε
να δοθεί προτεραιότητα στο πως θα επιτευχθεί σαφής βελτίωση των παραμέτρων που προσδιορίζουν την σχολική ζωή και την εκπαιδευτική διαδικασία.
ΑΙΤΗΜΑΤΑ
- διαμόρφωση μισθολογικών απολαβών που θα διασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους.
- ανάδειξη της κοινωνικής σημασίας του εκπαιδευτικού και του ρόλου του
- κτιριακές υποδομές
- υλικοτεχνικός εξοπλισμός που θα οδηγήσει την εκπαίδευση στην 4η βιομηχανική επανάσταση
- γραμματειακή υποστήριξη των διοικητικών υπηρεσιών της σχολικής μονάδας ώστε οι εκπαιδευτικοί να απαγκιστρωθούν από το άχθος της γραφειοκρατίας και να επικεντρωθούν στην ουσία της αποστολής τους
- οργανωμένο σύστημα παροχής νοσηλευτικών υπηρεσιών και διασφάλισης του ελέγχου καταλληλότητας των παραμέτρων που προσδιορίζουν την δημόσια υγεία στην σχολική μονάδα
- ανάδειξη της ανάγκης διαμόρφωσης δομών υποστηρικτικών σε επίπεδο συμβουλευτικής, ψυχολογίας και κοινωνικών υπηρεσιών.
- ισχυρό σύστημα τεχνικής υποστήριξης σε επίπεδο λειτουργικότητας της καθημερινότητας του σχολείου
- επαρκή υποστήριξη στο ζήτημα της φύλαξης των σχολικών μονάδων σε επίπεδο καθημερινής λειτουργίας
- συστηματική, με στρατηγική στόχευση και σε βάθος χρόνου εκπόνηση προγραμμάτων επιμόρφωσης με άξονα τις ανάγκες του αύριο
