Με την εκλογική νίκη και της «μουσολινικής» Μελόνι στην Ιταλία, λίγο μ ε τ ά τη νόμιμη άνοδο της σουηδικής ακροδεξιάς στην εξουσία, αλλά και με την απειλή της ακροδεξιάς να κερδίσει τη διακυβέρνηση της Γαλλίας, με τη δεδομένη επικρατούσα ουγγρική ακροδεξιά τού Όρμπαν και άλλες παρόμοιες, έχει ανοίξει πεδίον λαμπρό στην ευρωπαϊκή μας γειτονιά!
Κοιτάζοντας λοιπόν τον παγκόσμιο χάρτη, είπα να σημειώσω με μ α ύ ρε ς πινέζες κάθε κράτος που βρίσκεται ή κινδυνεύει να βρεθεί υπό αυταρχικό, ανελεύθερο, συντηρητικό, αντιδημοκρατικό και σκοτεινό πεπερασμένο ακροδεξιό καθεστώς. Όσα κράτη διαθέτουν δημοκρατικές δομές, θα σημειώνονται με ά σ π ρε ς πινέζες.
Μοιάζει με παιχνίδι αλλά, πιστέψτε με, είναι πολύ πιο σοβαρό από ένα αστείο…
Όταν ολοκλήρωσα τη διαδικασία με τις πινέζες, ο χάρτης κατακλύστηκε από μαύρες πινέζες με αποτέλεσμα να έχει απλωθεί το μαύρο χρώμα και να έχει π ε ρ ι κ υ κ λ ώ σ ε ι τις λευκές· αυτό δεν είναι «άποψη» αλλά μια ωμή, σύγχρονη και δυστυχώς ισχυρή πραγματικότητα! Αυτή που συμβολίζει σκοτάδι και οπισθοδρόμηση…
Ο υπαρκτός Αυταρχισμός, μέσα σε λίγα χρόνια αντικατέστησε τον πάλαι ποτέ υπαρκτό (Σοσιαλισμό), που κι αυτός ο τελευταίος, ανύπαρκτος πλέον, όσο λειτούργησε, ήταν κατά κύριο λόγο απόλυτα α υ τ α ρ χ ι κ ό ς… Η επεκτατική πολιτική τού αυταρχισμού είναι μπροστά μας σε κάθε χώρα και απειλεί να διαφεντέψει τον κόσμο! Μήπως είναι και πάλι η «επανάληψη της Ιστορίας»;
Μοιάζει με παίγνιο, εάν όμως θελήσουμε να αναλύσουμε την έννοια α υ τ α ρ χ ι σ μ ό ς, θα συναντήσουμε διάφορες παραλλαγές του, όπως την απολυταρχία, τον αναθεωρητισμό σε τοπικό ή και σε διεθνές status quo, την οσμή σκληρής δικτατορίας, «φίμωτρο» προς τους πολιτικούς αντιπάλους, απαγορεύσεις και συρρίκνωση δικαιωμάτων, καταστολή κάθε αντιπολιτευτικής έκφρασης, μιλιταριστικό κλίμα, γενικότερη ανελευθερία, αδιαφορία προς τις πολιτιστικές αξίες και τους ανθρώπους του πολιτισμού, κλπ.
Περνάει ο χρόνος ολοταχώς, ενώ παράλληλα βιώνουμε και πάλι κλίμα παγκόσμιας ανισορροπίας, με τις δυο βασικές πολιτικές-πολιτισμικές πλευρές τού κόσμου, να αναμετρούνται εκ νέου, για την επικράτηση. Πέρα από τις παράπλευρες και ποικίλες λεπτομέρειες του θέματος των «αντίθετων πόλων», το πολιτικό ρεύμα του κόσμου (όσο και να το απευχόμαστε) βαδίζει δυστυχώς σε ανεξέλεγκτες ατραπούς μέσα από απολυταρχικά καθεστώτα· προσπερνά τις έννοιες δημοκρατία, ατομικά δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης, κοινωνικές ισορροπίες, δικαιότερη κατανομή τού χρήματος, αδιαφορία προς τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, τα καταπατημένα δικαιώματα των γυναικών, όπως και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Φαίνεται πως θα χρειαστεί να ξεπεράσουμε τα παλαιά και σαθρά στερεότυπα πως «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» και πως «η Δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει και έχει τρόπους αυτοπροστασίας». Βλέπουμε όμως με τα μάτια μας πως τέτοιες εύθραυστες και ανεδαφικές απόψεις και συμπεράσματα, εξελίσσονται σε στερεότυπα που ίσως να γίνονται επικίνδυνα, αφού μας ωθούν προς την αδράνεια και τον εφυσηχασμό.
Τι μας μένει; Η ε π α γ ρ υ π ν η σ η.
Το τέρας είναι εκεί, στη γωνία, το βλέπουμε! Έτοιμο να ορμήσει και να επαναλάβει ό,τι διδάχτηκε από το τραγικό παρελθόν του. Τον ζόφο και τον αυταρχισμό ταλιμπανικού-θεοκρατικού (και όχι μόνο) περιεχομένου…
Κοιτάξτε τον χάρτη με τις μαύρες πινέζες· ο 21ος αιώνας δεν θα είναι πιο εύκολος από τον 20ό. Θα έχει καινούργιους νικητές και ηττημένους, έστω κι αν οι ανθρώπινες κατακτήσεις στην Επιστήμη, τις Τέχνες, τον Πολιτισμό, τη Διανόηση, έχουν κάνει τεράστια άλματα που στοχεύουν στην πρόοδο και την ανθρωπιστική ανάπτυξη των κοινωνιών.
Έχω επανειλημμένως υποστηρίξει πως, η πνευματική ανάπτυξη δεν εξασφαλίζει αναγκαστικά την πρόοδο της κοινωνίας, διότι η μεγάλη μάζα των λαών υπακούει τυφλά στη θρησκοληψία, στην «κοσμοθεωρία» τού «φαίνεσθαι», στη λαγνεία τού χρήματος, του εύκολου και με κάθε κόστος πλουτισμού, στην περισσή ματαιοδοξία, στον λαϊκισμό, σε εξασθενημένες και παροπλισμένες πολιτικές πρακτικές.
Οι πολιτικές «λύσεις» δεν είναι συνταγές κρυμμένες σε αριστερό ή δεξιό τσεπάκι. Ας συνειδητοποιήσουμε επίσης πως οι «λύσεις» θα έρθουν όχι εξ’ ουρανού ούτε από θαλάσσης· θα γεννηθούν από την αέναη πολιτική-πολιτισμική άμιλλα και κυρίως από τις κατά περιόδους επιτακτικές ανάγκες τής κοινωνίας των πολιτών. Οι Τέχνες θα είναι πάντα ένα συμπληρωματικό και χρήσιμο εργαλείο πνευματικής ανάπτυξης.
Αυτή τη στιγμή, ο ακροδεξιός αυταρχισμός, μαζί με τους κάθε λογής αρνητές, κ α ρ α δ ο κ ο ύ ν. Η… εναπομείνασα Ευρώπη, ένα μεγάλο μέρος της Αμερικής, ο Καναδάς, βλέπουν τις δημοκρατικές παραδόσεις τους να είναι περικυκλωμένες από φωλιές φιδιών! (βλέπε Σουηδία).
Έχουμε μπροστά μας έναν σκοτεινό λαβύρινθο και οφείλουμε να βρούμε τον κατάλληλο μίτο για να βγούμε στο φως. Ο κάθε Πούτιν-Ερντογάν-Τραμπ-Όρμπαν-Μπολσονάρο-Μπερλουσκόνι-Λεπέν-Ταλιμπάν-Ισλαμική μισαλλοδοξία-Αφρικανοί-Ασιάτες δικτάτορες και άλλοι αμέτρητοι επιτήδειοι ηγετίσκοι με βαμμένα χέρια από ανθρώπινο αίμα, είναι ένας αλλόκοτος, βίαιος κι απάνθρωπος κόσμος που υπάρχει, καραδοκεί και προετοιμάζεται…
Οι πινέζες, ας το παραδεχτούμε, έχουν εξελιχθεί και πάλι σε εφιάλτη από τις αρχές του 21ου…
* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
