Μια αναφορά, σε όσα λέγονται και γράφονται, μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ.
- Το τέλος κάθε ζωής είναι δύσκολο για τους δικούς της/του ανθρώπους, ειδικά αν είναι νέα/νέος και δημιουργικός. Σέβομαι κάθε πρόσωπο, όμως με ενοχλούν οι έπαινοι που ακολουθούν, με άκομψο, υπερβολικό και καθόλου αντικειμενικό τρόπο, που κρύβουν και πολλές σκοπιμότητες, όπως και οι ύβρεις στο πρόσωπο του θανόντα.
- Για τους Βρετανούς, όχι όλους, κυρίως για τους οπαδούς του Brexit, δηλαδή τους οπαδούς της Αποικιοκρατικής Εποχής, έχει ισχυρούς συναισθηματικούς και συμβολικούς λόγους ο θάνατός της.
Το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν σκληρή αποικιοκρατική χώρα, η Κύπρος το ξέρει καλά. - Σφράγισε 70 Χρόνια ιστορίας, το λένε και το ξαναλένε πολλοί δημοσιογράφοι, επίσημοι και μη. Αφού δεν είχε καμία αρμοδιότητα, πως συνδέθηκε με την ιστορία και μάλιστα την παγκόσμια;
- Ήταν σκληρή με την νύφη της Νταϊάνα, γιατί αυτή, δεν δεχόταν τα συντηρητικά καλούπια του παλατιού, αλλά και όσα συνέβαιναν και την έθιγαν.
Νομίζω ότι και η Νταϊάνα την εκδικήθηκε, με τον τρόπο της. - Στην Ελλάδα ήρθε μόνο μια φορά και αυτή ιδιωτικά, μάλλον λόγω του υποτιθέμενου Έλληνα συζύγου της Φίλιππου, γιου του πρίγκιπα Ανδρέα, εκ των πρωταγωνιστών του εθνικού διχασμού και της Μικρασιατικής καταστροφής, που αρχικά είχε καταδικαστεί σε θάνατο, και στην συνέχεια, κατόπιν Βρετανικής πίεσης, εξορίστηκε με την οικογένειά του.
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
Πατήστε και δείτε και τα 279 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
