Με ανάρτηση στα social media το μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Στέφανος Παραστατίδης, καταγγέλλει την ανάθεση καθηκόντων προϊσταμένων στο ΥΠΕΣ χωρίς την απαιτούμενη από τον νόμο διαδικασία.
Αναλυτική η ανάρτηση του κ. Παραστατίδη
«*Θεσμοί «γιόλο»
Ενημερώνομαι ότι πριν λίγες μέρες έγινε νέα ανάθεση καθηκόντων προϊσταμένων στο ΥΠΕΣ, λόγω μίας συνταξιοδότησης και ενός θανάτου. Η διαδικασία δεν αναρτάται -ως όφειλε- στη Δι@ύγεια αλλά αυτό μάλλον είναι το λιγότερο κακό.
Ο Γενικός Γραμματέας γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα που προβλέπει ακριβώς τα προσόντα και τη διαδικασία και ζητά -μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος– από την υπηρεσιακή γραμματέα, να τοποθετηθούν συγκεκριμένοι προϊστάμενοι σε συγκεκριμένες θέσεις «σύμφωνα με όσα είπαμε την Δευτέρα».
Όμως το ρουσφετόχαρτο δεν σταματά εδώ. Ο Γενικός Γραμματέας ζητάει από την υπηρεσιακή γραμματέα να παρέμβει ώστε να μετακινηθούν και κάποιοι υπάλληλοι, λέγοντας ότι «θα θέλαμε την μετακίνηση από το ειδικό ληξιαρχείο της κ. …… και την επιστροφή στην κεντρική διεύθυνση ιθαγένειας της κ. ….».
Η διαδικασία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «γιόλο» καθώς απευθύνεται στην «Γιόλα», στην οποία τονίζεται ότι θα κάνουμε -όπως είπαμε- προϊσταμένους αυτούς κι αυτούς …και σε παρακαλώ, θα θέλαμε (Α πληθυντικό!) κι αυτές τις δύο μετακινήσεις υπαλλήλων».
Ο εκλεγμένος εκπρόσωπος των εργαζόμενων στο ΥΠΕΣ σήκωσε το θέμα και το δημοσιοποίησε -ως όφειλε. Η αντίδραση ήταν μία επιστολή προς όλο το προσωπικό του ΥΠΕΣ το οποίο καλέστηκε να περιθωριοποιήσει αναχρονιστικές συνδικαλιστικές λογικές!
Ενόσω η κυβέρνηση δημιουργεί διαλόγους με τον εαυτό της, στους οποίους κάποιοι διαρρέουν εκλογές και αλλαγές στον εκλογικό νόμο και έρχεται μετά ο «θεσμικός» κος Μητσοτάκης να διαψεύδει, ταυτόχρονα μας επιστρέφει στην εποχή των ρουσφετόχαρτων, κλείνει τους αρμούς της εξουσίας, ασκεί διοίκηση με κέντρο τις κομματικές αποφάσεις κι όχι τις διοικητικές διαδικασίες.
Αν μάλιστα τολμήσει κάποιος και ρίξει λίγο φως στο σκοτάδι της αντιθεσμικής κομματοκρατίας που βιώνουμε, τον απαξιώνουμε με όρους κοινωνικών φρονημάτων, του κάνουμε δικαστήρια εκφοβισμού, τον μαλώνουμε ή τον περιθωριοποιούμε εν είδει εργασιακού μεσαίωνα. Kαι ταυτόχρονα σταυροκοπιόμαστε στο όνομα της «σταθερότητας» -μη χάσουμε το κελεπούρι.
ΥΓ: Επισυνάπτω το επίμαχο στο 1ο σχόλιο. Τα συμπεράσματα δικά σας.»
