Μετά τη θέσπιση της «Ημέρας του αγέννητου παιδιού», η Εκκλησία μάς συμβουλεύει για την «αποφυγή των αμβλώσεων», των νομιμοποιημένων αμβλώσεων!
Περίμενα να ακούσω από την Εκκλησία και την Ιερά Σύνοδο ειδικότερα, να προωθεί το λόγο της αγάπης, της φιλευσπλαχνίας και της ισότητας, αλλά δεν τον άκουσα.
Περίμενα από την εκκλησία να προστατέψει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις γυναίκες, τα παιδιά και να μην αποδέχεται «παράνομες ενέργειες» στα υπόγεια σφαγεία γυναικών που οδηγούνται για «κρυφές αμβλώσεις» αλλά διαψεύστηκα.
Περίμενα από την Εκκλησία να κάνει κηρύγματα για την αντισύλληψη, για την προστασία της υγείας, την προστασία από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αλλά ούτε αυτό άκουσα.
Περίμενα από την Εκκλησία να ακούσω κήρυγμα κατά της έμφυλης βίας, των γυναικοκτονιών, για να σπάσει η σιωπή των κακοποιημένων γυναικών, να δώσει οδηγίες για να καταγγείλουν το μαρτύριο τους αλλά και να αποτρέψει τους άνδρες να ασκούν βία στις συζύγους, συντρόφους και στα παιδιά τους, αλλά ούτε αυτό άκουσα.
Αντ’ αυτού άκουσα ότι η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε στο κήρυγμα στους Ιερούς Ναούς την 8η του Σεπτέμβρη να στείλει εγκυκλίους για κήρυγμα σχετικά «την προστασία της ανθρώπινης ζωής και αποφυγής των αμβλώσεων», τα οποία θα διαβαστούν στη γιορτή του Γενεθλίου της Θεοτόκου.
Έτσι, μετά τη θέσπιση της «Ημέρας του αγέννητου παιδιού», η Εκκλησία μάς συμβουλεύει για την «αποφυγή των αμβλώσεων», των νομιμοποιημένων αμβλώσεων. Να αποφεύγουμε, δηλαδή, τις αμβλώσεις, κάτι που καμιά γυναίκα δεν επιλέγει με ευκολία, αντί να μας πει για την ανάγκη της αντισύλληψης, αλλά και το δικαίωμα κάθε γυναίκας και άνδρα να αποφασίζει για το σώμα της/του.
Ανακύπτει, όμως, και ένα ακόμη σημαντικό ερώτημα: Η Εκκλησία για ποιον λόγο παρεμβαίνει σε ένα ζήτημα που η Πολιτεία έχει λύσει εδώ και χρόνια με τη νομοθεσία; Η νομιμοποίηση των αμβλώσεων στην Ελλάδα ήρθε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου το 1986 με τον νόμο 1609/1986. Γιατί, επομένως, κινείται αντίθετα στους νόμους του κράτους; Γιατί για μια φορά ακόμη «επιτίθεται» στις γυναίκες και στα δικαιώματά τους;
Σκεπτόμενη τα παραπάνω, θυμήθηκα τα λόγια της μαχήτριας και πρώην ευρωβουλευτίνας ΠΑΣΟΚ της κ. Άννας Καραμάνου σχετικά με την Εκκλησία και το ρόλο της στα γυναικεία δικαιώματα.
Παραθέτω απόσπασμα από συνέντευξή της, στις 26 Φεβρουαρίου 2018, στην εφημερίδα «Το Βήμα»: «Στη χώρα μας αρνητικότατο ρόλο έχει διαδραματίσει, έχω την αίσθηση, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάτι που δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς, δεν ξέρουμε κατά πόσον ο ρόλος της εμποδίζει την ανάπτυξη μιας χώρας. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν στήριξε ποτέ τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων. Είναι ένας αναχρονιστικός οργανισμός που αποκλείει εξ ορισμού τις γυναίκες. Και στον κλήρο, εν πάση περιπτώσει, θα μπορούσαν να υπάρχουν θέσεις εργασίας και ευθύνης για τις γυναίκες. Στην ιεροσύνη θα είχαμε, πιστεύω, εντυπωσιακή ανανέωση και πιο υγιή πνευματικότητα. Δεν επανέρχομαι καν στο σκάνδαλο του άβατου του Αγίου Ορους! Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν και παραμένει εχθρική και αμετακίνητη, κάτι που δεν συνέβη με άλλες χριστιανικές ομολογίες, όπως η προτεσταντική, για παράδειγμα, που ανοίχτηκε στην κοινωνική εξέλιξη και την αναγνώρισε».
Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στα ανθρώπινα δικαιώματα και υπάρχουν αρκετοί προοδευτικοί ιεράρχες, οι οποίοι ήδη ξεχωρίζουν. Το παράδειγμα αυτών θα έπρεπε να ακολουθήσει και να ενισχύσει η Ιερά Σύνοδος συνδράμοντας στην καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, στην ενδυνάμωσή τους, καθώς και στη στήριξη ευρύτερα της ισότητας των φύλων.
Είναι βέβαιο ότι οι πιστοί και οι πιστές έχουν ανάγκη μια σύγχρονη, προοδευτική Εκκλησία, έναν φωτεινό φάρο ελπίδας, συμπερίληψης, αγάπης και σεβασμού.
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι αντιπρόεδρος γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος, μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πρόεδρος της ΕΓΕ Αθήνας.
Δείτε τα 71 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
