Παύλος Γερουλάνος: Συγνώμη και εκλογές χωρίς να είναι υποψήφιος ο Μητσοτάκης

Ο κ. Μητσοτάκης ετοιμάζεται αυτή την ώρα να μιλήσει στον Λαό. Αλλά πώς μπορεί να ετοιμάζεται να μιλήσει στον Λαό ένας Πρωθυπουργός που έχει προδώσει την εμπιστοσύνη του;
Οι διαρροές από το Μαξίμου είναι άφθονες και ανόητες: Θα πούμε ότι το Μαξίμου δεν ήξερε τίποτα, θα πούμε συγνώμη στον Ανδρουλάκη, θα πούμε ότι φταίνε οι ξένοι, θα πούμε ότι φταίνε οι προηγούμενοι, μάλλον ήταν εσωκομματική κόντρα του ΠΑΣΟΚ, φταίει η ΕΥΠ. Ό,τι τους κατέβει στο πανικόβλητο κεφάλι το έχουν διαρρεύσει. Μόνο για να αναδείξουν ότι δεν έχουν καταλάβει τι τους γίνεται.
Είναι καιρός τώρα που ο κ. Μητσοτάκης ζει στη γυάλα. Μέσα σε έναν κόσμο που έχτισε ο ίδιος συγκεντρώνοντας όλη την εξουσία στο Μαξίμου, φιμώνοντας κάθε αντίδραση στο κόμμα, μπουκώνοντας τα Μέσα Ενημέρωσης με λεφτά, απαξιώνοντας κάθε θεσμό που μπορεί να τον ελέγξει, μπλοκάροντας κάθε είδηση από το εξωτερικό, βάζοντας ακόμα και την ΕΥΠ να προσκυνάει το γραφείο του Πρωθυπουργού. Όμως η ψευδαίσθηση ελέγχου είναι αυτό που απομακρύνει έναν Πρωθυπουργό από την πραγματικότητα και τελικά από την κοινωνία.
Σε αυτή τη γυάλα όλα βαίνουν καλώς και καταδικάζεται όποιος την ηρεμία της ταράζει. Η οικονομία της Ελλάδας μεγαλουργεί, ο Μητσοτάκης κατάφερε να σώσει τα νοικοκυριά, η Ελληνική καινοτομία ανθεί, το σύστημα υγείας άντεξε, η παιδεία μπαίνει σε φάση εκσυγχρονισμού, η Ελλάδα είναι δυνατή αμυντικά και διπλωματικά, ο Πιερρακάκης θα σου στείλει τα λεφτά για την βενζίνη στο σπίτι. Όλα αυτά την ώρα που η οικονομία είναι σε γυάλινα πόδια, τα νοικοκυριά έχουν πτωχεύσει, η παιδεία πάει χρόνια πίσω την ώρα που θα έπρεπε να τρέχει μπροστά και η υγεία σώθηκε από ήρωες που πρώτα χειροκρότησαν και μετά εγκατέλειψαν. Όποιος όμως ψελλίζει ότι δεν είναι ακριβώς τα πράγματα όπως λέει ο Πρωθυπουργός υπηρετεί την τοξικότητα και εξοστρακίζεται. Πρωτίστως, από τα συστημικά του μέσα. 
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπασε την γυάλα του Πρωθυπουργού με φόρα και ανεπανόρθωτα. Προς τιμήν του διότι κάθε τέτοια κίνηση θέλει πολιτικό θάρρος. Οι θαμώνες του Μαξίμου και οι συνεργάτες του αγκομαχούν σήμερα για λίγο οξυγόνο που θα τους κρατήσει μερικές μέρες ακόμα στην εξουσία. Τα συστήματα που έχουν δημιουργήσει προσπαθούν ακόμα να σώσουν απομεινάρια αξιοπιστίας αλλά κάθε μέρα που περνάει οι δεσμοί τους γίνονται πιο αδύναμοι. Οι φίλοι γίνονται εχθροί, οι εχθροί μυρίζουν αίμα.  
Ο Πρωθυπουργός (πολιτικά) σβήνει. Πρώτα χάνει το δεξί του χέρι, μετά την αξιοπιστία του, τώρα το αφήγημά του. Σε λίγο θα βγει μπροστά στον λαό του γυμνός. Μια σκιά τού προηγούμενού του εαυτού. Με μόνη διαφορά ότι σήμερα πια δεν υπάρχει Ελληνίδα ή Έλληνας που δεν μπορεί να το δει.  
Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Πώς ετοιμάζεσαι να μιλήσεις σε έναν Λαό που πρόδωσες την εμπιστοσύνη του; Δεν φτάνει μια συγνώμη. Θέλει συγνώμη που την εννοείς. Και μια τέτοια συγνώμη έρχεται με εκλογές στις οποίες δεν θα είσαι υποψήφιος.