«Η εξουσία διαφθείρει. Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. O Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να συγκεντρώσει όλη την εξουσία στο Μαξίμου. Κάθε απόφαση, κάθε οικονομική συναλλαγή, ακόμα και την ΕΥΠ. Η δικαιολογία του; Αποτελεσματικότητα. Πόσοι και πόσοι εκλεγμένοι ηγέτες δεν χρησιμοποίησαν την δικαιολογία της αποτελεσματικότητας για να κάνουν εκπτώσεις στη Δημοκρατία; ΗΡΘΕ η ώρα να καταλάβει ότι οι θεσμοί και οι δομές σε μια δημοκρατία υπάρχουν όχι για να δυσκολεύουν το έργο ενός Πρωθυπουργού αλλά για να τον ελέγχουν και τελικά να τον προστατεύουν. Τώρα όμως είναι πια αργά για μαθήματα δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να σταθεί μετά από αυτά και το ξέρει καλά. Μηδενίστηκε η αξιοπιστία του και ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση της Πρωθυπουργίας του.»
Αυτά υπογράμμισε μεταξύ των άλλων σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Παύλος Γερουλάνος, στην ιστοσελίδα The Caller και την δημοσιογράφο Ευδοκία Λελεδάκη
Αναλυτική η συνέντευξη του κ. Γερουλάνου
Η αιφνίδια παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ και του γ.γ. του Πρωθυπουργού δίνουν μια νέα τροπή στο θέμα που έχει προκύψει μετά από την αποκάλυψη για απόπειρα παρακολούθησης του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη. Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει;
Η εξουσία διαφθείρει. Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. O Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να συγκεντρώσει όλη την εξουσία στο Μαξίμου. Κάθε απόφαση, κάθε οικονομική συναλλαγή, ακόμα και την ΕΥΠ. Η δικαιολογία του; Αποτελεσματικότητα. Πόσοι και πόσοι εκλεγμένοι ηγέτες δεν χρησιμοποίησαν την δικαιολογία της αποτελεσματικότητας για να κάνουν εκπτώσεις στην Δημοκρατία; ΗΡΘΕ η ώρα να καταλάβει ότι οι θεσμοί και οι δομές σε μια δημοκρατία υπάρχουν όχι για να δυσκολεύουν το έργο ενός Πρωθυπουργού αλλά για να τον ελέγχουν και τελικά να τον προστατεύουν. Τώρα όμως είναι πια αργά για μαθήματα δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να σταθεί μετά από αυτά και το ξέρει καλά. Μηδενίστηκε η αξιοπιστία του και ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση της Πρωθυπουργίας του.
Δεν είστε αρνητικός σε μία μετεκλογική συνεργασία αν αυτή γίνει όπως έχετε πει «σε προγραμματική βάση». Αυτή μπορεί όμως να γίνει είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτή μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε πολιτικό φορέα του δημοκρατικού τόξου που είναι έτοιμος να τα βάλει με τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Με όποιον φορέα συζητήσει με ειλικρίνεια για το μέλλον που θα αφήσουμε στα παιδιά μας και όχι για καρέκλες και αξιώματα. Η χώρα υποφέρει από ένα βαθιά συγκεντρωτικό και άρρωστο σύστημα εξουσίας που κρατάει τα μεσαία και χαμηλά στρώματα σε απόγνωση και τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου σε αδράνεια. Απίστευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας παραμένουν αναξιοποίητες την ώρα που πόλεις στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν ανεργία νέων 60% και οι απανωτές κρίσεις και ο πληθωρισμός έχουν καταστρέψει χιλιάδες νοικοκυριά. Χωρίς αποσυγκέντρωση εξουσίας δεν θα έχουμε δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, τα χρήματα από το εξωτερικό θα πάνε στους ίδιους και τους ίδιους και από εκεί στο εξωτερικό. Αν θέλουμε να αποφύγουμε μια επόμενη πτώχευση της χώρας, μια κρίση που θα την πληρώσουν μόνο εκείνοι που δεν μπορούν να προστατευτούν στο εξωτερικό και να τη βάλουμε σε τροχιά πραγματικής ανεξαρτησίας και προόδου, θα πρέπει να πάρουμε ριζικά μέτρα τώρα. Μέτρα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, για την ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, για ένα σύγχρονο δημόσιο πανεπιστήμιο, για ένα σύστημα υγείας που διασφαλίζει πρόσβαση χωρίς εμπόδια, για ένα τραπεζικό σύστημα που στηρίζει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Αυτά είναι τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν και όχι ποιος θα κάθεται σε ποια καρέκλα. Βλέπετε εσείς πολιτικό φορέα που είναι έτοιμος να συζητήσει ειλικρινά πάνω σε μια τέτοια βάση; Εγώ θα συνεργαζόμουν μαζί του την ίδια μέρα.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δείχνει να έχει μία… παγίωση δημοσκοπικά. Εσείς, είστε αισιόδοξος για την πορεία του κόμματος;
Είμαι, διότι ο κόσμος μας ακούει. Μετά από πολύ καιρό το ΠΑΣΟΚ γίνεται πάλι πολιτική επιλογή και αυτό είναι η σωστή αρχή. Σε κάθε συζήτηση που κάνω στην Αθήνα, από τα Σεπόλια και τον Βοτανικό μέχρι το Παγκράτι και τον Νέο Κόσμο, όλος ο κόσμος ρωτάει: «Πού πάμε; Πώς βλέπετε τα πράγματα; Τι λέει το ΠΑΣΟΚ;» Πάνω σε αυτό το έδαφος πρέπει να χτίσουμε την υποστήριξη του κόσμου και όχι στον φυσικό πρώτο ενθουσιασμό γύρω από την εκλογή του νέου μας αρχηγού. Το κλίμα όμως έχει αρχίσει να αλλάζει. Οι προοδευτικοί πολίτες ασφυκτιούν και αναζητούν αξιόπιστη, ριζοσπαστική προοδευτική πρόταση για το μέλλον τους. Το ΠΑΣΟΚ απαντά σε αυτή την αγωνία και είμαι σίγουρος πως όταν έρθει η ώρα τη κάλπης αυτό το ρεύμα για τη νέα αλλαγή, θα αποτυπωθεί με τρόπο που θα ταράξει το σύστημα.
Ξέρω ότι βρίσκεστε συνεχώς στους δρόμους της Αθήνας και συνομιλείτε με τους πολίτες. Τι σας λέει ο κόσμος; Για την Παράταξη, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει…
Οι πολίτες μάς εκφράζουν τις ανησυχίες τους, την αγωνία τους. Η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια είναι τα πρώτα ζητήματα που τους απασχολούν. Η κυβέρνηση, χάνοντας πολύτιμο χρόνο τους άφησε εκτεθειμένους και τώρα προσπαθεί να «κλείσει τρύπες» δίνοντας επιδόματα τα οποία, αργά ή γρήγορα, θα τους ζητήσει πίσω. Ψηλά στην ατζέντα της καθημερινότητας βρίσκονται και τα θέματα της ασφάλειας, η κατάσταση στα σχολεία, η ανεργία. Όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ κοινωνικής συμπίεσης σε όλα τα ελληνικά νοικοκυριά την ώρα που η κυβέρνηση ζει σε ένα παράλληλο ελιτίστικο σύμπαν. Μπορεί τα ΜΜΕ να χορεύουν στο ντέφι που βαράει το Μαξίμου, όμως ο κόσμος βλέπει την αντίφαση στη ζωή του και δεν μπορεί να παρακολουθήσει αυτή τη μελωδία της ευτυχίας. Αντίθετα, ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει κοιτίδα κοινωνικών αλλαγών και ότι κάτι γεννιέται από την εσωκομματική διαδικασία που έφερε τόσο κόσμο στις κάλπες. Ο κόσμος αυτό το γνωρίζει, οι νέοι άνθρωποι το βλέπουν και έρχονται ξανά μαζί μας.
Έχετε προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι «πάμε για νέα μνημόνια». Είναι αργά για να πάρει η κυβέρνηση δραστικά μέτρα; Και αν ναι, ποια;
Η κυβέρνηση έχει κάνει εδώ και καιρό τις επιλογές της. Έχει αποφασίσει ότι θα υποστηρίξει μια οικονομία των λίγων και εκλεκτών «δικών της», με την κοινωνία ως θεατή και καταναλωτή, επενδύοντας σε ένα παραγωγικό μοντέλο το οποίο έχει παρέλθει από την εποχή του Ρήγκαν και της Θάτσερ. Οδηγώντας τον πλούτο προς τα πάνω ελπίζει ότι θα «στάξει» κάτω σε αυτούς που το έχουν πραγματική ανάγκη. Και αγοράζει χρόνο με επιδόματα. Αυτή η τακτική μάς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα χρεοκοπία ή νέα μνημόνια. Έχω μιλήσει πολύ αναλυτικά για την ανάγκη η ελληνική οικονομία να φύγει προς τα μπρος μέσα από μια ριζοσπαστική διοικητική και οικονομική μεταρρύθμιση που θα έχει στο επίκεντρό της την αποσυγκέντρωση της εξουσίας. Αυτή η πραγματικά ριζοσπαστική τομή στον τρόπο που διοικείται η χώρα, θα έκανε μεγάλη διαφορά στις ζωές πολλών ανθρώπων και θα άλλαζε δυναμικά το πρόσωπο της Ελλάδας για τις επόμενες γενιές. Μιλάμε για μεταρρυθμίσεις που θα υπηρετούν τον πολίτη και θα διευρύνουν την παραγωγική βάση ως προϋπόθεση για την αναδιανομή του πλούτου. Αυτή είναι μια γνήσια προοδευτική πρόταση που αφορά όλον τον λαό, όχι ομάδες και συντεχνίες, ένα όραμα που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στον 21ο αιώνα. Όμως επειδή η αποσυγκέντρωση της εξουσίας απαιτεί εμπιστοσύνη στη Δημοκρατία, στους θεσμούς και στους πολίτες, είναι δύσκολο τόσο για τη ΝΔ όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ να την παρακολουθήσουν. Το ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη μεταρρυθμιστική δύναμη που μπορεί να φέρει αυτή τη μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος.
Φέτος αναμένουμε μία επιτυχημένη τουριστική σεζόν, όμως σύμφωνα με δημοσκοπήσεις 1 στους 2 Έλληνες δεν θα πάει διακοπές. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς μπορεί να δούμε και τις επόμενες χρονιές…
Θα το δούμε και πρέπει να κάνουμε τα πάντα να μη γίνει άλλη μια συστημική παθογένεια της χώρας. Μια από τις φράσεις του Ανδρέα Παπανδρέου που παρεξηγήθηκε όσο λίγες είναι «δεν θα γίνουμε σερβιτόροι της Ευρώπης». Γιατί; Μοιάζει να απαξιώνει έναν εξαιρετικά σημαντικό κλάδο στη χώρα που έχει τη δυνατότητα να της δώσει μεγάλη προοπτική. Όχι μόνο στα νησιά αλλά από τη Θράκη και την Ήπειρο μέχρι την Πελοπόννησο. Αυτό ο Ανδρέας το ήξερε. Όπως ήξερε ότι αν αναπτύξεις λάθος τον τουρισμό, αν τον σχεδιάσεις μόνο για τον τουρίστα και όχι για την Ελληνίδα και τον Έλληνα, οδηγεί στο λάθος αποτέλεσμα. Αντί να έχουμε ανταγωνισμό στα πλοία έχουμε ναύλα που ξεφεύγουν, αντί να έχει μια οικογένεια τη δυνατότητα να νοικιάσει ένα διαμέρισμα στο Airbnb, ξεκληρίζουμε από Έλληνες τις γειτονιές της Αθήνας παραδίδοντάς τις σε συμφέροντα που βλέπουν τον τουρισμό ως βαριά βιομηχανία, αντί να φτιάχνουμε τον Βοτανικό και τον Κολωνό, φτιάχνουμε την Πανεπιστημίου. Ο τουρισμός εδώ και καιρό είναι στον αυτόματο, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς να κοιτάμε τις εργασιακές συνθήκες, χωρίς να αναπτύσσουμε νέες μορφές τουρισμού και νέες αγορές, χωρίς να βοηθούμε περιοχές που δεν έχουν τουρισμό να αποκτήσουν. Έτσι οδηγούμαστε στα λάθος αποτελέσματα. Ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Γιάννης Ρέτσος, είχε πει ότι μια χώρα είναι καλή για τον τουρισμό όταν είναι καλή πρώτα για τους πολίτες της. Φοβάμαι ότι αυτή είναι η πρώτη χρονιά που συμβαίνει το αντίθετο και αυτό το μοντέλο τουρισμού δεν είναι βιώσιμο ούτε για τους τουρίστες, ούτε για τους πολίτες.
