Σε δεινή θέση βρίσκεται ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν καθώς, παρά τα περιορισμένα κέρδη που έχει αποκομίσει σε ουκρανικά εδάφη, αντιμετωπίζει στρατηγική ήττα σε έναν πόλεμο που κανείς δεν θα περίμενε ότι μπορεί να χάσει.
Ο ρωσικός στρατός έχει χάσει το status του και εμφανίζεται να εκφοβίζει τους στρατεύσιμούς του και να σκοτώνουν ξένους αμάχους, ενώ η ρωσική Πολεμική Αεροπορία δεν ανταποκρίθηκε ακόμη και στις χαμηλότερες προσδοκίες.
Στο εσωτερικό της χώρας, ο Πούτιν δεν εμπιστεύεται ούτε τις δικές του υπηρεσίες ασφαλείας και προχωράει σε εκκαθαρίσεις ακόμα και κορυφαίων κατασκόπων του, ο ρωσικός λαός βγαίνει στους δρόμους, με το καθεστώς να συλλαμβάνει χιλιάδες και η ρωσική οικονομία βρίσκεται στον “πάγο” με εκτιμήσεις να βλέπουν την κατάσταση της ρωσικής οικονομίας σε δεινή θέση για τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με το περιδικό The Atlantic, μόνο μία στρατιωτική δύναμη στον κόσμο μπορεί να σώσει τον Πούτιν από την απόλυτη ταπείνωση τώρα και αυτή είναι το ΝΑΤΟ. Η επέμβαση του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μπορούσε να σταματήσει τις βάρβαρες επιθέσεις. Αλλά θα σήμαινε πόλεμο μεταξύ του καθεστώτος του Πούτιν και της Δύσης, και αυτός ο πόλεμος θα ήταν ένα τέτοιο δώρο στον Πούτιν που θα έπρεπε να περιμένουμε ότι σύντομα θα κάνει ό,τι μπορεί για να τον προκαλέσει. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα πρέπει να αντισταθούν σε τέτοιες προκλήσεις.
Πρώτον, η επέμβαση του ΝΑΤΟ θα βοηθούσε τον Πούτιν επιτρέποντάς του να συσπειρώσει το έθνος του και να επιβάλει ακόμη πιο σκληρά μέτρα για να καταπνίξει τους διαφωνούντες. Εκατομμύρια Ρώσοι ξεκάθαρα δεν θέλουν καμία σχέση με αυτόν τον αδελφοκτόνο πόλεμο, και αυτός είναι ένας λόγος που ο Πούτιν ήθελε απεγνωσμένα να τους εμποδίσει να ακούσουν το οτιδήποτε γι’ αυτόν εκτός από το αφήγημά του. Εάν το ΝΑΤΟ επρόκειτο, ωστόσο, να εμπλακεί, το καθεστώς του Πούτιν θα έπαιζε ευχαρίστως πλάνα με Ρώσους άνδρες να κομματιάζονται από αμερικανικά, βρετανικά και άλλα συμμαχικά αεροσκάφη. Ακόμη και αν δεν συμμετείχαν οι Γερμανοί, η Ρωσία σχεδόν σίγουρα θα κατασκεύαζε βίντεο με γερμανικά αεροσκάφη να επιτίθενται στον ρωσικό στρατό για να “παίξει” με τον προφανή και αντανακλαστικό θυμό που θα νιώσουν πολλοί Ρώσοι σε τέτοιες εικόνες.
Το ΝΑΤΟ είναι ένας παραδοσιακός εχθρός και πολλοί Ρώσοι το έχουν κατηγορήσει για τα προβλήματά τους στο παρελθόν. Τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ αν διασχίσουν τον ουρανό της Ουκρανίας θα έχουν ως αποτέλεσμα τη φίμωση διαδηλώσεων στη Ρωσία και θα δώσουν στους υποστηρικτές του Πούτιν ένα πολύ καλό άλλοθι.
Εν τω μεταξύ, στο Κρεμλίνο, ο Πούτιν θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει την επέμβαση του ΝΑΤΟ για να κινηθεί ενάντια σε οποιαδήποτε πιθανή διαφωνία ή δισταγμό. Την ώρα που ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι μιλούσε πριν λίγες μέρες στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, ο Πούτιν βρισκόταν στη Μόσχα και εξέφραζε την οργή του στη ρωσική τηλεόραση εναντίον εκείνων των πλούσιων Ρώσων που κατοικούν στο εξωτερικό «που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς φουά γκρα» και που τώρα έχουν γίνει «προδότες και καθάρματα» επειδή είναι με την ψυχή τους εναντίον της Ρωσίας.
Πολλοί από αυτούς τους πλούσιους Ρώσους που ζουν στο εξωτερικό είναι τα παιδιά —και οι ερωμένες— του στενού κύκλου του Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος έριξε έτσι μια προειδοποιητική βολή πάνω από τα κεφάλια των δικών του συκοφαντών καθώς και των ολιγαρχών: “Αναμένω την πίστη σας και ξέρω πού ζείτε εσείς και οι οικογένειές σας”. Ένας πόλεμος με το ΝΑΤΟ θα έκανε τέτοιες απειλές να φαίνονται περισσότερο πατριωτικές παρά παρανοϊκές. Οι πιθανότητες για πραξικόπημα εναντίον του Πούτιν είναι ήδη λίγες. Οι πιθανότητες για μια τέτοια κίνηση ενώ η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με το ΝΑΤΟ είναι ακόμη λιγότερες.
Ο Πούτιν θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο για να παρακάμψει τις αντιρρήσεις στο Κρεμλίνο ή στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας σχετικά με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Η ρωσική ελίτ που μπορεί να απορρίπτει την ιδέα της ανάπτυξης πυρηνικών βομβών εναντίον αθώων Ουκρανών, θα πιεστεί να εξηγήσει την αντίθεσή της στη χρήση τέτοιων όπλων ενάντια στις αεροπορικές βάσεις του ΝΑΤΟ, από τις οποίες θα απογειώνονταν αεροσκάφη σκοτώνοντας Ρώσους στρατιώτες και καταστρέφοντας τα ισχυρά τανκ της Ρωσίας.
Αν και ορισμένοι παρατηρητές μπορεί να πιστεύουν ότι ο Πούτιν θα αναδιπλωθεί προτού πλησιάσει το κατώφλι των πυρηνικών, και άλλοι ανησυχούν ότι ακόμη και η πιο μικρή ενέργεια του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει αναπόφευκτα τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τέτοια επιχειρήματα και στα δύο άκρα αγνοούν τον ρόλο της τύχης και του κινδύνου. Μια πυρηνική κρίση δεν είναι μια τακτική μονομαχίας ή ένα παιχνίδι με κανόνες, αλλά μάλλον μια δίνη από κακές πληροφορίες, αντικρουόμενα σήματα και έντονα φορτισμένα συναισθήματα. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, ο Πούτιν ήταν πάντα ένας φτωχός στρατηγός, ένας ριψοκίνδυνος που βάζει σε κίνηση —όπως έκανε στην Ουκρανία— δυνάμεις που δεν μπορεί να ελέγξει.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν ο Πούτιν έχει πολύ αυταπάτες για να σκεφτεί τέτοιους κινδύνους, οι υπόλοιποι από εμάς πρέπει να αναλογιστούμε τους κινδύνους. Η τοποθέτηση τόσων πολλών στρατιωτικών μέσων στο παιχνίδι, με μάχες να ξεσπούν σε όλη την Ευρώπη, θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια καταστροφή που ούτε εμείς ούτε ο Πούτιν είχαμε σκοπό. Ο κίνδυνος δεν είναι ότι ο ρωσικός πόλεμος στην Ουκρανία θα γίνει επανάληψη του 1939, όπου ένας συνασπισμός πρέπει να σταματήσει έναν τρελό δικτάτορα πάση θυσία, αλλά ότι ένας πόλεμος Ρωσίας-ΝΑΤΟ μπορεί να γίνει μια πυρηνική έκδοση του 1914.
Τι μπορούν λοιπόν να κάνουν οι ΗΠΑ; Μπορούν να συνεχίσουν να παρέχουν στους Ουκρανούς τα όπλα που χρειάζονται για να αμυνθούν. Μπορούν να συνεχίσουν να στραγγαλίζουν τη ρωσική οικονομία, ώστε ο Πούτιν να μην μπορεί να χρηματοδοτήσει την πολεμική του μηχανή. Μπορούν να συνεχίσουν να ενισχύουν τις δυνάμεις και τις άμυνες του ΝΑΤΟ. Μπορούν να κάνουν καλύτερες επενδύσεις στην άμυνα των ΗΠΑ και των συμμάχων. Ίσως μπορούν ακόμη και να ανοίξουν την ένταξη στο ΝΑΤΟ σε άλλα έθνη, συμπεριλαμβανομένης της Φινλανδίας και της Σουηδίας, τώρα που ο ίδιος ο Πούτιν έχει υποστηρίξει μια διευρυμένη συμμαχία που είναι πιο ατσάλινη και πειστική από ό,τι θα μπορούσαν να πιστεύουν ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του ΝΑΤΟ πριν από δεκαετίες.
Ο Πούτιν χάνει και το ξέρει. Αντί να βρει μια διέξοδο από το δικό του χάος, “σβήνει” σχεδόν 30 χρόνια ρωσικής διπλωματικής, οικονομικής, πολιτικής, ακόμη και στρατιωτικής ανάπτυξης. Το χειρότερο, η ήττα του είναι στα χέρια των Ουκρανών, των οποίων ο στρατός νόμιζε ότι θα κατέρρεε από το πρώτο μπαράζ βολών του ρωσικού πυροβολικού, των οποίων η κυβέρνηση νόμιζε ότι θα έφευγε τρομοκρατημένη και των οποίων ο λαός νόμιζε ότι θα τον χαιρετούσε ως απελευθερωτή.
Η Ρωσία που θα βγει από αυτόν τον πόλεμο θα είναι πιο αδύναμη και φτωχότερη από τη Ρωσία που άνοιξε πυρ εναντίον Ουκρανών αμάχων, εναντίον αδελφών και Σλάβων αδελφών τον περασμένο μήνα – αλλά μόνο εάν υπάρχει ψυχραιμία και δεν επιτραπεί στη σύγκρουση να κατακλύσει όλη την Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ πρέπει να αντισταθούν στις ρωσικές προκλήσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν ήδη εγκλήματα πολέμου και φρικαλεότητες, και οι οποίες σύντομα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη πιο ακραίες με επιχειρήσεις που ενδέχεται να φέρουν στο παιχνίδι τα χημικά όπλα.
Ο αριθμός των νεκρών πρόκειται να αυξηθεί. Αλλά μια επέμβαση του ΝΑΤΟ θα έλυνε σχεδόν όλα τα προβλήματα του Πούτιν και θα δημιουργούσε κινδύνους που δεν μπορούμε να προβλέψουμε.
- Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του δημοσιογράφου Tom Nichols του αμερικάνικου περιοδικού The Atlantic με τίτλο «Only NATO Can Save Putin» στα αγγλικά, πατώντας ΕΔΩ
