Στην ανατολική Ουκρανία μαίνεται αυτή τη στιγμή ένας ακήρυχτος πόλεμος χωρίς αυτό να είναι σχήμα λόγου, αλλά καθώς εντείνεται ο «βομβαρδισμός» ειδήσεων και πληροφοριών για την κατάσταση στην Ουκρανία, «η αιτία του κακού εντοπίζεται στον φόβο του Πούτιν για το πώς θα αντανακλούσε μια δημοκρατική Ουκρανία στην ρωσική κοινωνία» ξεκαθαρίζει σε μια εμπεριστατωμένη ανάλυσή τους, με τίτλο Is Sleepy Joe Biden Making Vladimir Putin Blink?, ο έγκριτος αναλυτής των New York times, Τόμας Φρίντμαν (Thomas L. Friedman)
My column: Is Sleepy Joe Biden Making Vladimir Putin Blink? https://t.co/oAYZ8zLqdg
— Thomas L. Friedman (@tomfriedman) February 16, 2022
Επιπλέον τονίζει «Η υπόθεση της Ουκρανίας δεν έχει τελειώσει, αλλά αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν τελικά αποφασίσει να μην εισβάλει, είναι γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν –όσο κι αν οι επικριτές του διατείνονται ότι τα έχει τόσο χαμένα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το Κίεβο από το Κάνσας– απαντάει σε κάθε σκακιστική κίνηση του Πούτιν με μια δική του.»
Σύμφωνα με τον Φρίντμαν η αμερικανική κυβέρνηση κατόρθωσε να υπάρξει τόσο σαφής επίδειξη αλληλεγγύης ανάμεσα στους νατοϊκούς συμμάχους, τόσες παραδόσεις επιθετικών όπλων στην Ουκρανία και τόσες απειλές σοβαρών οικονομικών κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία, ώστε ο Πούτιν να σκεφτεί: «Αν προχωρήσω σε μεγάλη εισβολή και τελικά καταστραφεί η οικονομία και γυρίσουν πίσω στρατιώτες σε φέρετρα, μήπως κινδυνεύω να πέσω;».
Η Φινλανδοποίηση της Ουκρανίας και ο φόβος της Δημοκρατίας
Στην ανάλυσή του ο Φρίντμαν εξηγεί τι είναι αυτό που φοβάται στ’ αλήθεια ο πρόεδρος της Ρωσίας, σημειώνοντας ωστόσο πως οι ανησυχίες της Ρωσίας σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας στη βορειοατλαντική συμμαχία είναι «θεμιτές».
«Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ρωσία θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι η Ουκρανία είναι ένα γεωπολιτικά ουδέτερο κράτος, όπως η Φινλανδία. Αλλά κατά την άποψή μου, λέει ο Φρίντμαν, ο Πούτιν δεν φοβάται πραγματικά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, κάτι που οι ΗΠΑ έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν είναι στο τραπέζι αυτή τη στιγμή.
Αντίθετα, ο φόβος του Πούτιν είναι ότι η Ουκρανία θα δυτικοποιηθεί. Φοβάται ότι μια μέρα η Ουκρανία θα γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Πόσο κοντά όμως μπορούν να έρθουν δυο χώρες αν δεν το επιθυμούν οι πολίτες της μιας;
Ο Φρίντμαν πιστεύει πως ακόμα κι αν σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία η Δύση, προεξάρχοντος του Αμερικανού προέδρου Μπάιντν τον υποχρεώσει να αναδιπλωθεί «μπορεί να μην κατακτήσει τη χώρα με εισβολή, δεν θα εγκαταλείψει όμως εύκολα την ανάμιξη στην πολιτική της, προσπαθώντας να εγκαταστήσει λακέδες στο προεδρικό της μέγαρο και ενδυναμώνοντας εκεί τους Ρωσόφωνους να προσπαθούν συνεχώς να φέρουν τις δύο χώρες πιο κοντά».
Τα «κρυφά όπλα» του Πούτιν είναι πολλά και τα διατηρεί πάντα σε ανάπτυξη. Είναι όπλα που δεν προκαλούν άμεσα και δεν κραυγάζουν αλλά διαβρώνουν την κοινωνία και εισχωρούν στον πυρήνα της. Έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τα τα τανκς που έχει παρατάξει στις συνοριογραμμές καθώς οδηγούν σε πόλωση της κοινής γνώμης και συμβάλλουν στη χάραξη διαχωριστικών γραμμών.
Ένας απομονωμένος εμμονικός ηγέτης
Ο Άντριου Γουντ (Andrew Wooden), ο πρώην πρεσβευτής της Βρετανίας στη Μόσχα, γράφοντας στο περιοδικό American Purpose πριν λίγες μέρες, σημείωσε: «Από τότε που ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού το 2020, ο Πούτιν εργαζόταν από το «μπούνκερ» του τις περισσότερες φορές. Οι συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο ακόμα και με τους πιο στενούς συνεργάτες του είναι δύσκολο να οργανωθούν».
Ο Πούτιν, σε αντίθεση με τους σοβιετικούς προκατόχους του, λέει ο Φρίντμαν, δεν χρειάζεται να διαβουλεύεται με ένα Πολιτικό Γραφείο ή με οποιαδήποτε ηγεσία του κόμματος. Αν, όπως φαίνεται, υπάρχουν τώρα λιγότερα έμπιστα άτομα με άμεση πρόσβαση στον Πούτιν, η έλλειψη τριβής και επαφής με συμβούλους επηρεάζει την κρίση του».
