Η ανθρώπινη συμπεριφορά, στη διάρκεια του χρόνου, ήταν πάντα ψυχρή, έως και αδιάφορη ως προς τους αριθμούς και τα νούμερα. Σιγά-σιγά, οι αποστάσεις, τα χιλιόμετρα, οι τιμές των προϊόντων, οι αθλητικές επιδόσεις, οι πωλήσεις των βιβλίων, δίσκων, οι ακροαματικότητες των ραδιοφώνων, οι θεαματικότητες της τηλεθέασης, οι προβλέψεις των εκλογών, τα εισιτήρια των συναυλιών, των θεάτρων, των ταινιών, τα clicks του διαδικτύου, τα π ά ν τ α, μετριόνται με νούμερα, αριθμούς και ποσοστά· αυτή η αριθμητική λογική θα συνεχίζεται αέναα και θα εδραιώνεται στο υποσυνείδητο ως μοναδικός (?) «τρόπος σκέψης».
Μη ξεχνάμε, η καθημερινή σχέση με το χρήμα μάς ωθεί να αντιμετωπίζουμε την ίδια τη ζωή αριθμητικά…
Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετική η κατάσταση; Χρόνια τώρα παρατηρώ το είδος μας κι αναρωτιέμαι: η αναφορά και η εξοικείωσή μας με τα νούμερα, κατά πόσο ταρακούνησε την παγκόσμια συνείδηση προς αποφυγή της κατάρας που μας βρήκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και προκάλεσε στη γηραιά Ευρώπη, τον θάνατο τουλάχιστον 80.000.000 ψυχών; Συνεχίζουμε βέβαια να παρατηρούμε πως οι περιφερειακοί και οι τοπικοί πόλεμοι, σήμερα, στην εποχή μας, συνεχίζουν απτόητοι το καταστροφικό τους έργο…
Ναι, είναι αριθμοί τους οποίους δεν μπορούμε, εμείς οι μεταγενέστεροι του πολέμου, να συνειδητοποιήσουμε την πραγματική τους διάσταση, ώστε να γίνει αντιληπτό το βαθύτερο μέγεθός τους…
Ας γυρίσουμε όμως λίγο πιο πίσω· στην περίοδο 1914-1923 οι Νεότουρκοι δολοφόνησαν πάνω από 300.000 Ελλήνων του Πόντου, (βλέπε: Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού), χώρια από τις Γενοκτονίες των Αρμενίων και Ασσυρίων. Σήμερα υπάρχει το θέμα της αστεγίας και της πείνας στα ατέλειωτα καραβάνια των προσφύγων σε ημερήσια διάταξη· μέσα στο 2021, οι χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά υποσιτισμού είναι το Αφγανιστάν, η Αιθιοπία, το Νότιο Σουδάν, η Συρία, η Υεμένη. Τα στοιχεία λένε πως μόνο από την πείνα, χάνονται σ’ αυτές τις χώρες 7 άνθρωποι κάθε λεπτό (!!!), με το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων να αφορά στις παιδικές ηλικίες από 5 έως 10 ετών…
Στη χώρα μας, στη διάρκεια του πολέμου (1940-1945) 500.000 έως και 800.000 ανθρώπων έχασαν τη ζωή τους από την πείνα και τις πολεμικές συγκρούσεις. Οι νεκροί στη χώρα μας, σε περίοδο δυο χρόνων από την εμφάνιση του Covid-19, έχουν φθάσει προς το παρόν τους 24.917 !!! Παγκοσμίως, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 5.000.000 είναι οι απώλειες από κορονοϊό, απ’ ό,τι καταγράφεται επίσημα.
Ομολογώ πως λυπάμαι πολύ που αναφέρομαι σε μακάβρια νούμερα, διότι μιλάμε για ζωές, ανθρώπινες υπάρξεις, οικογενειακές ιστορίες!
Παραδέχομαι πως ζούμε μέσα σε ένα παράλληλο παραλήρημα με τρελά νούμερα που περνούν από μπροστά μας δίχως να συνειδητοποιούμε πολλές φορές τα μεγέθη τους! Εάν πάμε στο χώρο των σπορ, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις κ.α. θα βρεθούμε μπροστά σε αστρονομικά-προκλητικά-απίστευτα ποσά-νούμερα, που υπογραμμίζουν τις οικονομικές αντιφάσεις μιας παγκόσμιας αγοράς, η οποία ευνοεί σκανδαλωδώς την κερδοφόρα ανισότητα.
Το τριψήφιο νούμερο των νεκρών από τον κορονοϊό εμφανίζεται πλέον καθημερινά και προσπαθούμε να το… αγνοήσουμε, να το παρακάμψουμε μέσα από άλλα γεγονότα (έκρηξη χουλιγκανισμού, δολοφονίες, γυναικοκτονίες, Τουρκικές απειλές, Ρωσίες, Ουκρανίες… Επί πλέον, παράλληλα με τα έως τώρα πενταψήφια νούμερα 25.000+, που επαναλαμβάνω είναι ήδη νεκροί, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για να περάσουμε λέει, ξέγνοιαστες μέρες… στα χωριά μας με Καρναβάλια, Πασχαλινά γλέντια και γενικά χαρούμενες, γιορτινές μέρες. Έχουμε δηλαδή πρόθεση να κλείσουμε τα αυτιά και τις καρδιές μας, να προσπεράσουμε ένα τέτοιο εθνικό καθημερινό πένθος, για «να περάσουμε καλά τις γιορτές». Για ποια ενσυναίσθηση, για ποια συμπαράσταση στο πένθος!
Είναι άραγε οξύμωρη μια τέτοια πρόθεση ή είναι έκφραση του ενστίκτου επιβίωσης; Τι θα διαλέξουμε: την αγωνία με τα δραματικά νούμερα ή τη χαρά των εορτών;
Θα έλεγα πως και τα δυο αυτά είναι αντίθετα, συγχρόνως όμως και σοβαρά. Η διάσταση του Θανάτου και της Ζωής είναι συνεχώς μπροστά μας και μένει στον καθένα μας τι θα σεβαστεί.
Η τέταρτη φάση τού κορονοϊού, η οποία ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο, ξέσπασε και διογκώθηκε τώρα, απειλώντας τα χαμόγελα αισιοδοξίας και τα συμβολικά μηνύματα που συνηθίσαμε να εκφράζουμε με ευχές.
Πώς να ανατρέψεις μια τέτοια παράδοση συναισθηματικής εκτόνωσης; Συγχρόνως πώς και πόσο να εμποδίσεις την κατανάλωση της αγοράς; Να που το τραγικό τού πόνου με το στοιχείο της χαράς είναι αναγκαίο να πορευτούν μαζί, με σεβασμό και κατανόηση του ενός προς το άλλο.
Οφείλουμε να προσθέσουμε πως οι γιορτές και οι οικογενειακές και φιλικές μαζώξεις θα προκαλέσουν επί πλέον μεταδώσεις του ιού και συνεπώς, θα προστεθούν νέα θύματα στον τραγικό κατάλογο των αριθμών, τόσο που δεν φανταζόμαστε…
Λύση δεν βλέπω να υπάρχει. Στην ουσία τα ν ο ύ μ ε ρ α είμαστε ε μ ε ί ς, με οποιαδήποτε έννοια. Έτσι, θα πορευτούμε όλοι μαζί στον λαβύρινθο, με την όποια δύναμη σκέψης και κουλτούρας έχει ο καθένας, προσαρμοσμένες στις ανάγκες της εποχής μας.
* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
