Νίκος Φασφαλής*: Τα επικοινωνιακά τους παιχνίδια αποπροσανατολισμού δε θα περάσουν! – Με το κεφάλι ψηλά  συνεχίζουμε τον  αγώνα για το Σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας!

«Εσθλά αγορεύοντες,κακά δε φρεσί βυσσοδόμευον» (Ομήρου  Οδύσσεια)

Η διπροσωπία και η υποκρισία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας απέναντι στους Εκπαιδευτικούς μπορεί να περιγράφει άριστα με αυτή τη φράση του Ομήρου αφού όταν βρισκόμαστε μπροστά σε δυσκολίες, όπως συμβαίνει τώρα με την πανδημία, λένε και κάποια καλά λόγια για τους Δασκάλους, ενώ ταυτόχρονα κρυφά σχεδιάζουν σε βάρος τους άλλα.
Η απωθητική αυτή τακτική και η διπροσωπία της κυβερνητικής πολιτικής αποκαλύφτηκε από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στις πρωτόγνωρες συνθήκες που δημιουργήθηκαν λόγω της πανδημίας.
Στα επικοινωνιακά αυτά παιχνίδια της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, οι Εκπαιδευτικοί παίρνουμε τα εύσημα για κάποιες μέρες όταν “εξυπηρετούμε” το κυβερνητικό αφήγημα και ακολούθως μόλις υψώσουμε φωνή αντίστασης με τις θέσεις  του Κλάδου για το Σχολείο που θέλουμε έρχονται τα απειλητικά ραβασάκια!
Θεωρώ χρέος απέναντι στην ιστορία του Κλάδου, τις μέρες αυτές της σιωπής την ανάδειξη της αλήθειας και την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των συναδέλφων που κυριολεκτικά με αίσθημα αυτοθυσίας δίνουν καθημερινά τη μάχη για να κρατήσουν το Δημόσιο Σχολείο όρθιο!
Μια απλή καταγραφή των πεπραγμένων της Υπουργού Παιδείας αποδεικνύει την υποκρισία αλλά και την επιλογή της Εκπαίδευσης ως χώρου πειραματισμού  για την φαλκίδευση θεμελιωδών  δικαιωμάτων και κατακτήσεων  αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων.

• Αλήθεια δεν είναι ότι με “σύμμαχο” την πανδημία η Υπουργός της Παιδείας και η Κυβέρνηση με τα νομοθετήματα της οδηγεί στην αποδόμηση του Σχολείου της Δημοκρατίας, της συνεργασίας, της συλλογικής προσπάθειας και των ίσων ευκαιριών!
• Αλήθεια δεν είναι ότι εν μέσω του πρώτου κύματος της πανδημίας και ενώ οι εκπαιδευτικοί έδιναν τη μάχη για να κρατήσουν το Δημόσιο Σχολείο όρθιο, η Υπουργός αύξησε τον αριθμό των μαθητών σε 25 ανά τμήμα;
• Αλήθεια δεν είναι ότι με μια τροπολογία μέσα σε μια νύχτα με το σύστημα “του ξαφνικού θανάτου” καρατόμησε τους Διευθυντές Εκπαίδευσης και με αδιαφανείς εξπρές διαδικασίες προχώρησε στην “επιλογή προσωρινών” Διευθυντών Εκπαίδευσης και τώρα μετά από δύο χρόνια περίπου προχωρά σε “νέες” επιλογές, που όπως φαίνεται θα εξελιχθεί σε προσπάθεια εδραίωσης του κομματικού κράτους, από ελεγχόμενα Συμβούλια Επιλογής και από τα οποία απουσιάζουν οι εκπρόσωποι του Κλάδου;
• Αλήθεια δεν είναι ότι ενώ μπήκαμε σε επόμενη φάση της πανδημίας με το «κόλπο» των ηλεκτρονικών εκλογών που εξελίχθηκε σε φιάσκο προχώρησε στην κατάργηση του θεσμού των Αιρετών μετά από έναν αιώνα λειτουργίας του, βάζοντας ταυτόχρονα έτσι και την ταφόπλακα στις αρχές της Διαφάνειας και της Ισονομίας που με αγώνες κατακτήθηκαν και οδήγησε στη μαύρη περίοδο των Δοτών;
• Αλήθεια δεν είναι ότι η Υπουργός της Παιδείας εκμεταλλευόμενη μια νέα μετάλλαξη του ιού, νομοθετεί για την “αναβάθμιση” του Σχολείου και την “ενδυνάμωση” των Εκπαιδευτικών συνεχίζοντας το «πείραμα» του πλήρους ελέγχου της Εκπαίδευσης και των Εκπαιδευτικών;
• Αλήθεια δεν είναι ότι ενώ προσπαθεί να επαναφέρει την Αξιολόγηση – Επιθεώρηση, που ίσχυε στην Ελλάδα μέχρι το 1982,ένα σύστημα που ουσιαστικά δεν έχει ως στόχο τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και τη συμβολή των εκπαιδευτικών σ’ αυτό, αλλά τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και τη χειραγώγησή τους;
• Αλήθεια δεν είναι ότι για να καλύψει τους αληθινούς στόχους της η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου συνεπικουρούμενη από γνωστούς κύκλους εστιάζει στο θέμα της αξιολόγησης των Εκπαιδευτικών ώστε να τους αποδυναμώσει στα μάτια της κοινωνίας;
• Αλήθεια δεν είναι ότι για να κάμψει την αντίσταση των Εκπαιδευτικών αφού με τη σχεδόν καθολική τους συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις δίνουν απάντηση ράπισμα στην Υπουργό έσυρε τον Κλάδο στα δικαστήρια;
• Αλήθεια δεν ότι αφού όλα τα προηγούμενα δεν ήταν ικανά να κάμψουν το φρόνημα του Κλάδου προσφεύγει εκβιασμούς και απειλές για παραδειγματικές τιμωρίες για όσους δε συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις;
• Αλήθεια δεν είναι ότι προχωρά εν μέσω διδακτικού έτους σε πλήθος συγχωνεύσεων και καταργήσεων τμημάτων, προκειμένου να πετύχει τον «πολυπόθητο» στόχο των 25 μαθητών ανά τμήμα;
• Αλήθεια δεν είναι ότι σήμερα και ενώ φουντώνει η πανδημία με τη νέα της μετάλλαξη οι Εκπαιδευτικοί αβοήθητοι χωρίς κανένα απολύτως νέο μέτρο προστασίας παλεύουν να κρατήσουν το Δημόσιο Σχολείο ζωντανό και να μείνουν κοντά στα παιδιά καλύπτοντας τα χιλιάδες κενά που προκύπτουν;

Φτάνει πια!
Πρέπει να μπει ένα τέλος στην ανάλγητη αυτή κυβερνητική πολιτική στην Παιδεία!
Οι Εκπαιδευτικοί έδειξαν για μια ακόμη φορά, απέναντι στις απειλές και  τους εκβιασμούς, στάση ευθύνης που τους  διακρίνει διαχρονικά για να κρατήσουν το Δημόσιο Σχολείο όρθιο.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλες και όλους!
Ο αγώνας για το Σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας συνεχίζεται ανυποχώρητα!!!

* Ο Νίκος Φασφαλής είναι πρώην αιρετός ΚΥΣΠΕ με τη παράταξη της Δημοκρατική Συνεργασία Εκπαιδευτικών Π.Ε. (ΔΗ.ΣΥ.)