Νότης Μαυρουδής:  «Αόρατοι» επί 34 χρόνια… (Καταλήψεις και κατάλοιπα)

Είναι μερικά πράγματα που δεν χωνεύονται· μπαίνουν στο πνευματικό… στομάχι, που δεν μπορεί να τα «αλέσει», ούτε να τα χωνέψει… Μέσα σ’ αυτά τα γεγονότα είναι και κάποιες καταλήψεις, οι οποίες γίνονται, τις περισσότερες φορές για ψύλλου πήδημα. Με αφορμές τα όποια στραβά έχουν δημιουργηθεί και επικρατήσει στην καθημερινότητα του κάθε πολίτη (και είναι πολλά αυτά…), οι καταλήψεις σε σχολεία, χώρους εργασίας, πανεπιστημιακές δομές κλπ, έχουν εξελιχθεί στον πιο εύκολο τρόπο διεκδίκησης και εργασιακού-συνδικαλιστικού πολιτικού αγώνα…
Με αφορμή τη λήξη τής κατάληψης του Βιολογικού τού ΑΠΘ και το πρόσφατο παράδειγμα εις βάρος του πρύτανη του ΑΠΘ Νίκου Παπαϊωάννου, ο οποίος απειλήθηκε και λοιδορήθηκε από το γνωστό «άγνωστο» συνονθύλευμα μπαχαλάκηδων που συμπεριφέρονται με στιλ συμμορίας, αποκαλύφθηκε εκείνο που κρυβόταν κι αποσιωπόταν επί 34 (τριάντα τέσσερα) συναπτά χρόνια!!! Όλες αυτές τις τρεισήμισι δεκαετίες, η «εγκατάσταση» των καταληψιών στο ΑΠΘ (από το 1987-88!!!), δεν καταδικάστηκε από τις πρυτανικές αρχές είτε από κάποια πολιτική δύναμη ή έστω, βρε αδελφέ, να την επαίνεσε ή να την δημοσιοποίησε ευρύτερα, ώστε να μάθουμε κι εμείς, οι έξω-πανεπιστημιακοί απλοί πολίτες, το πόσο ευάλωτη είναι αυτή η χώρα, από τους κάθε είδους «εκπορθητές»- «εισβολείς» των πανεπιστημιακών αιθουσών και των ανίκανων, στην πλειοψηφία τους, πρυτάνεων, οι οποίοι ολιγωρούν, φοβούνται, αναβάλλουν ή μένουν αδιάφοροι μπροστά σε τέτοιες «λεπτομέρειες», οι οποίες, δυστυχώς, χαρακτηρίζουν, κατά μεγάλο μέρος, κυρίως την ανώτερη εκπαιδευτική μας βαθμίδα.
Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστεί πως δεν συντρέχει κανένας λόγος, για μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις· υπάρχουν, επί χρόνια συσσωρευμένα, πολλαπλά προβλήματα κι αιτήματα στις διάφορες βαθμίδες τής Εκπαίδευσης. Ωστόσο, από το σημείο τού «δικαιώματος» έως τις βίαιες, αντιδημοκρατικές κι αυταρχικές συμπεριφορές, τις θανατικές «καταδίκες» και απειλές εις βάρος πρυτάνεων, τα γελοία κηδειόσημα, το ύφος των εισβολέων φοιτητών και «φοιτητών», αρνητών κάθε διαλόγου και ειρηνικών συνομιλιών, όλη αυτή η αναταραχή, η έλλειψη κατανόησης προς τους άλλους, είναι ικανή να τραυματίσει το κράτος δικαίου, όπως και την ομαλότητα λειτουργίας της εκπαίδευσης.
Μου έκανε εντύπωση ένα απόσπασμα από τη δημόσια ανακοίνωση των καταληψιών, αμέσως μετά την έξοδό τους από τον κατειλημμένο χώρο, επαναλαμβάνω, επί 34 χρόνια!
«Ως καταληψίες θα συνεχίσουμε να δίνουμε ζωή στα άδεια κτήρια ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε για πάντα καταληψίες. Καμία επίθεση από το κράτος και τους μηχανισμούς του δεν μπορεί να εκκενώσει τα όνειρα μας. Αυταπάτες τέλος, επαναφορά στην πραγματικότητα. Είμαστε εδώ και θα μας βρίσκετε πάντα απέναντί σας»
Δεν μπορώ εύκολα να αντιμετωπίσω μια τέτοια, αδιαμφισβήτητα  α π ε ι λ η τ ι κ ή, προς άπαντες δήλωση-ανακοίνωση.
Στέκομαι όμως στο σοβαρότατο θέμα τής αδιαφορίας των πολιτικών κομμάτων κι αναφέρομαι κυρίως στο δημοκρατικό – προοδευτικό κομματικό μωσαϊκό, κατά κύριο λόγο με κομμουνιστικές, αριστερές, σοσιαλδημοκρατικές, ως επί το πλείστον, τοποθετήσεις στο υποσυνείδητο του ευρύτερου πολιτικοποιημένου κόσμου·
Την στάση αυτή των κομμάτων, καθώς και την απουσία δηλώσεων συμπαράστασης προς τον πρύτανη του ΑΠΘ, με εξαίρεση την πάντα ενεργή Άννα Διαμαντοπούλου, δεν μπορώ να την… συλλάβω. Να την κατανοήσω!
Σκέφτηκα: «Να ένας διακριτικός κι εύσχημος τρόπος. Η αποσιώπηση των κομμάτων ισοδυναμεί ουσιαστικά, με  σ υ μ π α ρ  ά σ τ α σ η  στους καταληψίες. Επίσης, η  α π ο σ ι ώ π η σ η, κάθε πληροφορίας επί του θέματος, υποβαθμίζει το γεγονός για να μην προκαλεί προβληματισμούς στο πόπολο».
Οι καταλήψεις των 34 χρόνων είναι η μόνιμη, παράλογη «λογική»,
η οποία λειτούργησε από γενιά σε γενιά! Μέσα σε αυτή τη μακρά περίοδο, ασφαλώς και υπήρξαν διαφορετικοί «καταπατητές» του χώρου. Οι πρώτοι παρέδωσαν τη σκυτάλη στους επόμενους κι εκείνοι στους μεθεπόμενους. Αντιλαμβάνονται τους κατειλημμένους χώρους ως τσιφλίκι δικό τους που «δεν μπορεί κανείς να τους το πάρει». Είναι το κάστρο που τους ανήκει και το διαχειρίζονται σαν… ιδιοκτήτες. Δηλώνουν εξάλλου πως «Ως καταληψίες θα συνεχίσουμε να δίνουμε ζωή στα άδεια κτήρια». Και για να σαρκάσω, με αυτή τη λογική, οι καταλήψεις… ζωντανεύουν τα άδεια κτήρια και τα γλυτώνουν από την ερημοποίηση…
Λοιπόν, επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δείχνει πως οι καταλήψεις, με τον τρόπο που γίνονται, είναι επιβλαβείς για το εκπαιδευτικό και κοινωνικό σώμα, θα πρότεινα στα λεγόμενα προοδευτικά αντιπολιτευόμενα κόμματα να είναι περισσότερο σαφή, ως προς το συγκεκριμένο θέμα και δίχως τις γνωστές υπεκφυγές με το γνωστό «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».
Η κατάσταση των βίαιων καταλήψεων ίσως επιδεινωθεί αν κυβέρνηση κι αντιπολίτευση δεν συνετιστούν και συνεχίσουν να κρύβουν το πρόβλημα κάτω απ’ το χαλί. Να ισχύσουν νόμοι και ενημέρωση. Να κατανοήσουμε πως με τον παραλογισμό τής  ανοχής κι απόκρυψης τέτοιων ενεργειών, όπως αυτή ενάντια στον πρύτανη του ΑΠΘ, δημιουργείται πνευματική  γ ά γ γ ρ α ι ν α που εξαπλώνεται και μολύνει ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.
Πέρα από τους τραμπουκισμούς, οι εικόνες ρύπανσης και καταστροφής που παρουσιάζουν οι δημόσιοι χώροι και η συνεχής βεβήλωση τοίχων, αγαλμάτων και μνημείων, είναι ενδεικτική της υποβάθμισης της πνευματικής, εκπαιδευτικής, γνωσιακής μελλοντικής μας διαδρομής…
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω αυτό το κείμενο και νέα είδηση έσκασε! Άλλος ένας καθηγητής ξυλοκοπήθηκε από κουκουλοφόρους, οι οποίοι εισέβαλαν αυτή τη φορά στην ΑΣΟΕΕ. Άσχετα από τις όποιες κατηγορίες για σκοτεινές δράσεις, που βαραίνουν τον συγκεκριμένο καθηγητή, υπάρχουν δικαστήρια και νόμοι. Αλλοίμονο αν καταλήξουμε, ως κοινωνία, στην αυτοδικία· διότι έτσι επιστρέφουμε σε σκοτεινές εποχές, πριν από τον πολιτισμό.

* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης

Δείτε τα 320 προηγούμενα άρθρα του Νότη Μαυρουδή