Οι πόλεις στην Ευρώπη κατέχουν δυστυχώς ένα εξαιρετικά δυσάρεστο ρεκόρ σε σχέση με την παιδική φτώχεια. Η παιδική φτώχεια στις περισσότερες πόλεις είναι υψηλότερη από τον εθνικό μέσο όρο της χώρας (πχ Βρυξέλλες 40% ποσοστό έναντι 20% για το Βέλγιο).
Συγκεκριμένα, με βάση τα στατιστικά δεδομένα τα παιδιά που ζουν σε αστικές περιοχές -και σε υποβαθμισμένες ζώνες- διατρέχουν 3 έως 10 φορές υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας, καθώς αντιμετωπίζουν πολλαπλές προκλήσεις όπως η έλλειψη σταθερής στέγασης ,ανισότητες ευκαιριών, κίνδυνο διακρίσεων, βία, κοινωνική απομόνωση, άνιση πρόσβαση σε υπηρεσίες φροντίδας ή υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης.
Ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες περιοχές των πόλεων τα παραπάνω “χτυπούν κόκκινο” θέτοντας τα παιδιά και τις οικογένειες τους σε μεγάλη έκθεση και κινδύνους.
Η πρόληψη πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα όπως και η έγκαιρη παρέμβαση αλλά και καταστολή με ολιστικές μακροπρόθεσμες τοπικές στρατηγικές για τη μείωση της παιδικής φτώχειας.
Η τοπική αυτοδιοίκηση σε συνδυασμό με εθνικές πολιτικές και χρηματοδότηση μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας.
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση αποτελεί η πρωτοβουλία πόλεων, μέχρι σήμερα, 18 πόλεις στην Ευρώπη, που έχουν υπογράψει συμφωνία υπό τον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων (European Pillar of Social Rights) για δέσμευση από κοινού 6 δισ. ευρώ για την ενίσχυση των υπηρεσιών παιδικής μέριμνας και παροχής υποστήριξης για παιδιά που ζουν σε αστικές υποβαθμισμένες περιοχές ενισχύοντας με εξειδικευμένα μέτρα για παιδιά ΑΜΕΑ αλλά και μονογονεϊκές οικογένειες, μετανάστες, ρομά κλπ
Ένα ενδεικτικό πλαίσιο δράσεων και πολιτικών για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας επικεντρώνεται στα παρακάτω:
Ωστόσο, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η παιδική φτώχεια συνδέεται και με την παιδική παραμέληση και την παιδική κακοποίηση όπως έχουν δείξει επιστημονικές έρευνες.
Η παιδική παραμέληση συχνά ξεκινά από την αποτυχία ενός φροντιστή να παρέχει στα παιδιά τα απαραίτητα, όπως φαγητό, στέγη και βασική επίβλεψη.
Το πρόσθετο εισόδημα που παρέχεται στις οικογένειες αυτές καθώς και οι υπόλοιπες συμπληρωματικές πολιτικές εκπαίδευσης και ένταξης μπορούν να υποστηρίξουν τους γονείς ή κηδεμόνες και κατά συνέπεια και τα παιδιά τους.
Η πανδημική κρίση (COVID-19) έχει οξύνει τις ανισότητες και έχει επιδεινώσει την παιδική φτώχεια και οι δημοτικοί προϋπολογισμοί δεν επαρκούν. Σε αυτό το πλαίσιο απαιτείται η συμπλήρωσή τους με μεγαλύτερη επένδυση από τον εθνικό και ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Ως ένα καλό παράδειγμα οι 18 πόλεις στην Ευρώπη πρωτοστατούν και δεσμεύονται να κάνουν ακόμη περισσότερα για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας και παραμέλησης ενθαρρύνοντας και άλλους να αναλάβουν ανάλογες πρωτοβουλίες…
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PesWomen) και Διδάσκουσα (ΕΔΙΠ) στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών & Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δείτε τα 54 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
Με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης,…
H διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με αγωνία την κλιμάκωση στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας μετά και τη…
Η δρομολόγηση κοινών δράσεων και πρωτοβουλιών που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση των πολιτικών πρόληψης στον…
Τις προηγούμενες ημέρες, με αφορμή το “4th Parliamentarian Forum: Strategies Against the Far Right” του…
Ανακοίνωση εξέδωσε ο δήμος Αθηναίων, σχετικά με το σιντριβάνι της πλατείας Συντάγματος και τις εργασίες καθαρισμού και συντήρησής…
Τη δημιουργία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής έναντι της Νέας Δημοκρατίας έθεσε ως προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ ο…