Οφείλουμε να καταθέσουμε δύο βασικές – κατά τη γνώμη μας – παραδοχές.
α) Οι εκδηλώσεις βίας στους εκπαιδευτικούς θεσμούς έχουν κυρίως εξωσχολικές, κοινωνιολογικοί τύπου, πηγές. Η σκληρή πανδημία, η παρατεταμένη οικονομική κρίση, τα οξυμμένα και πολλαπλά προβλήματα των οικογενειών, η ανασφάλεια των νέων για το μέλλον τους είναι εστίες επώασης της συμβολικής και πραγματικής βίας.
β) Το σχολείο δεν μπορεί να επιλύσει ολοκληρωτικά τα φαινόμενα βίας που εκδηλώνονται στους κόλπους του. Μπορεί όμως και οφείλει να αμβλύνει τις επιπτώσεις τους και να προάγει μια κουλτούρα μη χρήσης βίας.
Πρόταγμά μας: Η βία δεν είναι λύση – είναι εχθρός του ανθρώπου.
Προς τούτο προτείνουμε:
- Αντιμετωπίζουμε τα φαινόμενα βίας πρωτίστως σε συλλογικό επίπεδο (Σύλλογος Διδασκόντων, Καθηγητές του σχετικού Τμήματος κλπ) πάντα με παιδαγωγικό πνεύμα και με βάση τις σχετικές νομοθετικές προβλέψεις.
- Ενισχύουμε τον παιδαγωγικό μας Λόγο και το ουμανιστικό αξιακό φορτίο του στη διδασκαλία μας και στις σχολικές δραστηριότητες. Διαπαιδαγωγούμε, μορφώνουμε, εκπαιδεύουμε, κοινωνικοποιούμε.
- Αφιερώνουμε με συστηματικό τρόπο ένα μέρος της σχολικής λειτουργίας και της διδασκαλίας μας σε ανοιχτό διάλογο με ζητήματα που αφορούν τους μαθητές και τις μαθήτριές μας και με «πρώτο λόγο» σε αυτούς / αυτές.
- Διατηρούμε όσο το δυνατόν καλύτερη και συχνότερη επικοινωνία με τους γονείς και συνεργαζόμαστε με τον Σύλλογο Γονέων.
- Καλλιεργούμε το συναισθηματικό κόσμο των μαθητών και των μαθητριών με τις αξίες της αγάπης και της αλληλεγγύης, της φιλίας και της συνεργατικότητας κλπ.
- Οι ΕΛΜΕ οργανώνουν τηλεδιασκέψεις και εκδηλώσεις με θέμα τα «φαινόμενα βίας στο σχολείο» σε τοπικό επίπεδο και σε συνεργασία με τους Διδασκαλικούς Συλλόγους, με σχετικούς με την παιδεία κοινωνικούς και επιστημονικού φορείς, με τα οικεία Πανεπιστήμια, με ειδικούς εισηγητές.
- Οι εκπαιδευτικοί είμαστε «κοινωνικά δηλωμένοι» εχθροί της βίας. Ως παιδαγωγοί ο Λόγος μας είναι σε αρμονία με τις πράξεις μας και την όλη συμπεριφορά μας.
