Το σχέδιο ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ να σταματήσουν κάθε αγωνιστική προσπάθεια του κλάδου απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας εξελίσσεται με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο.
Την πιο κρίσιμη ώρα, όταν 100.000 απεργοί εκπαιδευτικοί βρέθηκαν στο δρόμο μαζί με τους γονείς και τους μαθητές, όταν σύσσωμος ο κλάδος συμμετείχε στην απεργία – αποχή και το Υπουργείο Παιδείας βρισκόταν στην πιο δύσκολη θέση, αυτές οι δυνάμεις τράβηξαν το «χαλί κάτω από τα πόδια» των συναδέλφων, αγνόησαν τη θέση του κλάδου για συνέχιση της απεργίας – αποχής και πρωτοστάτησαν με «κάθε τρόπο» έτσι ώστε στη Γενική Συνέλευση των Προέδρων (16-10-21) να μην αποφασιστεί συνέχισή της. Είπαν συνειδητά ψέματα στον κλάδο ότι «…θα συνεχιστεί ο αγώνας κατά της αξιολόγησης με άλλους τρόπους…». Επί ένα μήνα οι συνάδελφοι σε όλη την Ελλάδα περιμένουν από την πλειοψηφία να ακούσουν τη θέση της Ομοσπονδίας… για το πως θα συνεχιστεί ο αγώνας!
Αρνήθηκαν πεισματικά όλο αυτό το διάστημα να προκηρυχθεί Γενική Συνέλευση Προέδρων ώστε να λυθεί αυτό το αδιέξοδο. Όταν, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ομοσπονδίας, 36 ΕΛΜΕ σε όλη τη χώρα τους αναγκάσαμε με βάση το καταστατικό να καλέσουν Γενική Συνέλευση Πρόεδρων προέβησαν σε μια πρωτοφανή κίνηση: Ζήτησαν μια «κατά παραγγελία» γνωμοδότηση από τη νομική σύμβουλο της ΟΛΜΕ, μια κατάπτυστη και απαράδεκτη γνωμοδότηση προκειμένου να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Ήταν τέτοια η «πρεμούρα» τους να τρομοκρατήσουν τους συναδέλφους, λίγο πριν το κύκλο των Γενικών Συνελεύσεων, που παρότι η γνωμοδότηση έφτασε στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ Τρίτη 16/11/21 το απόγευμα, την απέστειλαν χωρίς καν να συζητηθεί τις πρώτες πρωινές ώρες. Μας προβληματίζει επίσης η στάση ορισμένων νομικών συμβούλων πέριξ διαφόρων Ομοσπονδιών αλλά και της ΟΛΜΕ που με τόση ευκολία επιχειρηματολογούν υπέρ της εφαρμογής διατάξεων του νόμου Χατζηδάκη.
Είναι ξεκάθαρο ακόμα και στον πιο δύσπιστο συνάδελφο ότι όλες αυτές οι κινήσεις είναι προϊόν σχεδίου των παρατάξεων ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ γιατί τα κόμματα τους συμφωνούν με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. στην εκπαίδευση που πλευρές τους έχουν εφαρμόσει διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις.
Οι αποφάσεις των σωματείων δεν καθορίζονται από τους νομικούς και τους δικηγόρους και καμία συνδικαλιστική δύναμη δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από γνωμοδοτήσεις ή αποφάσεις δικαστηρίων. Αν το εργατικό κίνημα προχωρούσε με βάση τις αποφάσεις των δικαστηρίων και των νομικών γνωμοδοτήσεων τότε κανένα δικαίωμα δεν θα κατακτιόταν.
Στο όνομα της «ενημέρωσης» και της «προστασίας» των συναδέλφων, η ηγεσία της ΟΛΜΕ βαδίζει σε πολύ επικίνδυνους δρόμους με τραγικές συνέπειες για το παρόν και το μέλλον του κλάδου. Η «κατά παραγγελία» γνωμοδότηση αλλά και η επιχειρηματολογία αυτών των δυνάμεων υιοθετούν όλη την πολιτική γραμμή του νόμου Χατζηδάκη αλλά και του εξώδικου του Υπουργείου Παιδείας.
Αποδέχονται τη δυνατότητα να βαφτίζεται «πολιτική απεργία» άρα να απαγορεύεται, οποιαδήποτε απεργία στρέφεται ενάντια σε ψηφισμένο νόμο του κράτους. Πρακτικά να απαγορεύεται οποιαδήποτε διεκδίκηση των δημοσίων υπαλλήλων από τα μισθολογικά μας δικαιώματα μέχρι το ωράριο εργασίας αφού καθορίζονται από τους νόμους κάθε κυβέρνησης.
Το δίκιο του αγώνα των εργαζομένων δεν κρίνεται στις αίθουσες των δικαστηρίων, ούτε στις γνωμοδοτήσεις των νομικών. Ούτως ή άλλως οι δικαστικές αποφάσεις που κρίνουν τις απεργίες «παράνομες» είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ –ΠΑΣΟΚ, 112 από τις 114 απεργίες, που έφτασαν στις αίθουσες των δικαστηρίων, κρίθηκαν παράνομες. Το εργατικό κίνημα όμως όχι μόνο δε σταμάτησε τους απεργιακούς αγώνες αλλά με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα τους συνέχισε, σπάζοντας στην πράξη τον αυταρχισμό και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.
Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ έφτασε τον ανορθολογισμό σε άλλα επίπεδα διατυπώνοντας το παρακάτω «ιστορικό» απόφθεγμα: «Σταματάμε την απεργία προκειμένου να μην εφαρμόσουμε τον απεργοκτόνο νόμο Χατζηδάκη!» Απαντάμε σε όσους ονειρεύονται «σκηνές» από την πλατεία Κλαυθμώνος ότι αυτός ο νόμος έκτρωμα θα καταργηθεί στη πράξη.
Η επιτυχία των εργαζόμενων στην e-food, στην Cosco, οι ναυτεργάτες που απεργούν επιστρατευμένοι, η συσπείρωση των εκατοντάδων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσει ο κλάδος. Τα μεγάλα συλλαλητήρια, οι κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά και η μεγάλη πανεργατική απεργία που θα γίνει το επόμενο διάστημα δίνουν απάντηση τόσο στην κυβέρνηση όσο και σε εκείνες τις δυνάμεις που βάζουν πλάτη στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.
Παρόλη τη στάση της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας το Υπουργείο Παιδείας δυσκολεύεται να εφαρμόσει την αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση αφού πηγαίνει από παράταση σε παράταση. Ο αγώνας που δίνουμε εδώ και μήνες όσο κι αν επιθυμεί η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ να σταματήσει, όχι μόνο δεν τέλειωσε αλλά τώρα είναι η ώρα να κλιμακωθεί, να αυξήσουμε την πίεση στην κυβέρνηση. Δυναμικά απαιτούμε προκήρυξη νέας απεργίας – αποχής από την Γενική Συνέλευση των Προέδρων της ΟΛΜΕ. Η ευθύνη της κάθε παράταξης είναι τεράστια απέναντι σε έναν κλάδο που εδώ και 2 χρόνια δίνει έναν αγώνα κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες.
Συναδέλφισες και συνάδελφοι
Αποδεικνύεται με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας. Ο συσχετισμός στην Ομοσπονδία αλλά και σε πολλές ΕΛΜΕ είναι αρνητικός για την ανάπτυξη και την κλιμάκωση των αγώνων. Για μια ακόμα φορά φάνηκε ξεκάθαρα στην πιο κρίσιμη καμπή της πάλης ο ρόλος και η στάση των συγκεκριμένων ηγεσιών. Με τη μαζική μας συμμετοχή στα σωματεία αλλάζουμε τους συσχετισμούς ώστε τα σωματεία να παίζουν τον πραγματικό τους ρόλο.
