Δημοκρατική Συνεργασία Εκπαιδευτικών ΠΕ: Όταν δεν γνωρίζεις πού θέλεις να πας, τότε όλοι οι δρόμοι που ακολουθείς είναι λάθος…

Η Δημοκρατική Συνεργασία Εκπαιδευτικών ΠΕ (ΔΗ.ΣΥ.) με ανακοίνωσή της καταγγέλλει «την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την αδυναμία της να αντιληφθεί το τεράστιο κακό που κάνει στον χώρο της εκπαίδευσης η διαρκής αναστάτωση από τον τρόπο που έχει επιλέξει να ασκεί διοίκηση». Επίσης Καταγγέλλει «την αδιαφορία εξασφάλισης ήρεμου και συνεργατικού κλίματος στα σχολεία, ώστε όλες οι δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας να συμμετέχουν δημιουργικά  σε θεσμικό, επιστημονικό διάλογο, διαμόρφωσης σύγχρονων και χρήσιμων μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση,  για το καλό της νέας γενιάς της πατρίδας μας».

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΔΗ.ΣΥ.
«Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δυόμισι  χρόνια τώρα, ακολουθεί πολιτική μετωπικής αντιπαράθεσης με τους εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα  χρησιμοποιεί τη Διοίκηση της Εκπαίδευσης με  μικροκομματική λογική ακολουθώντας  καταδικασμένες πρακτικές, όπως αυτές των διορισμένων Διευθυντών Εκπαίδευσης και των δοτών εκπροσώπων στη θέση των αιρετών μελών των Υπηρεσιακών Συμβουλίων. Η αλαζονεία, η αδιαλλαξία, η έλλειψη διαλόγου, η άσκηση διοίκησης μέσω διαρκών συγκρούσεων σε όλα τα επίπεδα, αποτελεί κυβερνητική επιλογή, η οποία ασκείται με απόλυτη συνέπεια.
Ο χώρος της εκπαίδευσης όμως δεν  μπορεί να λειτουργήσει δημιουργικά κάτω από καθεστώς εκφοβισμού, πιέσεων, ποινών, αφόρητης και διαρκώς αυξανόμενης γραφειοκρατίας, χωρίς καμία συνεργατική διάθεση. Αυτή η πρακτική είναι στηριγμένη στην αντίληψη πως η εκπαίδευση αποτελεί κυβερνητικό «λάφυρο», το οποίο οι Κυβερνώντες μπορούν να το διαχειρίζονται με όποιον τρόπο επιθυμούν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Σε αυτό το πλαίσιο άσκησης εξουσίας είναι ενταγμένη και η Κυβερνητική επιλογή της μη επανίδρυσης και λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, μέσα στο οποίο όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς (Πολιτικά Κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κοινωνικοί φορείς κλπ) θα μπορέσουν να διατυπώσουν τις απόψεις τους, να καταθέσουν τις προτάσεις τους, για όλα τα θέματα της εκπαίδευσης στη Χώρα μας. Το Υπουργείο Παιδείας, θεωρεί ότι κατέχει την απόλυτη γνώση και τις λύσεις για όλα τα θέματα και για αυτό δεν χρειάζεται διάλογο με κανέναν. Αν η πραγματικότητα καταδεικνύει πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα…
Οι σημερινοί κυβερνώντες αδυνατώντας να διατυπώσουν μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση, που να περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο έως το πανεπιστήμιο, προχωρούν στην άσκηση πολιτικής μέσω «μπαλωμάτων». Είναι χαρακτηριστικό πως στα περίπου 2,5 χρόνια που βρίσκονται στην Κυβέρνηση, έχουν κατατεθεί και ψηφιστεί συνολικά έξι νομοσχέδια (!!) αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας, ένα νομοσχέδιο για το Επιτελικό κράτος που περιέχει διατάξεις αρμοδιότητας Παιδείας, ενώ συνολικά έχουν κατατεθεί δεκαέξι (16) Υπουργικές τροπολογίες αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας σε νομοσχέδια άλλων Υπουργείων (Εσωτερικών, Υποδομών και Μεταφορών, Δικαιοσύνης, Υγείας, Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Μετανάστευσης και Ασύλου)!! Όποιος στο Υπουργείο Παιδείας «θυμηθεί» κάτι καινούριο, πάντα υπάρχει ένα άσχετο νομοσχέδιο για να το εντάξει.
Οι εκπαιδευτικοί βέβαια είναι αναγκασμένοι διαρκώς να ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας, μήπως δεν ανακαλύψουν σε ποια νομοσχέδια, ποιων Υπουργείων κρύβει κάθε φορά η κυρία Κεραμέως τις «νέες» ιδέες της και βρεθούν εκτεθειμένοι.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας θα πρέπει να ξεφύγει από το μικροκομματισμό, την αποσπασματικότητα, τις ιδεοληψίες και την αυταρέσκεια της. Η Ευρωπαϊκή πολιτική, από τις αποφάσεις της Λισαβόνας(2006) για την κατάκτηση της κοινωνίας της γνώσης και την εισαγωγή των καινοτομιών στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών μελών της Ε.Ε. στηρίχθηκε στη χρηματοδότηση μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ  για την εφαρμογή  των καινοτόμων εκπαιδευτικών πολιτικών. Η αλλαγή των Προγραμμάτων Σπουδών που με «καμάρι» παρουσιάζουν η κυρία Κεραμέως  και το ΙΕΠ ως νέες πρωτοβουλίες, είναι ανολοκλήρωτες πολιτικές του προηγούμενου ΕΣΠΑ.
Το Υπουργείο Παιδείας όμως «περί άλλων τυρβάζει» και αγωνιά μόνο για τις δημόσιες σχέσεις της Υπουργού, την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη συζητούν σοβαρά πάνω σε έξι άξονες: την  ποιότητα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, την ένταξη, την  πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, για τους  εκπαιδευτικούς και  τους εκπαιδευτές, την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη  γεωπολιτική διάσταση και προχωρούν στις διατυπώσεις των στόχων που πρέπει να επιτευχθούν, κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή,  στα επόμενα έτη:

• Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 15 ετών με ανεπαρκή γραμματισμό, ανεπαρκή γνώση μαθηματικών και θετικών επιστημών αναμένεται να είναι χαμηλότερο του 15 % έως το 2030 (ποσοστό το 2020: 22,5 % στην ανάγνωση, 22,9 % στα μαθηματικά και 22,3 % στις θετικές επιστήμες)
• Το ποσοστό των μαθητών που φοιτούν στο όγδοο έτος σχολικής εκπαίδευσης με ανεπαρκή γραμματισμό εργαλείων πληροφορικής θα πρέπει να είναι χαμηλότερο του 15 % έως το 2030
• Τουλάχιστον το 96 % των παιδιών ηλικίας μεταξύ τριών ετών και της ηλικίας υποχρεωτικής σχολικής φοίτησης θα πρέπει να συμμετέχουν στην προσχολική εκπαίδευση και φροντίδα έως το 2030 (ποσοστό το 2020: 94,8 %)
• Το ποσοστό των ατόμων που εγκαταλείπουν πρόωρα την εκπαίδευση και κατάρτιση θα πρέπει να είναι χαμηλότερο του 9% έως το 2030 (ποσοστό το 2020: 10,2 %)
• Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 25 έως 34 ετών που έχουν ολοκληρώσει σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 45 % έως το 2030 (ποσοστό το 2020: 40,3 %)·
• Το ποσοστό των αποφοίτων επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης που επωφελούνται από τη μάθηση που βασίζεται στην εργασία κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα πρέπει να ανέρχεται τουλάχιστον σε 60 % έως το 2025
• Τουλάχιστον το 47% των ενηλίκων ηλικίας 25 έως 64 ετών θα πρέπει να έχει συμμετάσχει σε δράση μάθησης κατά τους τελευταίους 12 μήνες, έως το 2025.

Το υπουργείο Παιδείας στη χώρα μας αδιαφορεί για όλα αυτά και χωρίς να διατυπώνει ρεαλιστικούς εκπαιδευτικούς στόχους, αρκείται στη διαχείριση  δράσεων και πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, χωρίς εξειδίκευση για την Ελλάδα, και τα οποία όμως έχουν αποφασιστεί για να καλύψουν πολλές φορές, εκπαιδευτικές ανάγκες άλλων εκπαιδευτικών συστημάτων!
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταγγέλλει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την αδυναμία της να αντιληφθεί το τεράστιο κακό που κάνει στον χώρο της εκπαίδευσης η διαρκής αναστάτωση από τον τρόπο που έχει επιλέξει να ασκεί διοίκηση.  Καταγγέλλει επίσης την αδιαφορία εξασφάλισης ήρεμου και συνεργατικού κλίματος στα σχολεία, ώστε όλες οι δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας να συμμετέχουν δημιουργικά  σε θεσμικό, επιστημονικό διάλογο, διαμόρφωσης σύγχρονων και χρήσιμων μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση,  για το καλό της νέας γενιάς της πατρίδας μας.
Η επένδυση στην εκπαίδευση πρέπει να αποτελεί μονόδρομο για όλη την ελληνική κοινωνία!»