Πλήθος κόσμου βρέθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου για την συγκέντρωση-ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου, στο πλαίσιο της περιοδείας του για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής.
Ο πρώην πρωθυπουργός έτυχε θερμής υποδοχής από παρευρισκόμενους που γέμισαν τον χώρο. Σημειώνεται ότι κατά την είσοδο στο Παπαστράτειο, τηρήθηκαν αυστηρά τα μέτρα για την πανδημία του κορονοϊού.
Πριν την ομιλία του Γ. Παπανδρέου, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της Φώφης Γεννηματά. Τον πρώην πρωθυπουργό, προλόγισε ο Γραμματέας της νομαρχιακής οργάνωσης του κόμματος Γιώργος Ζήσιμος
Στην συγκέντρωση του υποψηφίου αρχηγού του ΚΙΝΑΛ βρέθηκαν ο πρ. Περιφερειάρχης Απόστολος Κατσιφάρας, ο πρ. Δήμαρχος Αγρινίου Παύλος Μοσχολιός, ο πρ. Δήμαρχος Αγρινίου, Νομάρχης και πρ. Βουλευτής Γιάννης Βαϊνάς, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΙΝΑΛ, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του δήμου Αγρινίου, Χριστίνα Σταρακά, η Κατερίνα Κιτσάκη, ο Σάκης Τορουνίδης, πολιτευτές, Δημοτικοί Σύμβουλοι, στελέχη και μέλη του ΚΙΝΑΛ.
Στην ομιλία του ο πρ. πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην κατάσταση που κλήθηκε να διαχειριστεί μετά τις εκλογές του 2009 και αλλά στην στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης: «Κάναμε την καρδιά μας πέτρα και πήραμε μέτρα για να μην καταρρεύσει η χώρα. Σηκώσαμε το βάρος και το κόστος μιας δύσκολης απόφασης για την αξιοπιστία της Ελλάδας. Η παράταξη αποδυναμώθηκε. Ήταν ένα πλήγμα για τις βασικές αρχές που πρεσβεύουμε. Ήταν μια αποδυνάμωση αρχών και αξιών, όλων αυτών που πιστεύαμε. Γι αυτό και σήμερα είναι απαραίτητο για τη χώρα να ξανααναδείξουμε την παράταξή μας και έρθουν αυτές οι αρχές στην καθημερινότητα του πολίτη. Σήμερα οι ηγεσίες της δεξιάς και του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατούν να δώσουν ελπίδα και όραμα. Η μεν ΝΔ παραμένει βαθιά συντηρητική και πελατειακή. Αυτή ήταν αυτή πάντα θα είναι. Δυστυχώς και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ο καλύτερος μαθητής αυτού του παιχνιδιού. Γίνανε και αυτοί μέρος μιας κατεστημένης αντίληψης».
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Παπανδρέου
«Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Συντρόφισσες, Σύντροφοι, Η εντυπωσιακή παρουσία σας σήμερα εδώ, είναι συγκινητική. Είναι γιορτή συμμετοχής, γιορτή δημοκρατίας.
Και η αγάπη σας στο πρόσωπό μου πηγή έμπνευσης και δύναμης. Κάποιοι όμως, δεν πιστεύουν στην ανοιχτή κοινωνία, δεν αναγνωρίζουν κυρίαρχο το λαό, αλλά πιστεύουν σε μία κλειστή δημοκρατία, μία ελεγχόμενη από αυτούς Ελλάδα, με τους πολίτες εξαρτημένους, χειραγωγήσιμους, ελεγχόμενους.
Και προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να υπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί.
Σε κάθε περίπτωση, απέναντι στις κατασκευασμένες εντυπώσεις, μόνο οι δημοκράτες και προοδευτικοί πολίτες με την ψήφο τους μπορούν και θα δώσουν την απάντηση. Και θα είναι όπως πάντα καταλυτική. Θέλω, λοιπόν, να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για τη σημερινή μας συνάντηση.
Είναι για μένα μεγάλη χαρά να ξεκινούμε από εδώ, από τη Δυτική Ελλάδα, μαζί, αυτήν την προσπάθεια.
Για να δυναμώσουμε την Παράταξή μας. Για να ανατρέψουμε τα δεδομένα, που μας πικραίνουν όλους.
Για να δώσουμε τέλος σε ό,τι μας κρατά καθηλωμένους στο χθες.
Σε μια παραλυτική ισορροπία, που περιφρονεί τις δυνατότητες των Ελλήνων, μια πελατειακή αντίληψη που απαξιώνει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και κρατά σε ομηρία τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας.
Δεν αξίζει σε όλους μας, δεν αξίζει στον Ελληνικό λαό, μια τέτοια μοίρα. Αυτή μας η προσπάθεια, φίλες και φίλοι, είναι ιερή. Είναι μια εθνική αποστολή.
Πρέπει να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το άφησε η Φώφη Γεννηματά, με τη γενναία της προσπάθεια, την προσωπική, αλλά και για την Παράταξη, με το πλεόνασμα ήθους που άφησε ως παρακαταθήκη, και να συνεχίσουμε έναν αγώνα που θα αλλάξει οριστικά τη μοίρα των Ελλήνων και της χώρας.
Να ξανακάνουμε τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη μεγάλη και ισχυρή.
Καταλύτη ανατροπής της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας, που μας έχει οδηγήσει σε τέλμα, με ευθύνη και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια παράταξη,
Για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Για αυτό και μόνο, για τίποτα άλλο. Όπως κάναμε πάντα, από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ το 1974 μέχρι σήμερα.
Με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη και την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 2009-11. Μπορεί να εισπράξαμε το κόστος της συνέπειάς μας, την αφοσίωσή μας στο συμφέρον της χώρας και τους Έλληνες, ακόμα και με κόστος πολιτικό.
Στη μεγάλη οικονομική κρίση που κληρονομήσαμε, τη μεγάλη κρίση αξιοπιστίας που είχε η Ελλάδα λόγω της πολιτικής της ΝΔ, αναγκαστήκαμε να πάρουμε μέτρα δύσκολα. Πόνεσαν τον Ελληνικό λαό, πόνεσαν και εμάς, και εμένα προσωπικά. Κάναμε την καρδιά μας πέτρα με στόχο να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Την πλήρη οικονομική μας κατάρρευση, την έξοδό μας από το ΕΥΡΩ, που θα απειλούσε και την οικονομία αλλά και την εθνική μας προστασία.
Σήμερα, όμως, αναδεικνύεται και πάλι η σημασία των αρχών, των αξιών και των ιδανικών της μεγάλης Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.
Σήμερα που οι ηγεσίες της δεξιάς ΝΔ και του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατούν να προσφέρουν ελπίδα και προοπτική, γιατί η μεν της ΝΔ παραμένει βαθιά συντηρητική και πελατειακή, η δε του ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκε ο καλύτερος μαθητής αυτού του παιχνιδιού.
Ίσως αυτό τελικά, ο πελατειασμός που χαρακτηρίζει και τους δύο, δηλαδή η δίψα για νομή της εξουσίας, τους οδήγησε να συναντηθούν στις πλατείες του μένους.
Και να διχάσουν αντί να συμβάλουν, όπως έγινε σε άλλες χώρες, σε μια προσπάθεια πατριωτική. Με κόστος βέβαια μεγάλο για τους Έλληνες: να βρεθούμε οικονομικά εξαρτημένοι για σχεδόν 10 χρόνια.
Τα εύκολα λόγια αποδείχτηκαν μύθοι και ψέμματα.
Και φαίνεται πια η αδυναμία τους, να προσφέρουν ένα όραμα και μια ρεαλιστική πρόταση που να πηγαίνει τους Έλληνες και τη χώρα μπροστά, με σιγουριά και ασφάλεια στον σύνθετο και γεμάτο προκλήσεις κόσμο. Σήμερα, φίλες και φίλοι, καταλαβαίνουμε όλοι ότι ζούμε σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν πια σταθερές.
Ζούμε με το απρόβλεπτο.
Και ο Έλληνας, η Ελληνίδα, η νέα γενιά, ζουν με την αγωνία και την ανασφάλεια για το αύριο.
Μπροστά στις προκλήσεις της εποχής δεν μπορεί να πορεύεται κανείς ανυποψίαστος, με τις αποσκευές του γεμάτες από αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές του χθες.
Καλούμαστε, να αντιμετωπίσουμε με σθένος τις σημερινές αλλά και τις επερχόμενες κρίσεις.
Καλούμαστε όμως, για να έχουμε την εθνική ικανότητα να ανταπεξέλθουμε στις εξελίξεις αυτές, να ορθώσουμε θεσμούς δημοκρατικούς, λειτουργικούς, με διαφάνεια και λογοδοσία, με γνώμονα τον άνθρωπο και το κοινό καλό.
Να συνεχίσουμε δηλαδή, τις μεγάλες αλλαγές που χαρακτήρισαν την πορεία μας ως Παράταξη.
Να συγκρουστούμε με τα κακώς κείμενα μιας πολιτείας αιχμάλωτης σε παλιές νοοτροπίες και πρακτικές.
Η κρίση της πανδημίας χτύπησε και χτυπά όλους μας. Ανέδειξε όμως και βαθύτερες ασθένειες: Τη μεγάλη ανισότητα διεθνώς αλλά και στις κοινωνίες μας. Οικονομική ανισότητα, αλλά και άνισα δικαιώματα στην υγεία, και την παιδεία.
Ανέδειξε την σημασία της τεχνολογίας ως μέσο εξυπηρέτησης του πολίτη, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αλλά και την ευκολία να χρησιμοποιηθεί για το φακέλωμα, την υπονόμευση δημοκρατικών δικαιωμάτων, την ανεξέλεγκτη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, και την καλλιέργεια της κοινωνικής πόλωσης.
Ανέδειξε το τεράστιο πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντός μας.
Αυτή που καλλιεργεί και νόσους, και προκαλεί την κλιματική προσφυγιά.
Οι ακραίες αλλαγές στις καιρικές συνθήκες που ζήσαμε και ζούμε, δοκιμάζει τις υποδομές και την ετοιμότητά μας μπροστά στην ανομβρία, τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Το αύριο, η μετάβαση σε μια βιώσιμη, πράσινη οικονομία και κοινωνία, αποτελεί το μεγάλο στοίχημα της ανθρωπότητας.
Και η συνάντηση στη Γλασκώβη, μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει σοβαρά αποτελέσματα.
Αναδεικνύει την αδήριτη ανάγκη διεθνούς συνεργασίας, ώστε να αντιμετωπισθούν αυτές οι νέες παγκόσμιες απειλές, μακριά από την εθνικιστική φοβία και υστερία.
Αναδεικνύουν όλα αυτά, ότι η αυριανή μέρα δεν μπορεί να είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Ένα παρελθόν ανισότητας, αδικίας, και περιβαλλοντικής καταστροφής.
Τι σημαίνουν αυτά για την Ελλάδα μας, και τι σημαίνουν για την δημοκρατική μας παράταξη;
Χρειαζόμαστε πρώτα απ’ όλα το θάρρος για μια ριζοσπαστική πολιτική.
Πολιτική που να καινοτομεί, να βλέπει μπροστά, να προωθεί νέες ιδέες, τολμηρή σκέψη και δημιουργική φαντασία. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί η Παράταξή μας. Το έχουμε αποδείξει.
Αλλά δεν αρκεί.
Εμείς πρέπει και θα παλέψουμε και θα εγγυηθούμε μια μετάβαση, με ριζικές αλλαγές, με τις εξής τρεις προϋποθέσεις:
Πρώτο – Η μετάβαση απαιτείται να είναι κοινωνικά δίκαιη. Να ενισχύει το κράτος δικαίου, να ενισχύει την κοινωνική πρόνοια, να εγγυάται στον κάθε πολίτη τη σιγουριά και την ασφάλεια για σωστές υπηρεσίες υγείας, παιδείας, κατοικίας, και προοπτική ποιοτικής εργασίας.
Η πρώτη σταθερά – ας την ονομάσουμε Κλιματική Δικαιοσύνη.
Δεύτερο, η μεγάλη αυτή μετάβαση, απαιτεί την πολιτική βούληση να μην αποκλείει αλλά να αξιοποιεί όλες μας τις εθνικές και κοινωνικές δυνάμεις, τη σοφία και εμπειρία του καθενός, με συνέργειες παντού, με αποφασιστικές πρωτοβουλίες εντός αλλά και εκτός των τειχών της χώρας.
Θέλει κράτος που να σχεδιάζει σοβαρά, στρατηγικά και συμμετοχικά. Ο άνθρωπος, ο πολίτης, δεν μπορεί να είναι χρήσιμος ή μάλλον «χρειαζούμενος» σε ένα πολιτικό σύστημα, μόνο κάθε τέσσερα χρόνια. Οφείλουμε, και το πιστεύουμε ως παράταξη, να τον φέρουμε στο επίκεντρο της πολιτικής μας, ενεργό και συμμέτοχο πολίτη καθημερινά, αλλά και ως μοναδικό σκοπό της αποστολής μας.
Ακόμα και ως παραγωγός, συμμέτοχος στις αυριανές ενεργειακές κοινότητες. Η μετάβαση θα είναι δημοκρατική, συμμετοχική ή δεν θα γίνει ποτέ.
Για αυτό και το Κίνημά μας θα ξαναβρεί το νήμα ενός κινήματος συμμετοχικού.
Δεύτερη σταθερά. Κλιματική δημοκρατία.
Τέλος, η μετάβαση πρέπει να βασιστεί στον πολιτισμό και σε μια νέα παιδεία.
Αυτή που μας θωρακίζει, μας δίνει εφόδια, αυτή που μας επιτρέπει να συμμετέχουμε ουσιαστικά, ισότιμα, και στην κοινωνία μας και στην διεθνή σκακιέρα. Αυτή που ερευνά τα νέα επαγγέλματα, αλλά και κάνει το σχολειό και το πανεπιστήμιο επίκεντρο, εργαστήρι για τη συλλογική μας μετάβαση, αξιοποιώντας την συλλογική μας σοφία.
Τρίτη σταθερά – κλιματική παιδεία
Για μας, τα παραπάνω, είναι δικαιώματα όλων, όχι προνόμια των λίγων. Αυτά θα εγγυηθούμε.
Απέναντι και σε μια κυβέρνηση που αντί της συμμετοχής, της διαφάνειας και της διαβούλευσης, ειδικά με τα νέα ταμεία ανάκαμψης και νέας γενιάς, διαχειρίζεται τεράστια ποσά του Ελληνικού λαού, με τροπο πελατειακό, αναξιοκρατικό.
Φίλες και φίλοι,
Δεν είναι τυχαίο πως μετά από αρκετά χρόνια, οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο, στρέφουν και πάλι τα μάτια τους προς τις δυνάμεις της προόδου και του σοσιαλισμού.
Βέβαια, αυτό από μόνο του, δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται και πολύ δουλειά από εμάς για να ανταποκριθούμε σε αυτές τις νέες προσδοκίες.
Και μάλιστα, έχοντας πάντα κατά νου ότι, μόνον όταν δεν μείναμε πιστοί στην αποστολή μας, δώσαμε τις αφορμές για να επιχειρήσουν να απαξιώσουν την ιστορία και την προσφορά μας.
Παντού στον κόσμο, αλλά και εδώ, στην Ελλάδα.
Είμασταν οι πρωτεργάτες του κοινωνικού συμβολαίου που υιοθετήθηκε μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο, που κατοχύρωνε δικαιώματα πρωτόγνωρα για τους εργαζόμενους και τους αδικημένους.
Αυτό προσδοκούν και τώρα οι άνθρωποι. Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, πράσινο και βιώσιμο. Που να κατοχυρώνει δικαιώματα και αξιοπρεπή ζωή. Υγεία, παιδεία, εργασία, πρόσβαση στον ψηφιακό κόσμο, αλλά και προστασία από κάθε μορφή ανισότητας. Αλλά και λόγω συνθηκών, κλιματική δικαιοσύνη.
Φίλες και φίλοι,
Κάθε μας λέξη, κάθε μας σκέψη, άποψη, θέση ή πρόταση, πρέπει να συνδέεται με τις αξίες μας, αλλά και ένα καινοτόμο όραμα. Να κάνουμε την Ελλάδα χώρα υπόδειγμα, πρότυπο και να ξαναδώσουμε αξιοπρέπεια στην Ελληνίδα, τον Έλληνα, τους νέους μας που θα πρέπει να αποτελέσουν την πρώτη μας μέριμνα.
Όπως μου είπε χθες κάποιος που με σταμάτησε στο δρόμο, το ΠΑΣΟΚ μας έκανε από πελάτες – πολίτες. Γι’ αυτό και πρέπει να αποφύγουμε οποιαδήποτε συζήτηση διαδικαστικού τύπου ή παραπολιτικού εντυπωσιασμού.
Αυτήν την ώρα, όλη η Ελλάδα έχει στραμμένη την προσοχή της πάνω μας.
Η ζωή τα έφερε, ώστε ακόμη και ένα δραματικό γεγονός, η απώλεια της Φώφης, να ευαισθητοποιήσει και πάλι τα συναισθήματα των συμπολιτών μας, να ξαναστραφούν στην πολιτική και να αναγνωρίσουν ότι, υπάρχει τελικά αξιακό πλαίσιο στην πολιτική.
Αυτήν την μεγάλη παρακαταθήκη, δεν έχουμε δικαίωμα να την απαξιώσουμε με αχρείαστους περισπασμούς.
Τώρα, κοιτάζουμε μόνο μπροστά, σταθερά, με σοβαρότητα, συνέπεια στις αρχές μας και απόλυτη συναίσθηση της μεγάλης μας ευθύνης και στον Ελληνικό λαό και στη χώρα.
Γι’ αυτό και μόνο μπορούμε ως παράταξη να υπάρχουμε. Και πάντα, μαζί με το όραμα, να φέρνουμε στη δημόσια συζήτηση λύσεις με προοπτική.
Πώς είναι δυνατόν, φίλες και φίλοι, να μην πονάει η ψυχή, όταν βλέπεις αυτόν τον πλούτο και αυτήν την ομορφιά του τόπου μας, να μένει αφρόντιστη και αναξιοποίητη; Πώς είναι δυνατόν, να βλέπεις τους νέους μας, με τόσες γνώσεις και δυνατότητες, να αναζητούν πικραμένοι από την αναξιοκρατία, νέους τόπους για να επιβιώσουν;
Πώς είναι δυνατόν, τόση μόρφωση, τόση δημιουργικότητα, τόση αξιοσύνη, ικανότητες και δυνατότητες απίστευτες, που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες, να μένουν αναξιοποίητες; Πώς είναι δυνατόν, συνάνθρωποι μας όλων των παραγωγικών ηλικιών, να στέκονται αμήχανοι και αδύναμοι, ακόμη και άνεργοι, μπροστά σε μια ανοχύρωτη πολιτεία και αυτό να θεωρείται σχεδόν φυσιολογικό;
Πώς είναι δυνατόν, οι συνάνθρωποί μας των μεγαλύτερων ηλικιών, να θεωρείται ότι έχουν κλείσει τον κύκλο τους, ενώ μπορούν να προσφέρουν και αυτοί, πολλά στην κοινωνία; Πώς είναι δυνατόν, όλα τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, να μην έχουν μπει ποτέ σε ένα σχέδιο που να μας οδηγεί σε μια καλύτερη ζωή;
Πώς είναι δυνατόν να χάνεται μια ευκαιρία εθνικού εγερτηρίου, 200 χρόνια από την απελευθέρωσή μας; Τώρα που η ΕΕ θα επενδύσει στην Ελλάδα και με σημαντικά ποσά. Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει διαβούλευση της κυβέρνησης με την αυτοδιοίκηση, τους κοινωνικούς φορείς και εταίρους, την κοινωνία των πολιτών, τη νέα γενιά;
Φίλες και φίλοι,
Σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν βρεθεί κανείς, όχι μόνον εδώ, στη Δυτική Ελλάδα, αισθάνεται τα ίδια ανάμεικτα συναισθήματα.
Χαρά και ικανοποίηση για αυτήν ομορφιά αυτού του τόπου, αλλά μαζί με λύπη, γιατί μπορούμε, αλλά δεν κάνουμε τα βήματα που πρέπει, καθηλωμένοι, από παραλυτικές παθογένειες.
Είναι δυνατόν, να μην αξιοποιείται, αλλά και με σχέδιο, με τη συμμετοχή όλων των φορέων και των πολιτών, αυτός ο πλούτος, να μην αξιοποιούνται αυτά τα τεράστια πλεονεκτήματα;
Αντ’ αυτού, τρέχουμε ασθμαίνοντας, πίσω από τα προβλήματα που προκαλούνται από ασυλλόγιστες αποφάσεις ή επιλογές σκοπιμότητας χάριν συμφερόντων και κατεστημένων, αντί να εργαζόμαστε δημιουργικά για το μέλλον.
Άκουγα κάποιους που έλεγαν παλαιότερα: αυτά δεν είναι για την Ελλάδα. Ρωτούσα, και για πού είναι. Μου απαντούσαν, για παράδειγμα, για τις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά. Μα, τους έλεγα, τα περισσότερα από αυτά, εκείνοι τα έχουν λυμένα, εμείς όχι, επομένως για εμάς είναι αναγκαίο να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Καμία απάντηση μπροστά στην αλήθεια.
Και έτσι, φτάσαμε στο αδιέξοδο.
Στην κρίση που πληρώνουμε ακόμη πολύ ακριβά.
Φίλες και φίλοι,
Η κατάσταση που επικρατεί στην Αιτωλοακαρνανία, μου είναι πολύ γνωστή.
Και έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που περιγράφουν με σαφήνεια το λεγόμενο Ελληνικό πρόβλημα.
Πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά ανεκμετάλλευτα και με ισχυρή δόση εγκατάλειψης και περιθωριοποίησης.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε, σας πικραίνουν. Όπως η εκκρεμότητα στη σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό.
Ενώ την ίδια ώρα, παρά τις επιτυχίες των αγροτών με τις νέες καλλιέργειες και τις σπουδαίες επιδόσεις, ο πρωτογενής τομέας παρουσιάζει ένα μεγάλο έλλειμμα προγραμματισμού, καθώς δεν υπάρχει ένα ολιστικό και συνεκτικό σχέδιο που να τον οδηγεί στη νέα εποχή. Και ιδιαίτερα μετά τη δημιουργία των ενεργειακών κοινοτήτων των αγροτών.
Βέβαια, γνωρίζω ότι, επιθυμία σας είναι και η αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Γνωρίζω τι πρέπει να πετύχουμε, αλλά όλα αυτά, έχουμε χρέος να τα συζητήσουμε συμμετοχικά και αναλυτικά.
Και πάντα στο πλαίσιο ενός σχεδίου, που θα αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου, εθνικού σχεδίου
Το συγκεντρωτικό και πελατειακό κράτος έχει αφήσει πολλές πληγές.
Πρώτο, την υπερσυγκέντρωση όχι μόνον πόρων και εξουσιών στο κέντρο, αλλά και την αποψίλωση ικανού ανθρώπινου δυναμικού από την περιφέρεια. Δεύτερο, το σχεδιασμό κατά το δοκούν, με προτεραιότητα τη στήριξη των ημέτερων.
Αλλά ακόμα χειρότερα, το κράτος αυτό θέτει εμπόδια στην πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα της αυτοδιοίκησης, που αν ήταν πράγματι απελευθερωμένη θα έκανε πολλά για τον τόπο.
Φίλες και φίλοι,
Η Προοδευτική Παράταξη, αποτέλεσε μετά τη Μεταπολίτευση την κυρίαρχη ιδεολογική και πολιτική δύναμη στην Ελλάδα, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην εμπέδωση της Δημοκρατίας, στην καταπολέμηση των ανισοτήτων, στη μετεξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας και στη διαμόρφωση μιας χώρας που με την αξιοσύνη του Ελληνικού λαού βρήκε τη θέση της στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Όμως, αυτές οι μεγάλες κατακτήσεις δεν ήταν αρκετές για να αντιμετωπίσουν τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν το δημόσιο βίο από τη συγκρότηση του Ελληνικού κράτους.
Η ριζική αλλαγή της χώρας, παραμένει ανολοκλήρωτο διακύβευμα. Έχουμε λοιπόν καθήκον, να φέρουμε ένα ισχυρό μήνυμα ελπίδας στον Ελληνικό λαό.
Σήμερα, το Κίνημά μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, καθώς τα προβλήματα που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια, έχουν μετατραπεί σε παθογένεια με υπαρξιακά χαρακτηριστικά.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι.
Η παράταξη είμαστε όλοι εμείς.
Εμείς, που μέσα και έξω από τα κομματικά όρια, παλεύουμε για τη δημοκρατία, την ανοιχτή κοινωνία, την ισότητα, τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, τη λογοδοσία, τη διαφάνεια.
Για ένα διαφορετικό αναπτυξιακό όραμα της χώρας με ανθρωποκεντρική προσέγγιση.
Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, απαιτείται ενότητα γύρω από ένα αξιακό πλαίσιο και πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν όσμωση με την κοινωνία, με τους πολίτες. Χωρίς διαμάχες και ρητορικές που τρέφουν την εσωστρέφεια, που με τη σειρά της μας κατατάσσει σε παράταξη μικρή.
Έχουμε όμως τη δύναμη, κοινωνική και πολιτική, που θα συγκινήσει και θα εμπνεύσει.
Έχουμε πολιτικές λύσεις και προτάσεις που μπορούν να συσπειρώσουν και πάλι λαϊκές δυνάμεις σοβαρές και προοδευτικές, ικανές να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι εμείς αναλαμβάνουμε αυτήν την πρωτοβουλία, γιατί επιθυμούμε να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο που θα συγκινήσει, θα εμπνεύσει και θα ενώσει διαφορετικές δυνάμεις με έναν κοινό στόχο, ελπίδας και προοπτικής.
Αυτές οι εκλογές, δεν είναι απλά μια εσωκομματική διαδικασία.
Πρέπει να γίνουν μια γιορτή δημοκρατίας.
Διαμορφώνοντας νέες προϋποθέσεις και δυναμική.
Να συμβάλουμε καταλυτικά στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης της Δημοκρατίας και της προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας.
Να συγκροτήσουμε μια ισχυρή κοινωνική και πολιτική συμμαχία, μια δύναμη σιγουριάς και σταθερότητας, αλλά και μιας καινοτόμας προοδευτικής αναγέννησης.
Μέρος της λύσης, όπως έχουμε αποδείξει ιστορικά, όχι του προβλήματος.
Με τη γνώση και την εμπειρία της ιστορικής μας πορείας, και με την εγγύηση της μεγάλης προσφοράς της Παράταξής μας στην Ελληνική κοινωνία και στην χώρα, να επιβεβαιώσουμε για ακόμη μια φορά, αλλάζοντας τη μοίρα της Παράταξης,
ότι είμαστε ικανοί, να αλλάξουμε ριζικά και τη χώρα, προσφέροντας μια μεγάλη αγκαλιά προς όλους τους δημοκράτες συμπολίτες μας.
Να κάνουμε την κρίση μοχλό αλλαγής, για την Παράταξή μας και για την Ελλάδα.
Να οικοδομήσουμε μια Προοδευτική Παράταξη που θα ανταποκριθεί αποτελεσματικά, με όραμα και ρεαλισμό, στο ιστορικό της χρέος.
Μια Παράταξη που θα προτείνει μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική.
Μια πρόταση που θα απαντά ουσιαστικά και αποτελεσματικά στον συντηρητικό διπολισμό που συντηρούν οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλες και φίλοι,
Σε αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε,
Συμμετέχουμε ενεργά όλοι, για τη Μεγάλη και Ισχυρή Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη,
Ενώνουμε δυνάμεις,
Δυναμώνουμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Δημιουργούμε ένα ισχυρό ρεύμα, Συμμετοχικό Δημοκρατικό Προοδευτικό.
Μαζί μπορούμε.
Πάμε Μπροστά».
