Κατά την διάρκεια μιας τόσο ηλεκτρισμένης και παρανοϊκής κατάστασης, όπως αυτή που εξελίσσεται στο Αφγανιστάν, επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος είναι το μέγα θέμα της γυναικείας παρουσίας και υπόστασης. Η γυναίκα εκεί, ως ανθρώπινο ον, είναι μια απουσία, μια άμορφη φιγούρα καλυμμένη από το μαύρο τού ερέβους. Στην πραγματικότητα βρίσκεται στα τάρταρα κάτω από τα γνωστά σύμβολα πέπλα – σκεπάσματα της Μπούρκας, της Χιτζάμπ, της Νικάμπ, του Τσαντόρ, του Χιμάρ. Ονομασίες τις οποίες ακούμε, αλλά δεν γνωρίζουμε τους συμβολισμούς τους από τη στιγμή που είναι συνδεδεμένα με βαθιές παραδόσεις του Αφγανιστάν–Πακιστάν–Ιράν, Ινδίας και εν γένει με τη θεοκρατική και δογματική ερμηνεία τού Κορανίου και του Ισλάμ…
Όμως, αυτά τα υφασμάτινα σύμβολα φυλακίζουν μέσα τους σώμα, πνεύμα και ψυχή! Εγκλωβίζουν αξιοπρέπεια, ελπίδα και οποιοδήποτε όραμα για το παρόν και το μέλλον. Πάντα επιθυμούσα να συνομιλήσω με μια τέτοια γυναίκα, έστω κρυμμένη στον δικό της μυστηριώδη κι ανεξήγητο κόσμο, τον τυλιγμένο στο βαθύ σκοτάδι τού ζόφου. Δεν είχα τέτοια ευκαιρία…
Θα ήθελα να την ρωτήσω για τα συναισθήματά της, αν έχει περιθώριο να εκδηλώσει την προσωπικότητά της μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας· αν μπορεί να εκφράσει στιγμές ερωτικού πάθους, αν, έτσι όπως είναι περιορισμένη στο υφασμάτινο «κελί» της, της επιτρέπεται να εξοπλίζεται με γνώσεις, να πληροφορείται από το internet και τα πολυμέσα, αν μπορεί να εκφράζει τη γνώμη της, στην οικογένεια και την κοινωνία και σε ποιο μέτρο θα πάλευε για να απομακρυνθεί από αυτές τις ξεπερασμένες θρησκευτικές και ηθικοπλαστικές παραδόσεις…
Για πόσο καιρό ακόμη αυτός ο πληθυσμός, εκατομμυρίων γυναικείων ψυχών, θα παραμένει αδρανής, τουλάχιστον με όσα μάς τροφοδοτούν οι διεθνείς πληροφορίες! Εύκολο είναι; Οι Ταλιμπάν είναι αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα κάθε κίνημα, κίνηση η οποία θα δώσει κάποια αχτίδα αισιοδοξίας στο γυναικείο στοιχείο και αυτό έχει εμπεδωθεί για τα καλά…
Η νίκη των Ταλιμπάν έφερε στην επιφάνεια το τεράστιο πρόβλημα των Αφγανών γυναικών, με τα εναντίον τους πογκρόμ και κυκλοφόρησαν φωτογραφίες, βίντεο και μαρτυρίες τού ανελέητου αυτού κυνηγητού· εμφανίστηκαν ανήλικα κοριτσάκια «λογοδοσμένα» από την οικογένεια, που στην πραγματικότητα πουλήθηκαν σε ενήλικους σκατόγερους, που καμαρώνουν για το… μανάρι που αγόρασαν, με τον ίδιο τρόπο που αγοράζει κανείς κρέας, ένα κατσίκι ή ένα καρπούζι…
Απίστευτες καταγγελίες που μας έρχονται από τον χαοτικό κι αλλόκοτο αυτόν κόσμο της αχανούς χώρας, των απανωτών εισβολών και των συνεχών απελευθερωτικών κινημάτων. Συνθέσεις ομάδων, φατριών, φυλάρχων, συμμοριών, μισθοφόρων· μορφές σκληρών πολεμιστών, αδίσταχτων ως προς τις καταστροφές, πρόθυμων να χυθεί φρέσκο αίμα και να θυσιαστεί οτιδήποτε προωθεί τον αγώνα τους. Ένας κόσμος απίστευτος, ο οποίος συμφωνεί στην καθυπόταξη της γυναίκας και τη μετατροπή της σε αντικείμενο…
Έχω υποστηρίξει και σε άλλα κείμενά μου πως οι Ταλιμπάν και οι φίλοι τους, δεν είναι οι μοναδικοί βάνδαλοι της υφηλίου· η Δύση διαθέτει κι έχει ενεργοποιήσει άφθονους τέτοιους χασάπηδες…
Όμως, να επαναλάβω πως η μόνη πληροφόρηση που έχουμε έρχεται από τα δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία. Αυτό δεν αναιρεί βέβαια τον σκοταδισμό που υπάρχει στη χώρα αυτή, και βέβαια δεν κατανοώ για ποιες… ελευθερίες παλεύουν όλοι αυτοί οι μουλάδες και οι πολέμαρχοι μέχρι εξοντώσεως. Βγάζω το συμπέρασμα πως σ’ εκείνα τα βραχώδη εδάφη, η Μπούρκα, ως σκέπασμα προσώπου και σώματος, συμβολικά τουλάχιστον, δεν περιορίζεται στο γυναικείο φύλο· επεκτείνεται σε όλο το φονταμενταλιστικό μόρφωμα που θα κυβερνήσει το Ισλαμικό Εμιράτο τού Αφγανιστάν. Ένα μαύρο τεράστιο σεντόνι που σκεπάζει με σκοτάδι κι οπισθοδρόμηση ολόκληρη την ζωή της πολύπαθης χώρας.
Μια Μπούρκα, για να σκεπαστούν τα τόσα αθώα θύματα που ανατινάχτηκαν σε δρόμους, πλατείες, δολοφονήθηκαν μέσα στα σπίτια τους, μπροστά στα μάτια των παιδιών τους, βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους, έγιναν θύματα από εκρήξεις, ρουκέτες, από βομβιστές εθελοντές αυτοκτονίας… Χρειάζεται η Μπούρκα, γιατί θέλει να αποκρύψει τον ετεροχρονισμένο Μεσαίωνα της εποχής μας σε γυναίκες και άνδρες των οποίων η θεοκρατική πίστη – κουλτούρα, είναι ριζωμένη στην άγνοια και τον τρόμο…
Η Μπούρκα δεν περιορίζεται μόνο στην κάλυψη προσώπου και σώματος· εκφράζει τον εξαφανισμό, την απουσία της γυναικείας παρουσίας – υπόστασης. Συμβάλει στην οπισθοδρόμηση και στη σιωπή, περιορίζοντάς την στην βίαιη κι αθέλητη αναπαραγωγή τού είδους, από μικρή ηλικία. Πόση βία, πόσος τρόμος, ποιες ποινές και ατιμώσεις, διασυρμοί, λιθοβολισμοί, τιμωρίες και απειλές υπάρχουν, για να διατηρείται αναγκαστικά το κοινωνικό τους σκοτάδι, να καθηλώνει ανενεργές και τρομοκρατημένες εκατομμύρια γυναίκες σε Ιράν, Ινδία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Σαουδική Αραβία, Κατάρ και στο υπόλοιπο μουσουλμανικό τόξο…
Πόσο θα διαρκέσει άραγε και πού θα καταλήξει όλο αυτό το τρελό δρομολόγιο που μοιάζει με ξέφρενο τρένο που τρέχει για να καταλήξει στο χάος;
Η Μπούρκα είναι σύμβολο καταπίεσης και σκοταδισμού· η φυλακή μιας τεράστιας έκτασης ανθρωπογεωγραφίας, η οποία απέχει πολύ από το να ζήσει σε άλλη, πιο ελεύθερη, πιο φωτεινή διάσταση.
Προς το παρόν (ποιος ξέρει και για πόσες δεκάαααδες χρόνια) η δύσκολη αυτή κατάσταση θα παραμείνει τελματωμένη, αγκυλωμένη, σε όσα οι παραδόσεις τους επιτάσσουν και επιβάλλουν, με βάναυσο πάντα τρόπο…
* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
