Γιατί οι Αμερικανοί αποσύρθηκαν από την αγορά των φρεγατών και άφησαν ελεύθερο πεδίο στους Γάλλους

Την προμήθεια τριών γαλλικών φρεγατών Bellara από την Ελλάδα θα μπορούσε να το πει κανείς και «γεωπολιτική τριγωνική συναλλαγή», η οποία έχει αυτοτελή σημασία της, σε ό,τι αφορά τους συσχετισμούς στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, όμως η ανακοίνωσή της και επιπροσθέτως η υπογραφή αμυντικής συμφωνίας από τους Εμανουέλ Μακρόν και Κυριάκο Μητσοτάκη, αποκτά την μεγαλύτερη σημασία, αν τοποθετηθεί στο πλαίσιο των διεθνώς τεκταινομένων και τούτο γιατί αυτή τη συμφωνία την ενεθάρρυνε ένας τρίτος παράγοντας, μη ευρωπαίος.
Είναι πια βέβαιο ότι οι ΗΠΑ είναι αυτές που ενθάρρυναν παρασκηνιακά την ελληνο-γαλλική συμφωνία, ακριβώς όπως είχαν  σταθεί εμπόδιο στην μέχρι τώρα υλοποίησή της. Η απεμπλοκή τους αγοράς των Belharra, αποτελεί έναν από τους τρόπους με τους οποίους επιχειρείται να αποκατασταθεί η ευρω-αμερικανική σχέση και δη να «αποζημιωθεί» η Γαλλία, μετά το ρήγμα (με ανάκληση πρεσβευτών και λοιπά πρωτοφανή μεταξύ συμμάχων) που προκάλεσε η εμφάνιση της ομάδας AUKUS και η ακύρωση, λόγω της αμερικανοβρετανικής παρεμβολής, της παραγγελίας γαλλικών υποβρυχίων από την Αυστραλία.
Η Αθήνα δεν είχε λόγους να μην διευκολύνει, όπως δεν είχε και όταν με την αποστολή συστημάτων Patriot στη Σαουδική Αραβία κάλυψε το κενό που προκάλεσε η απόσυρση των αντίστοιχων αμερικανικών.
Συνολικά, ο άτυπος άξονας της Γαλλίας, του Ισραήλ και των αραβικών μοναρχιών, στον οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα, επείγεται, μετά την ήττα του σχεδίου «αλλαγής καθεστώτος» στη Συρία και τον διαφαινόμενο περιορισμό των αμερικανικών δεσμεύσεων στη Μέση Ανατολή, να καταστήσει εμφανή την παρουσία του, ώστε να περιορίσει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας, αλλά και να εξασφαλίσει τη «νομιμοφροσύνη» ταλαντευόμενων δυνάμεων, όπως η Αίγυπτος.
Όμως το κρίσιμο δεδομένο στη συγκυρία είναι η διατλαντική σχέση μετά το «επεισόδιο AUKUS».
Από τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν και της Γαλλίας, Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν προέκυψε ότι οι δύο πλευρές συμφωνούν στην ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ευρώπης – γεγονός που προϋποθέτει εταίρους για νέα εξοπλιστικά εγχειρήματα.
Με το βλέμμα στραμμένο και στο εσωτερικό της Ε.Ε. (όπου υπήρξαν χώρες, όπως η Δανία, οι οποίες αρνήθηκαν να τη στηρίξουν στην υπόθεση AUKUS), η Γαλλία διαγκωνίζεται να καταστεί ο κατεξοχήν συνομιλητής των ΗΠΑ στη Γηραιά Ήπειρο και τη γειτονιά της – σε μία «υπεργολαβική» σχέση την οποία έμοιαζε να έχει εξασφαλίσει η Γερμανία, όταν ο Ομπάμα την ονομάτιζε «partner in leadership».