Η βία κατά των γυναικών είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα που ενισχύεται μέρα με τη μέρα. Τα στοιχεία αποδεικνύουν περίτρανα τα παραπάνω καθώς τo 2020, λόγω και της πανδημίας και του εγκλεισμού, πραγματοποιήθηκαν 2.214 συλλήψεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Επίσης, το πρώτο εξάμηνο του 2021, η Γραμμή SOS 15900 δέχθηκε πάνω από 4.000 χιλιάδες κλήσεις, εκ των οποίων οι 2.869 κλήσεις αφορούσαν σε περιστατικά βίας κατά γυναικών.
Στη χώρα μας από τον Ιανουάριο του 2021 έως σήμερα, Αύγουστο 2021, έχουν καταγραφεί 9 γυναικοκτονίες, αριθμός ρεκόρ. Έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους ή συζύγους τους (πρώην ή νυν) 9 γυναίκες γιατί αντιστάθηκαν, γιατί αποφάσισαν να τους εγκαταλείψουν, γιατί δεν τους είπαν αυτό που ήθελαν να ακούσουν!
Κουράστηκα να ακούω για γυναίκες που δολοφονούνται γιατί δεν ήταν υπάκουες, γιατί «σήκωσαν κεφάλι» αλλά και για παραδοσιακούς «άνδρες-μάγκες», με πατριαρχικές αντιλήψεις που δυσανασχέτησαν φτάνοντας στην αφαίρεση της ζωής της γυναίκας.
Κουράστηκα να μαθαίνω εκ των υστέρων ότι η δολοφονία των γυναικών αυτών ήταν η κατάληξη μιας βίαιης χρόνιας συμπεριφοράς, της κλιμάκωσης παλαιότερων βίαιων περιστατικών που αγνοήθηκαν από τους οικείους ή ακόμη και από την αστυνομία, τα δικαστήρια ή άλλους οργανισμούς.
Κουράστηκα να μαθαίνω ανούσιες λεπτομέρειες για αυτά τα εγκλήματα από τα μέσα ενημέρωσης, με «κουτσομπολίστικη διάθεση» πολλές φορές διάθεση, εξευτελίζοντας τις δολοφονημένες γυναίκες και μετά θάνατον.
Πρώτο και απαραίτητο βήμα είναι να πούμε ακριβώς και με το όνομά του αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Γυναικοκτονία. Και μάλιστα να προχωρήσουμε στη νομική αναγνώριση του όρου ώστε να καταγράφονται ως τέτοιες, οι δολοφονίες γυναικών που διαπράττονται από τους οικείους τους και να αντιμετωπίζονται αρμοδίως από τις αρχές και τη Δικαιοσύνη.
Η Κύρωση το 2018 της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας (Ν. 4531/2018) προϋποθέτει τη συσχέτιση με τη γυναικοκτονία και προβλέπει ρυθμίσεις με έμφυλο χαρακτήρα για την προστασία των γυναικών στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Ωστόσο, παραμένουν σε εκκρεμότητα επιμέρους κρίσιμες παράμετροι.
Χρειαζόμαστε τη νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και τη ριζική αλλαγή στον τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών μας, κοριτσιών και αγοριών για τη διασφάλιση της ισότητας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης μεταξύ των πολιτών. Αυτές είναι οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιήσει και με προτεραιότητα, η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία, χωρίς καμιά άλλη καθυστέρηση.
Οι πολιτικές για την ισότητα των φύλων και των ίσων ευκαιριών για όλες και για όλους έχουν αρκετό δρόμο ακόμη για να έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι νέες ανάγκες και οι νέες απαιτήσεις χρειάζονται σύγχρονες, πολυεπίπεδες πολιτικές και δράσεις.
Και το πιο σημαντικό, χρειάζονται γυναίκες αλλά και άνδρες να ηγηθούν δυναμικά κατά της έμφυλης ανισότητας και υπέρ ενός κράτους δίκαιου.
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΚΙΝΑΛ, Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PesWomen) και Διδάσκουσα (ΕΔΙΠ) στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών & Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δείτε τα 44 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
